3 oktober 2021 OCCRP
Op 29 april 2009 werden de huurders van een strook winkels en kantoren aan Maddox Street in de exclusieve wijk Mayfair in Londen wakker met een nieuwe huisbaas: een 11-jarige jonge
Enorm lek onthult de verborgen fortuinen van ’s werelds elite en boeven
Dit nieuws had verrassend moeten zijn. Heydar Aliyev was niet alleen nog geen tiener, hij was toevallig ook de zoon van de autoritaire president van Azerbeidzjan, Ilham Aliyev. En toch was hij erin geslaagd de eigenaar te worden van 33,5 miljoen pond (US$ 48,9 miljoen) eersteklas commercieel vastgoed in het hart van Londen.
Maar de huurders in Maddox Street hadden geen kans om verrast te worden – omdat ze niet konden weten wie hun gebouw echt kocht. En tot op de dag van vandaag deed de rest van de wereld dat ook niet.
Op papier was de eigenaar van het pand een bedrijf, Mallnick Holdings SA, opgericht op de Britse Maagdeneilanden. Het feit dat het was verworven door een medewerker van president Aliyev en vervolgens aan zijn jonge zoon was overgedragen, was verborgen dankzij het strikte bedrijfsgeheim van het Caribisch gebied.
Krediet: Will Jordan / OCCRP
De strook commercieel onroerend goed gekocht door de Aliyevs aan de Maddox Street in Londen.
De deal is slechts één voorbeeld van de wonderbaarlijke geheimhouding die mogelijk wordt gemaakt door offshore-financiering: een bloeiende, wereldwijde industrie van oprichtingsagenten, bankiers, advocaten en accountants die honderden miljarden dollars helpt aan de opbrengsten van corruptie, misdaad, belastingontwijking en duistere deals gaan elk jaar onopgemerkt over de hele wereld.
Nu trekt een enorm datalek de sluier van geheimhouding op de offshore financiële sector terug als nooit tevoren. Het staat bekend als de Pandora Papers en is het grootste tot nu toe uitgelekte vertrouwelijke financiële documenten, bestaande uit bijna 12 miljoen bestanden van 14 bedrijven die offshore-diensten verlenen.
Gecoördineerd door het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ), hebben meer dan 600 journalisten van over de hele wereld, waaronder meer dan 75 van het OCCRP-netwerk, twee jaar lang bijna drie terabytes aan documenten doorzocht.
Het resultaat is een ongekende kijk in de schaduweconomie van de wereld. Meer dan vijf jaar na de Panama Papers, waarin advocatenkantoor Mossack Fonseca aan het licht kwam, maakt het laatste lek voorgoed een einde aan het idee dat misbruik van het offshore-systeem het werk is van een paar rotte appels. In plaats daarvan leggen de bestanden een enorm en vaak onderling verbonden systeem bloot dat crises en ontevredenheid over de hele wereld voedt.
Het is “de donkere kant van globalisering”, vertelde Oliver Bullough, auteur van Moneyland: Why Thieves And Crooks Now Rule The World And How To Take It Back, aan OCCRP.
Decennialang hebben grote banken, advocatenkantoren en accountants hand in hand samengewerkt met ’s werelds grootste bedrijven om een systeem op te bouwen dat naadloze wereldwijde handel en het minimaliseren van belastingen mogelijk maakt, zei Bullough. Met het verstrijken van de tijd hebben kleptocraten en criminelen dit systeem steeds vaker voor hun eigen doeleinden gebruikt.
“Het is gewoon zo dat dezelfde dingen die grote bedrijven willen – minimale controle, minimale belastingen, beste bescherming voor contracten enzovoort – ook dezelfde dingen zijn die de kleptocraten willen,” zei hij.
Maar hoewel minimalisering van de vennootschapsbelasting de begrotingen van ontwikkelde landen kan schaden, is de grootste schade in het Zuiden. Tegen een vergoeding kunnen offshore-aanbieders geavanceerde wereldwijde structuren creëren die door politici, ambtenaren en zakenmensen in enkele van ’s werelds armste landen kunnen worden gebruikt om duizelingwekkende hoeveelheden geld naar het buitenland te sluizen. Zoals de Pandora Papers laten zien, blijken dienstverleners vaak maar al te bereid om dergelijke klanten aan te nemen.
