De gesanctioneerde vrouw van de Russische oligarch had een Amerikaans paspoort

21 juni 2023 Kevin G. Hall, Ekaterina Selivanova, Tom Stocks, Daniel Balint-Kurti (OCCRP) en Giacomo Tognini (Forbes)

Toen de Russische miljardair Boris Rotenberg door de VS werd gesanctioneerd, kwam zijn vrouw Karina in een lastige positie terecht. Uit gelekte documenten blijkt dat zijn plaatsing op de zwarte lijst tot complicaties heeft geleid, waaronder het blokkeren van hun gezamenlijke rekeningen door banken.

  • Uit gelekte documenten blijkt dat Karina Rotenberg in 2013 een Amerikaans paspoort gebruikte om vanuit Frankrijk naar Florida te reizen.
  • Banken waren nerveus omdat ze een Amerikaans staatsburger toestonden geld te sturen naar en te ontvangen van een door Washington gesanctioneerde persoon, ook al waren ze getrouwd, en blokkeerden sommige van hun rekeningen.
  • Karina zelf werd uiteindelijk in 2022 door de VS gesanctioneerd.

De gesanctioneerde vrouw van de Russische oligarch had een Amerikaans paspoort

In 2014, kort nadat Rusland de Krim had geannexeerd, keurde het Amerikaanse ministerie van Financiën oligarch Boris Rotenberg goed voor zijn nauwe banden met zijn jeugdvriend Vladimir Poetin. Het veranderde Rotenberg in een wereldwijde financiële paria: geen enkele Amerikaanse burger of bedrijf mocht zaken met hem doen – zelfs niet eens een kop koffie voor hem kopen.

Rotenbergs glamoureuze, in Rusland geboren vrouw Karina, een socialite met een passie voor paardrijden en een grote aanhang op sociale media, stond niet tegelijkertijd met haar man op de zwarte lijst. Hierdoor kon de familie een deel van haar waardevolle bezittingen op haar naam houden.

Maar gelekte documenten geven aan dat ze een Amerikaans staatsburger was, dus omdat ze getrouwd was met een gesanctioneerde persoon, kwam ze in het vizier van de handhavingsautoriteiten. Eigendommen, bedrijven en zelfs gezamenlijke bankrekeningen die ze met haar man bezat, werden nu een verplichting – het delen of ruilen van geld of activa kan leiden tot beschuldigingen van het overtreden van Amerikaanse sancties.

Het bewijs hiervoor is te vinden in een nieuw uitgelekt archief met e-mails van een Russische beheermaatschappij van advocaat Maxim Viktorov, een zakenman uit Moskou die een team van fixers coördineerde dat de familie Rotenberg te hulp kwam nadat de sancties waren opgelegd.

Boris en Karina Rotenberg reageerden niet op verzoeken om commentaar.

Het gelekte archief, de Rotenberg Files genaamd, bestaat uit meer dan 50.000 documenten en e-mails die tussen 2013 en 2020 zijn verzonden en is verkregen door IStories en OCCRP en gedeeld met 15 andere media.

Over de Rotenberg Files

The Rotenberg Files is een onderzoeksproject gebaseerd op een lek van meer dan 50.000 gegevens, waaronder bijna 30.000 e-mails en zo’n 12.000 documenten, die licht werpen op hoe de meest beruchte oligarchen van Rusland, de gebroeders Rotenberg, omgingen met sancties door het Westen.

Boris en Arkady Rotenberg waren jeugdvrienden van de Russische president Vladimir Poetin, werden miljardairs onder zijn heerschappij en worden algemeen beschouwd als een van zijn naaste bondgenoten. Het was dan ook geen verrassing dat ze in 2014 werden goedgekeurd door de Verenigde Staten en later door de Europese Unie, na de Russische invasie van Oekraïne en de illegale annexatie van de Krim.

De vraag hoeveel die sancties hen hebben getroffen, en wat zij en hun families hebben gedaan om hun impact te minimaliseren, is een moeilijke vraag – maar de gelekte e-mails, verstrekt aan IStories en OCCRP door een bron die vroeg om niet genoemd te worden om hun veiligheid te beschermen , zorgen voor ongekende inzichten.

De e-mails, die de periode tussen 2013 en 2020 beslaan, zijn afkomstig van het in Moskou gevestigde Evocorp, een vermogensbeheermaatschappij van Maxim Viktorov, een Russische zakenman. Viktorov blijkt een sleutelfiguur te zijn in het onderhoud van hun bezittingen en bedrijven over de hele wereld door de Rotenbergs nadat ze waren gesanctioneerd.

Meer dan 60 journalisten van 17 media hebben drie maanden besteed aan het analyseren van de documenten en het uitvoeren van verdere rapportage. Ze vonden een aantal complexe strategieën, gecoördineerd door Viktorov en zijn team en uitgevoerd door een reeks westerse facilitators – waaronder advocaten, bedrijfsadviseurs, bankiers en zakelijke dienstverleners – die de Rotenbergs hielpen hun eigendom van activa te verhullen, geld te verplaatsen en bedrijven verplaatsen naar bevriende jurisdicties.

Nu het einde van de brute aanval van Rusland op Oekraïne nog niet in zicht is, zal de aandacht van de wereld gericht blijven op Moskou. Zoals de Rotenberg-dossiers laten zien, verdient het leger van westerse specialisten dat ze in dienst hebben – en verrijken – niet minder nauwkeurig onderzoek om te ontsnappen aan de gevolgen van hun allianties met het Kremlin.

Boris en zijn broer Arkadi groeiden op bij Poetin in wat toen Leningrad heette, en werden mede dankzij lucratieve staatscontracten miljardairs. Beiden werden door de VS gesanctioneerd na de Russische aanvallen op Oost-Oekraïne en de annexatie van de Krim.

Het is niet duidelijk wanneer Karina het Amerikaanse staatsburgerschap heeft verkregen, maar uit een Frans douanedocument dat in de e-mails is gevonden, blijkt dat ze al in 2013 een Amerikaans paspoort had.

Hoewel ze meestal met haar Russische paspoort reisde, presenteerden zij en haar twee kinderen op 17 december 2013, op weg naar de stad Palm Beach in Florida, Amerikaanse paspoorten toen ze Frankrijk verlieten. Uit het Franse document blijkt ook dat Karina’s moeder Liubov Gapchuk onder Russische en Amerikaanse paspoorten reist.

Een van de andere documenten in het lek is Karina’s W-9, een Amerikaans belastingformulier waarop haar naam, adres en burgerservicenummer staan, waaruit blijkt dat ze het recht had om in de Verenigde Staten te wonen en te werken. Dit document was voor het belastingjaar 2014 en verschijnt in verschillende e-mailthreads waarin Europese advocaten haar burgerschapsstatus bespreken.

Karina voegde zich uiteindelijk bij haar man op de Amerikaanse sanctielijst in maart 2022, net na de grootschalige invasie van Oekraïne door Rusland. Het ministerie van Financiën heeft geen vragen beantwoord over het op de zwarte lijst zetten van Karina.

MVP: meest waardevolle paspoort?

Uit de e-mails blijkt dat Karina’s Amerikaanse paspoort soms een uitweg bood om enkele van de moeilijkere voorwaarden te omzeilen die werden opgelegd door de sancties van haar echtgenoot. Maar het maakte het haar ook moeilijk om geld van haar man te krijgen.

Begin 2015, toen de fondsen van Boris in Zwitserland en de EU door banken werden bevroren, leek het paar hun zorgen te hebben geuit over het kunnen onderhouden van hun kinderen.

Het kantoor van Viktorov kreeg advies van het Amerikaanse advocatenkantoor Kostelanetz & Fink – dat zichzelf afficheert als “het advocatenkantoor bij uitstek voor cliënten die met controverses op het spel staan” – maar het bood weinig troost. Het advocatenkantoor zei dat Karina een speciale vergunning van de VS zou kunnen aanvragen om geld te ontvangen van haar gesanctioneerde echtgenoot, maar “zeer weinig van dergelijke vergunningen worden ooit verleend” en de aanvraag zelf zou “[haar] specifiek onder de aandacht kunnen brengen” van de VS. Schatkist, wat ertoe leidde dat ze ook werd gesanctioneerd. Kostelanetz & Fink reageerde niet op verzoeken om commentaar.