“Het is alsof je een tijger loslaat op een eiland vol vliegende vogels,” zei Bullough. “Het wordt natuurlijk een ramp.”
De dossiers illustreren het werkelijk mondiale karakter van de offshore-activiteiten. Het is een verborgen wereld waarin een naar verluidt geheime minnares van de Russische president Vladimir Poetin een luxe appartement in Monaco kan krijgen via een offshore shell-bedrijf, en waar de koning van Jordanië in het geheim onroerend goed in Londen en Malibu kan veroveren. Keer op keer tonen de dossiers het gemak waarmee geld stilletjes over de wereld kan worden verplaatst – ook door politici en anderen in posities van openbaar vertrouwen.
Krediet: Russian Look Ltd. / Alamy Stock Photo
De Azerbeidzjaanse president Ilyam Aliyev (links) en de Russische president Vladimir Poetin.
Van ontbrekende belastingen tot gestolen kunstwerken en gesmokkelde antiquiteiten, de Pandora Papers leggen precies bloot hoe de offshore-industrie het lot van de rijken en beruchten van de wereld verbergt. In veel gevallen heeft het ook de overdracht van enorme rijkdom van arme en ontwikkelingslanden naar belastingparadijzen en rijke enclaves in steden als Londen vergemakkelijkt, waar modieuze centrale gebieden zijn opgeslokt door politici, ambtenaren en hun familieleden. Er wordt aangenomen dat biljoenen dollars, voornamelijk uit de inkomsten van grote bedrijven, verstopt zijn in offshore belastingparadijzen. Elk jaar kost belastingontwijking alleen al de armste landen ter wereld 200 miljard dollar per jaar – veel meer dan wat ze aan ontwikkelingshulp ontvangen.
Het hele systeem is zo moeilijk uit te pakken, deels omdat jurisdicties die bedrijfsgeheim bieden, zoals de Verenigde Arabische Emiraten, zoveel geld kunnen aantrekken, zegt Lakshmi Kumar, Policy Director bij Global Financial Integrity, een non-profitorganisatie in Washington, DC. .
“Deze offshore-jurisdicties fungeren als financiële centra voor hun regio, bedrijven migreren daarheen. De VAE staat toe dat commerciële geschillen worden beslecht via het Engelse gewoonterecht, ze bieden anonieme bedrijven, bescherming voor bedrijven, “zei Kumar.
“Het is veilig en handig voor zaken. Maar dat is ook veilig en handig voor criminele actoren.”
„Stilzwijgend onheil aan stervelingen brengen”
De serviceproviders wiens gegevens het lek vormen, zijn verspreid over de hele wereld en hebben tientallen jaren ervaring met het discreet bedienen van vooraanstaande klanten.
De grootste tranche van dossiers, iets meer dan 3,75 miljoen in totaal, is afkomstig van Trident Trust Group, een bedrijf dat sinds het einde van de jaren zeventig actief is in offshore-paradijzen, waaronder de Britse Maagdeneilanden, de Seychellen en Panama, evenals de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk.
Krediet: robertharding / Alamy Stock Photo
Long Bay Beach op de Britse Maagdeneilanden.
Uit de Pandora Papers blijkt dat onder de klanten van Trident machtige mensen zitten, zoals de voormalige premier van Bahrein, prins Khalifa bin Salman al-Khalifa, evenals Khadem al-Qubaisi, een voormalige medewerker van de koninklijke familie van Abu Dhabi. Prominente zakenlieden, zoals Alibaba’s Jack Ma, zijn ook klant geweest.
De familie en zakenpartners van de leider van Azerbeidzjan, Aliyev, gebruikten de diensten van Trident om een offshore-gecontroleerd imperium in het Verenigd Koninkrijk op te bouwen met een waarde van meer dan een half miljard dollar aan onverklaarbare rijkdom. Uit documenten blijkt dat Trident 84 bedrijven op de Britse Maagdeneilanden oprichtte voor de kring van Aliyev – waaronder enkele die geld ontvingen van de Russische en Trojka-wasserettes , twee witwasprogramma’s van miljarden dollars die voor het eerst werden onthuld door OCCRP. De bedrijven werden ook gebruikt om in het geheim te investeren in bedrijven thuis in Azerbeidzjan.