Het is niet duidelijk of ze een vergunning hebben aangevraagd. Desalniettemin lijkt Boris Rotenberg manieren te hebben gevonden om geld over te maken naar Karina. Een ontwerpovereenkomst tussen de gelekte documenten geeft aan dat in november 2015 twee miljoen euro ($ 2,1 miljoen) zou worden gestort op de Cypriotische rekening van Gremarana Projects Limited, een bedrijf op de Britse Maagdeneilanden (BVI). De bank – een Cypriotische tak van de Russische Promsvyazbank – zou vervolgens een lening voor hetzelfde bedrag aan Karina verstrekken, waarbij de Gremarana-fondsen als onderpand zouden worden gebruikt, volgens een ontwerp van “comfortabele brief”, blijkbaar door Boris en Arkady naar de bank gestuurd, en gevonden tussen de gelekte documenten.

Het is onduidelijk of de leningovereenkomst is uitgevoerd.

Hoewel niet expliciet vermeld in de e-mails, lijkt het erop dat de twee miljoen euro afkomstig zou zijn van Boris Rotenberg. In de “troostbrief” van de gebroeders Rotenberg aan de Promsvyazbank stond dat geen van beiden Gremarana bezat en dat ze de bank zouden vrijwaren tegen alle mogelijke acties als dit niet het geval zou zijn.

Integendeel, zeiden ze, was de enige begunstigde van Gremarana Aleksandr Kozlov – een man die heeft gewerkt als de lijfwacht van Boris Rotenberg en, volgens communicatie en bedrijfsdocumenten die in het e-maillek zijn gevonden, vaak als zijn gevolmachtigde heeft gediend. Uit andere gelekte bestanden blijkt dat een bedrijf van Boris Rotenberg, Culloden Properties, regelmatig miljoenen dollars leende aan Gremarana. Viktorov gaf zijn goedkeuring voor deze leningen en nam persoonlijk een lening van zes miljoen euro ($ 6,3 miljoen) aan van het bedrijf, volgens de e-mails en documenten, inclusief bankoverschrijvingsgegevens.

Viktorov zei dat noch hij, noch een van zijn bedrijven ooit wetten had overtreden, “in het bijzonder de Amerikaanse en EU-sanctiewetgeving”. Hij beschreef de bevindingen van verslaggevers als ‘onjuist’. Kozlov reageerde niet op vragen.

Naast het ontvangen van geld van haar man, stelde Karina zich soms voor als vertegenwoordiger van het paar. Uit de gelekte e-mails blijkt dat toen een in Monaco gevestigde advocaat, Donald Manasse, in 2014 en 2015 voor de Rotenbergs optrad in een geschil met de Franse douane, hij Karina rechtstreeks factureerde voor de geleverde diensten.

Eind 2014 werd aanvankelijk een BVI-bedrijf genaamd Belnet voorgesteld als koper van een Spaanse villa voor de Rotenbergs, hoewel het uiteindelijk werd vervangen door een Maltees bedrijf. Uit de e-mails blijkt dat Belnet mede-eigendom was van Karina en haar man. ILS Legal Services, een adviesbureau dat vaak door Viktorov wordt gebruikt, zei dat het “Karina Rotenberg zou aanwijzen als de [uiteindelijke eigenaar]” om elk “probleem” te voorkomen.

Karina was ook de cliënt toen de Rotenbergs advies zochten over het omgaan met de sancties van Boris bij vooraanstaande advocatenkantoren in Londen en de VS, zo blijkt uit het lek.

Sanctionering van uw eigen burgers

Karina’s glamoureuze levensstijl en passie voor fitness en paardrijden hebben haar de high-society behandeling in Russische media opgeleverd.

“Er zit nog steeds veel Amerikaan in Karina”, schreef de Russische editie van het Britse roddelblad Tatler, wiens artikel over haar in 2016 vergezeld ging van foto’s in toga’s, ruiterkleding en paarden. Het verwees naar haar “Cheshire Cat” -glimlach en “innerlijke vrijheid”.

Bankieren wordt ingewikkeld

Het is ongebruikelijk, hoewel niet ongehoord, dat een door de Verenigde Staten gesanctioneerde persoon een naast familielid heeft dat Amerikaans staatsburger is. Financiële sancties voorkomen dat individuen en bedrijven in de Verenigde Staten zaken doen met de aangewezen staatsburger, en in dit geval deelde de aangewezen staatsburger een slaapkamer met een echtgenoot van een Amerikaans staatsburger.

Dit verontrustte de Rusland-desk van het filiaal van Société Générale in Monaco. Het hoofd van de balie stuurde een e-mail uit oktober 2015, die ze doorstuurde naar Viktorov, met de vraag welke analyse er was gemaakt over de situatie van de Rotenbergs.

“Heb je de nationaliteit van [de] klant overwogen in termen van beperkingen opgelegd door Amerikaanse regelgeving … die een Amerikaan [verbiedt] om [om te gaan] met een persoon onder embargo”, luidde de e-mail. “Heeft u een juridische analyse gemaakt van het mede-eigendom van rekeningen tussen [man en vrouw]?”

De Franse bank stopte tijdelijk met het onderhouden van de Rotenbergs, daarbij verwijzend naar sancties. Société Générale zei dat het vanwege bankgeheimregels geen commentaar kon geven op details, maar voegde eraan toe dat het “strikt voldoet” aan alle wetten en voorschriften en “ijverig implementeert … internationale sancties”.

Het bestaan ​​van een Amerikaans staatsburger als echtgenoot maakt het “aanzienlijk ingewikkelder wanneer een Amerikaans staatsburger bij dat soort zaken betrokken raakt”, zegt Collin Hunt, een voormalig inlichtingenanalist voor het Office of Foreign Assets Control van het ministerie van Financiën, dat sancties toepast.

Nu een nalevingsadviseur, zei Hunt dat een Amerikaans staatsburger meer rechten krijgt om sancties aan te vechten en dat “een hele reeks procedurele kwesties, juridische kwesties, ontdekkingen” in het voordeel werken van een Amerikaans staatsburger.

In het Tatler-interview beschreef Karina hoe ze als tiener in 1993 met haar ouders naar de Verenigde Staten verhuisde, slechts een paar jaar na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Ze woonde zowel in Atlanta als in Zuid-Florida.

Karina trouwde in 2009 met Rotenberg, nadat ze datzelfde jaar was gescheiden van haar miljonair Amerikaanse echtgenoot Benjamin Fox. Fox weigerde commentaar te geven op dit verhaal, maar het is duidelijk dat haar pad naar staatsburgerschap dateerde van vóór hun huwelijk en de echtscheidingsregeling waardoor ze een landhuis in Atlanta kreeg.

Karina verwierf enige bekendheid in januari 2007 toen ze de regering-Bush voor de rechter klaagde in een rechtszaal in Florida en klaagde in een federale civiele procedure dat haar naturalisatieverzoek uit 2003 onterecht werd uitgesteld. In de klacht zei ze dat haar familie op 1 december 1996 asiel had gekregen.

Die status maakte haar een permanente bewoner en zette haar op weg naar staatsburgerschap. Karina trok de klacht in september 2007 in.

Karina heeft nog steeds een oude Facebook-pagina in de Verenigde Staten met een profielfoto van haar onder de naam Karina Roten Berg en een foto waarop ze deelneemt aan een paardensportevenement. De pagina heeft sinds februari 2016 geen nieuwe berichten meer gehad.

Krediet: screenshot van https://www.facebook.com/karinaroten
Karina’s laatste openbare update op haar Facebook-pagina.
 

Er is een enkele post van haar te paard en ze geeft geen andere persoonlijke informatie dan dat ze getrouwd is. Die enige post bevat vier reacties, waaronder een mede-paardenliefhebber uit Wellington, een stad in Zuid-Florida die paardenliefhebbers van over de hele wereld aantrekt en waar Karina een paard hield.

‘Je zou niet eens denken dat ze Russisch was. Ik bedoel … als er iets is, [ze] heeft misschien meer een zuiders accent dan een Russisch accent, ‘herinnerde Nadine Peacock, de Wellington-commentator op de Facebook-pagina.

In een interview herinnerde Peacock zich liefdevol aan de Rotenbergs, vooral aan Karina.

‘Ze was niet pretentieus. Ik bedoel, ze kleedde zich altijd mooi en kreeg alleen het beste. Maar ik denk dat het te verwachten is,’ zei Peacock.

Fact-checking werd verzorgd door de OCCRP Fact-Checking Desk.