In sommige gevallen blijkt uit de documenten dat Trident relaties met klanten onderhield ondanks beschuldigingen van wangedrag. Abu Dhabi-adviseur al-Qubaisi bleef een klant van Trident, jaren nadat hij door het Amerikaanse ministerie van Justitie werd beschuldigd van een rol in een miljardenfraude met fondsen van een Maleisisch staatsfonds, 1MDB. Trident bleef ook samenwerken met de familietrust van Dan Gertler, een Israëlische mijnbouwmiljardair, jaren nadat hij door een panel van VN-deskundigen werd beschuldigd van het ruilen van ‘conflictdiamanten’ uit Afrika voor contant geld en wapens. Gertler is inmiddels gesanctioneerd door de Amerikaanse regering .
In een reactie aan verslaggevers weigerde Trident vragen over specifieke gevallen te beantwoorden. In plaats daarvan zei het dat het bedrijf “gereguleerd is in het rechtsgebied waarin het actief is en zich volledig inzet voor de naleving van alle toepasselijke regelgeving. Trident werkt routinematig samen met elke bevoegde autoriteit die om informatie vraagt.”
Andere aanbieders in de gegevens zijn onder meer advocatenkantoren, zoals Alemán, Cordero, Galindo & Lee uit Panama, bekend als Alcogal, en Demetrios A. Demetriades uit Cyprus, bekend als Dadlaw. Ze omvatten ook een brede geografische spreiding, van Asiaciti Trust, een dienstverlener die zich voornamelijk richt op de regio Azië-Pacific, tot Alpha Consulting, een bedrijf gevestigd in de Seychellen in de Indische Oceaan.
De laatste onthullingen tonen aan dat offshore-aanbieders een echt mondiale en onderling afhankelijke industrie vormen, zegt Rachel Etter-Phoya, senior onderzoeker bij het Tax Justice Network.
“De beroemdheden, de politieke families zijn er allemaal bij betrokken. Ze gebruiken allemaal dezelfde serviceproviders’, zegt Etter-Phoya. “De serviceproviders werken samen en gaan achter vergelijkbare klanten aan [en] de klanten die ze aan elkaar hebben aanbevolen.”
De gegevens bevatten ook fascinerende details over een andere trend: de groeiende rol van de Verenigde Staten als offshore-haven. Vanwege de centrale rol die de VS speelt in het wereldwijde banksysteem, bevindt het land zich in een unieke krachtige positie om geheime offshore-financiering tot stand te brengen. Maar terwijl de federale overheid de laatste tijd inspanningen heeft geleverd om de industrie in het buitenland te beteugelen, hebben veel staten – zoals Delaware, Alaska en Nevada – standgehouden of bewegen ze zich in de tegenovergestelde richting. In de afgelopen jaren hebben wetgevers in meer dan een dozijn Amerikaanse staten gestemd om hun financiële geheimhoudingsindustrieën uit te breiden.
De Pandora Papers bevatten details over meer dan 200 trusts die de afgelopen jaren in de VS zijn opgericht. In tientallen gevallen hebben klanten meer traditionele toevluchtsoorden, zoals de Britse Maagdeneilanden en de Bahama’s, verlaten ten gunste van de VS
De meest populaire bestemming was South Dakota, waar het afgelopen decennium de waarde van activa in trusts meer dan $ 360 miljard heeft bereikt. Staatswetten in South Dakota staan de oprichting toe van geheime trusts die geen cent belasting aan de staat hoeven te betalen voor enige inkomsten. In tegenstelling tot de meeste staten, die de levensduur van trusts tot een eeuw of minder beperken, zijn trusts in South Dakota ook ‘eeuwigdurend’, wat betekent dat ze geen einddatum hebben. Dit betekent dat ze belastingvrije winsten kunnen blijven maken en deze kunnen doorgeven aan toekomstige generaties – in theorie voor altijd.
Krediet: afbeeldingen door TOK / Alamy Stock Photo
Mount Rushmore in South Dakota.
“Als burger ben ik zo bedroefd dat mijn staat de staat was die de doos van Pandora opende”, vertelde Susan Wismer, een voormalig parlementslid in South Dakota, aan ICIJ.