Russen in ondergrondse trustsector vallen buiten toezicht

22 mei 2022 Knipselkrant Curacao KKC

Romy van der Burgh en Linda van der Pol

Ivestico onderzocht voor dit onderzoek de voormalig klanten van zeven trustkantoren, namelijk TMF, Intertrust, C-Corp, ITPS, Cis Management, BlauStein en United Trust | Beeld Trouw

‘De heer Remmelink? Elfde verdieping,’ zegt de receptiemedewerker van een grote zorgflat in Rotterdam. Vóór het gebouw op het Zuidplein, op het kruispunt van Vreewijk, Bloemhof en Tarwewijk, wappert als blijk van solidariteit de Oekraïense tweekleur. Op de begane grond van het gebouw zitten een kapsalon, een bibliotheek en een , en ook de Rotterdamse accordeonvereniging is er gevestigd. En in één van de 265 appartementen in het  moet bovendien het kantoor van Horus Real Estate Fund I BV zitten, een BV met een Russische eigenaar.

Russen in ondergrondse trustsector vallen buiten toezicht

De lift naar boven maakt halverwege een tussenstop. Een verzorgende met een mondkap groet ons. Op de elfde, bovenste, etage hangen slingers: er is iemand jarig geweest. In de gang hangen posters van Martha Graham en van dansers in drag. Naast één van de voordeuren staat een vaas met tulpen die aan hun laatste goede dagen begonnen zijn. Eind 2020 bijna 300 miljoen aan aandelenkapitaal op de balans van Horus, een bedrijf dat bestuurd wordt door de zeventigjarige bewoner achter deze .

‘Je moet alle kanalen kunnen sluiten, zeker als het gaat om de oligarchen die op allerlei slimme manieren hun geld hebben weggezet,’ zegt minister Kaag van Financiën begin maart in . Begin  werd oud-minister Stef Blok aangesteld als sanctiecoördinator, hij was afgelopen weken aanvoerder van twintig overheidsorganisaties die moet onderzoeken of er nog Russische bezittingen in Nederland verstopt zitten in complexe of verhullende . Personen die op de sanctielijst staan zijn volgens Blok vaak ‘eigenaar via een baaierd aan , dat maakt het naleven van de sancties complex.

Half  diende minister Kaag een spoedwetsvoorstel in bij de Tweede Kamer, die alle dienstverlening van trustkantoren aan klanten in Rusland en Belarus en Belarussen moet verbieden–ongeacht of zij op een sanctielijst staan of een zogenaamd ‘hoog risico-persoon’ .

Opvallend genoeg vindt de trustsector zo’n verbod zelf prima: dat doet naar eigen zeggen nauwelijks nog  met . De sector werd afgelopen jaren al aan banden , om te voorkomen dat vennootschappen gebruikt worden voor witwassen, fraude en . Deels liepen buitenlandse klanten ook zelf weg: omdat trustkantoren te duur werden, of omdat BV’s en NV’s sinds 2020 verplicht worden de werkelijke eigenaar van het bedrijf openbaar te .

Terwijl het aantal trustkantoren met een vergunning , zien toezichthouders steeds meer signalen van illegale . Onderzoeksbureau SEO, dat vorig jaar onderzoek deed in opdracht van het Ministerie van Financiën, schat dat 31 tot 51 procent van alle Nederlandse trustdienstverleners zonder vergunning opereert. Daarmee vallen ze effectief buiten het toezicht van 

De grote en veelvormige schaduwtrustsector onttrekt zich juist aan die spoedwet van Kaag. Die is immers een toevoeging op de Wet Toezicht Trustkantoren 2018, die in het toezicht op vergunde trustdiensten voorziet. Investico signaleerde destijds al dat die wet gemakkelijk te ontlopen is, door een bloeiende markt van onvergunde trustdienstaanbieders in te . En precies in die schaduwsector opereren relatief veel Russische bedrijven. Om te kijken om welke Russische bedrijven het gaat deed Investico een steekproef voor De Groene Amsterdammer en Trouw (zie kader)Daarbij keken we naar de klanten van zeven trustbedrijven in Nederland: de twee grootsten, TMF en Intertrust, en vijf kleinere met van oudsher relatief veel Russische klanten.

Deze zeven kantoren hadden begin 2014 tezamen in totaal 6.600 bedrijven als klant. Ruim 5.000 daarvan verlieten sinds 2014 hun trustkantoor. Daarvan stond meer dan een kwart, 1344 bedrijven, nog altijd ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Hoewel veel van deze bedrijven hun eigenaar bewust maskeren, konden we, na handmatig onderzoek naar deze 1300 bedrijven in Nederlandse en Russische registers, rechtbankverslagen en media, ruim honderd bedrijven terugleiden naar Rusland of Belarus. Soms ging dat om relatief kleine bedrijven, zoals een kaasfabrikant of een constructiebedrijf. Vaak zijn ze op meer of minder transparante wijze gelieerd aan giganten in de energiesector, telecom, tech, of de zware industrie. Zo is in Nederland een reclamebureau gevestigd dat 26.700 reclameborden in Rusland heeft, waarvan sommige nu oorlogspropaganda faciliteren. Poetins militaire bank Promsvyazbank, opereert in Nederland vanuit een Walvis-vormig kantoor in .

2,6 miljard euro aan Russisch geld

Waren in 2014 nog 305 Russische politiek prominente personen geregistreerd bij gereguleerde trustkantoren, in 2021 waren dat er nog ruim . Onder de grote kantoren zijn dat er, volgens belangenvereniging Holland Quaestor, nog  . We vonden in de schaduwtrustsector al 12 politiek prominente personen, onder wie een minister van economische  en een onderminister voor . Dat zijn er al meer dan de ‘0 tot 10’ die volgens Holland Quaestor nog bediend worden door de grote vergunde trustkantoren. Hoewel meeste BV’s geen jaarcijfers publiceerden, vonden we onder de honderd Russische bedrijven acht bedrijven die dat wel deden. Zij zijn in ieder geval al goed voor 2,6 miljard euro aan omzet – Russisch geld dat zo ongezien door Nederland stroomt.

Het appartement van waaruit Willem Remmelink vastgoedfonds  runt, staat in schril contrast met de Moskouse appartementencomplexen die met het fonds uit de grond lijken te worden . Horus is eigendom van een fonds in Liechtenstein, dat in de kamer van koophandel van het dwergstaatje enkel medewerkers van een trustkantoor op de eigendomspapieren heeft .

Horus is volgens jaarverslagen en Russische bronnen in werkelijkheid in handen van Sergey Gordeev, voormalig Hogerhuislid en  van ‘s Ruslands grootste ontwikkelaar van ‘residentieel vastgoed’ – . Dat zette, vooral in Moskou, hele wijken aan flatgebouwen neer, en huisvest naar eigen zeggen meer dan  mensen. In 2015 nam Remmelink het directeurschap over van het Nederlandse trustkantoor waar Horus eerst zat, . Zonder op een specifieke casus in te gaan, laat TMF weten sinds de annexatie in de Krim in 2014 sommige cliënten te hebben laten . ‘We hebben geen controle over wat ze daarna doen, of ze een structuur liquideren, naar een ander kantoor gaan, of de niet-gereguleerde sector in gaan.’ Remmelink bericht op geen enkele manier betrokken te zijn bij trustactiviteiten, en zegt in loondienst te .

NEDERLANDS RECLAMEBUREAU FACILITEERT RUSSISCHE OORLOGSPROPAGANDA

Sinds  breidt PIK internationaal uit: het investeert nu ook in vastgoed in de Filippijnen. Ook die activiteiten vinden plaats vanuit een Nederlands bedrijf, PIK International BV. Dit keer is de directeur een 31-jarige componist, die tot voor kort in dezelfde zorgflat, waar jong en oud tegenwoordig samenleven, aan het Rotterdamse Zuidplein . Die klust, naast zijn werk in de culturele sector, klaarblijkelijk bij als algemeen directeur van de Filippijnse tak van een van de grootste bedrijven van . Het eerste bouwwerk in Manilla is inmiddels in aanbouw: een luxueus complex van 29 verdiepingen van ‘

Het verhaal moet er nu maar ‘ns uit, kopt een  van Trouw uit 1999. Het is een biecht van de Nederlandse advocaat Willem Remmelink. Remmelink vertrekt in de jaren tachtig naar de Verenigde Staten: ‘Ik was jong, advocaat, homo en Europeaan, een ideale mix om in New York  populair te zijn.’ De jurist begint voor zichzelf en regelt licenties en belastingen voor Europese klanten. Duikt de culturele wereld en de filantropie in, huurt een huis aan Miami Beach.