“Je weet wie”
De komende dagen zal OCCRP een breed scala aan verhalen publiceren op basis van de Pandora Papers. Vaak blijkt uit de documenten dat de grootste begunstigden van de offshore-systemen mensen aan de macht zijn, evenals hun vrienden en familie.
Deze mensen, die in de branche bekend staan als ‘politiek prominente personen’ of PEP’s, worden verondersteld aan meer controle te worden onderworpen om ervoor te zorgen dat hun geld niet afkomstig is van dubieuze deals of regelrechte corruptie. Offshore-serviceproviders zeggen routinematig dat ze dergelijke mensen onderwerpen aan verbeterde “ken uw klant” -controles.
In totaal verschijnen 35 huidige en voormalige nationale leiders in het lek, naast 400 functionarissen uit bijna 100 landen. Onder die namen zijn de voormalige Britse premier Tony Blair, de Chileense president Sebastián Piñera, de Keniaanse president Uhuru Kenyatta, de Montenegrijnse president Milo Đukanović en de Gabonese president Ali Bongo Ondimba.
Onder de onthullingen zijn details over hoe de Tsjechische premier Andrej Babiš, die werd gekozen op een anti-corruptieplatform, offshore-bedrijven gebruikte om een investering van 15 miljoen euro in luxe onroerend goed in het zuiden van Frankrijk, waaronder een kasteel, te verhullen . De bestanden laten ook zien hoe een andere Europese leider die op een anti-graftplatform is gekozen, Volodymyr Zelensky, complexe offshore-regelingen lijkt te hebben gebruikt om zijn familie te laten profiteren van overzeese zaken zonder het te melden.
Uit de gelekte dossiers blijkt dat offshorebedrijven soms soepel lijken te zijn omgegaan met hun due diligence bij politiek gevoelige klanten.
Nikola Petrović was zo’n klant. De Servische staatsburger was het hoofd van het staatsbedrijf voor elektriciteitstransmissie van het land. Hij was ook de kum – ongeveer gelijk aan een beste man of bloedbroeder – van de autocratische president van het land, Aleksandar Vučić. Hij werd eigenaar van een bedrijf op de Britse Maagdeneilanden, opgericht in 2016, via het Zwitserse adviesbureau Fidinam en Alcogal, het Panamese advocatenkantoor.
Maar bij het opzetten van het bedrijf heeft Petrović Alcogal nooit laten weten dat hij misschien als een politiek prominent persoon wordt beschouwd, ondanks dat hij zo dicht bij de president staat. Bovendien vertelde zijn Zwitserse advocaat Alcogal specifiek dat Petrović geen PEP was. De due diligence van Alcogal na de oprichting van het bedrijf bracht echter zijn politieke positie aan het licht en vroeg om een bankreferentiebrief. Uit documenten blijkt dat het Zwitserse advocatenkantoor de verzoeken van Alcogal heeft afgewezen en in plaats daarvan heeft aangeboden de referentiebrief zelf te schrijven. Alcogal accepteerde het aanbod. Petrović hield het bedrijf geheim voor Servische functionarissen en verklaarde het nooit zoals wettelijk vereist bij het anticorruptiebureau.
Petrović reageerde niet op vragen.
De documenten laten zien hoeveel moeite aanbieders doen om de anonimiteit van hun klanten te behouden. Het lek laat zien hoe de Panamese firma Alcogal en een Zwitserse adviseur van de Jordaanse koning Abdullah II hebben gewerkt om de identiteit van de vorst voor het publiek te verbergen. Zelfs in onderlinge e-mails verwezen ze naar Abdullah met pseudoniemen: de ‘eindbegunstigde’ die in Jordanië woont, of ‘je weet wel wie’. Nadat de Britse Maagdeneilanden een wet van 2017 hadden aangenomen die bedrijven verplichtte hun echte eigenaren vertrouwelijk te onthullen, bleek uit correspondentie dat Alcogal en de adviseurs bespraken met een tijdelijke oplossing waarbij ze een holdingmaatschappij, in plaats van de koning, als echte eigenaar zouden hebben bekendgemaakt aan de lokale autoriteiten. . Wat ze uiteindelijk besloten te doen, is niet duidelijk.