Uiteindelijk overtreft zijn leefstijl zijn inkomsten – en Remmelink, zo impliceert het artikel, ‘vult de gaten in zijn budget’ aan met geld van zijn cliënten. Tot zijn vriend, een balletdanser, op een ochtend de voordeur opendoet voor twee detectives. Remmelink wordt veroordeeld tot 2 tot 7 jaar. Hij zit zijn jaren uit in de Altona-gevangenis, op de grens tussen Canada en Amerika aan de 

In dienst bij Russische superrijken

In onze database komt Remmelink vanaf 2015 naar voren als directeur voor de BV van vastgoedmagnaat Sergey Gordeev. Maar hij werkt dan al langer voor Russische superrijken, blijkt uit de Pandora Papers, een lek van trustkantoren in belastingparadijzen in handen van aan het International Consortium of Investigative Journalists, gedeeld met Investico. In 2006 wordt Remmelink ‘zelfstandig bevoegd’ directeur van SAFMAR B.V., volgens een uittreksel uit de Kamer van Koophandel historisch een ‘verhandelaar in  emissierechten’ – gevestigd op een adres van Remmelink. Maar hij is alleen directeur voor de Nederlandse autoriteiten: volgens een contract uit het Pandora-lek heeft Remmelink in werkelijkheid geen enkele zeggenschap over het .

Remmelink krijgt, volgens een ander document uit het Pandora-lek, opdracht om met miljoenen euro’s aan aandelen te schuiven tussen de Nederlandse BV en een bedrijf op Cyprus. Beide bedrijven blijken, via een chique adres in de Londense wijk Westminster, deel uit te maken van een eindeloos netwerk aan firma’s van de steenrijke Rus Mikhail Gutseriev en familie. Gutseriev, die in de privatiseringsslag in de jaren negentig fortuin maakte in de olie-industrie,  staat sinds 2021 op de Britse en Europese sanctielijst–wegens zijn lange vriendschap met president Aleksandr Loekasjenko . Toen had Remmelink het bedrijf alweer enkele jaren verlaten. Voor de advocaat leek de schaduwtrustsector overigens geen vetpot: voor zijn diensten voor SAFMAR B.V. ontving hij ogenschijnlijk eenmalig . Remmelink gaat niet in op vragen over SAFMAR.

Sommige bedrijven stapten van de door ons onderzochte trustkantoren over naar een kleiner, mogelijk minder strikt kantoor. Andere huurden een Nederlandse stroman in als bestuurder–zodat het er voor de fiscus uitziet als een doodnormaal bedrijf. Of zij knippen trustdiensten op. Dan regelen ze bijvoorbeeld een adres bij de ene aanbieder, en advisering, of een bestuurder, bij een ander. Dat gebeurt vaak via een tussenpersoon.

Iets vergelijkbaars zien we gebeuren bij Karpaty Chemical B.V., dat eigenaar is van een petrochemische fabriek in Oekraïne, zo’n honderd kilometer ten zuiden van Lviv. Tot 2017 had Karpaty Chemical B.V. een Russische eigenaar: olieconcern LukOil, maar toen had had de fabriek al jaren . Met de verkoop van Karpaty Chemical aan een Oekraïense en een Azerbaijaanse magnaat, van wie één voormalig topmanager was bij LukOil, draaide de fabriek weer naar hartelust: in 2019 draaide het bedrijf een omzet van 

Ondanks de overheveling van het bedrijf van Russische in (deels) Oekraïense handen bleef de bestuurder van de BV in Nederland gelijk, zij het nu via een management-bv: de 78-jarige Rumoldus de Schutter–die ook nog altijd drie Nederlandse BV’s van LukOil . Karpaty Chemical verliet trustkantoor TMF in 2015.

Karpaty Chemical B.V. krijgt bovendien beschikking over een adres in een kantoorpand in het Betuwse Geldermalsen–op een industrieterrein waar voornamelijk lesauto’s en trekkers passeren. Daar is ook een ander bedrijf van De Schutter gevestigd, dat ‘buitenlandse bedrijven assisteert met het opzetten en ontwikkelen van bedrijfsactiviteit in .’ Volgens de  heeft De Schutter achttien jaar ervaring in het verlenen van trustdiensten, maar geen van zijn bedrijven heeft als zodanig een vergunning bij de . De Schutter zegt in reactie niets van doen te hebben met .