De advocaten van de koning vertelden ICIJ dat professionals de bedrijven van de koning beheren om ervoor te zorgen dat de relevante wettelijke en financiële verplichtingen worden nageleefd. In een reactie op ICIJ zei Alcogal dat de wet niet vereist dat het politiek prominente mensen, bekend als PEP’s, alleen op basis van hun politieke banden rapporteert. Het bedrijf zei dat het uitgebreide achtergrondcontroles uitvoert op alle politiek verbonden personen.
„Eén set regels voor hen”
De enorme, geheime stroom van offshore-geld is niet alleen schadelijk voor de begroting. Over de hele wereld voedt het ook ontevredenheid en ondermijnt het de legitimiteit van regeringen.
In Libanon hebben een ernstige bankencrisis en een reeks financiële schandalen waarbij de zakelijke en politieke elite van het land betrokken waren, geleid tot soms gewelddadige protesten. Te midden van stroomstoringen, brandstofleidingen en geldtekorten vluchten Libanezen massaal het land uit.
Een van de banken die het middelpunt van de publieke woede is geweest, is Al Mawarid Bank, die op de crisis reageerde door te voorkomen dat klanten hun spaargeld in Amerikaanse dollars konden opnemen. Toen in 2020 het nieuws naar buiten kwam dat bankvoorzitter Marwan Kheireddine een appartement in Manhattan had gekocht van de Hollywood-ster Jennifer Lawrence, staken boze menigten een gebouw in Beiroet in brand waarvan ze dachten dat het van hem was.
Maar dankzij de geheimhouding die wordt mogelijk gemaakt door offshores, kunnen rijke individuen zoals Kheireddine veel meer verbergen.
De Pandora Papers laten bijvoorbeeld zien dat Kheireddine in 2019, te midden van waarschuwingen van economen voor de dreigende crisis, eigenaar werd van een bedrijf op de Britse Maagdeneilanden dat een jacht van $ 2 miljoen bezat. De vorige eigenaar van het jacht, Yahya Mawloud, vertelde verslaggevers dat het schip aan Kheireddine was gegeven als onderpand voor een lening.
Kheireddine reageerde niet op een verzoek om commentaar van ICIJ.
Libanezen blijven woedend op de elites van hun land, die zij de schuld geven van de economische chaos. Wafaa Abou Hamdan, een 57-jarige weduwe, vertelde OCCRP-partner Daraj dat de inflatie haar spaargeld had doen dalen van het equivalent van $ 60.000 tot slechts $ 5.000. “Al mijn levensinspanningen zijn tevergeefs geweest, ik heb de afgelopen drie decennia onafgebroken gewerkt”, zei ze. “We worstelen nog dagelijks om in ons levensonderhoud te voorzien”, terwijl “de politici en de bankiers . . . die ons spaargeld in beslag hebben genomen, hebben allemaal hun geld naar het buitenland overgemaakt en geïnvesteerd.
Zelfs landen die lijken te hebben geprofiteerd van de instroom van illegale contanten, zoals het Verenigd Koninkrijk, zien daardoor toenemende ongelijkheid en lokale corruptie, zegt Nicholas Shaxson, de auteur van Treasure Islands: Tax Havens and the Men who Stole the World. .
Terwijl onthullingen over offshore-misbruik door elites blijven uitstromen, is er een groeiend besef over de hele wereld dat er “één set regels voor hen is en een andere set regels voor alle anderen”, zei Shaxson. “Ik denk dat veel mensen dat visceraal begrijpen.”
Het goede nieuws is dat een groter bewustzijn ertoe leidt dat meer mensen gezamenlijke, coöperatieve actie omarmen om wereldwijd te werken aan het verminderen van geheimhouding en het dichten van mazen, zei hij.
“Voor de lange termijn ben ik best optimistisch. Maar weet u, u hoeft zich geen illusies te maken dat het gemakkelijk zal zijn. Of, weet je, zelfs succesvol gaan worden.”
Sommige van de eisers die KRIK aanklagen. Krediet: KRIK
Het KRIK-team. Krediet: KRIK
“KRIK – Belivuk’s private media”, luidt de titel op een voorpagina van een Servische tabloid, die de outlet in verband brengt met een bekende crimineel. Andere regeringsgezinde media meldden op een vergelijkbare manier. Krediet: 
In het Nieuws 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.