Legale of illegale trustdienst

‘Mogelijk levert de bestuurder, via een omweg, adresverlening aan het bedrijf,’ zegt Cees Schaap, financieel forensisch onderzoeker en voormalig fraude-officier van justitie,  op de anoniem voorgelegde . Als iemand twéé vormen van trustdienstverlening aanbiedt, dan kwalificeert hij als illegaal, vertelt Schaap – ook als dat indirect .

Vastgoedfonds Horus, dat sinds enkele weken gevestigd is op het woonadres van de Nederlandse bestuurder van het bedrijf, is een duidelijker geval. ‘Bestuursdiensten én een adres verlenen, dat kwalificeert volmondig als een illegale trustdienst.’

‘Maar het is heel moeilijk om duidelijk onderscheid te maken tussen wat wel en wat niet illegaal is,’ voegt Schaap toe. Een beproefde methode om de Wet Toezicht Trustkantoren te ontlopen, is het in loondienst nemen van een bestuurder. Ook de bestuurder van Horus is, naar eigen zeggen, in dienst bij de BV. Zo’n arbeidsovereenkomst is naar de letter van de wet geen trustdienst maar gaat, volgens de toezichthouder, ‘op z’n minst in tegen de geest van de .’

Minister van Buitenlandse Zaken Wopke Hoekstra zei half april in een kamerbrief dat in het handhaven van sancties in Nederland tot dan toe ‘in het algemeen’ voorspoedig en naar behoren is gehandeld, ondanks negatieve pers die anderszins schrijft. Al kon ‘niet geheel kan worden uitgesloten dat er zich Russische bezittingen in Nederland bevinden die zijn verboden met gesanctioneerde (rechts)personen maar waar de relatie lastig is vast te stellen door doelbewust complex opgezette .’

Oud-minister Stef Blok kreeg afgelopen zes weken de opdracht te verifiëren dat er niets gemist is bij het handhaven van sancties. Hij kwam tot dezelfde conclusie. In het rapport, dat hij afgelopen vrijdag indiende, concludeert hij vooralsnog geen aanwijzingen gevonden te hebben dat er zaken gemist zijn is de bevriezingen van Russisch geld. Toch wordt, door een datateam, nog steeds gezocht naar relaties met gesanctioneerde personen. Ook Blok loopt tegen complexe grensoverschrijdende constructies aan – lastig te ontwarren voor  .

Het datateam, dat tot nu toe enkele jachten en entiteiten vond die verbonden zijn aan Russen die op de sanctielijst staan, doet half mei nog steeds onderzoek, blijkt uit vragen van Investico aan de sanctiecoördinator. De door Kaag ingediende spoedwet die dienstverlening van Nederlandse trustkantoren aan Russen moet verbieden, ziet niet toe op illegale trustdienstverlening. In opdracht van het Ministerie van Financiën loopt momenteel een onderzoek naar de levensvatbaarheid van de trustsector in het geheel, wegens de ‘hoge integriteitsrisico’s’ die met trustdienstverlening gepaard .

‘Het had gewoon nooit zover moeten komen,’ zegt advocaat , gespecialiseerd in het sanctierecht. ‘We wisten allemaal dat er in Nederland allerlei shady bedrijfsstructuren actief zijn. Dat hebben we jarenlang ook aangemoedigd, door ons fijne investeringsklimaat te promoten.’ Volgens Amar valt helemaal niet vast te stellen of Nederland tot nu toe juist handelde in het handhaven van sancties. Zelf kreeg Amar, die advies verleent op het gebied van sanctiewetgeving, adviesvragen van trustkantoren. Russische klanten vroegen de kantoren tóch die ene transactie te doen, of met vermogen te schuiven op papier. Dan moest Amar vertellen dat die acties onwettig zijn. ‘Het is niet vast te stellen wat nog is weggeglipt maar ik kan je op een briefje geven dat het gebeurd is. En als dat al bij een cliënt van mij gebeurt, een vergund trustkantoor, dan daarbuiten zeker.’

Celstraf en vijf miljoen euro boete

Onvergunde trustdiensten zijn niet per definitie verboden, maar wie het randje overgaat, riskeert tegenwoordig veel. Althans, op papier. De Nederlandsche Bank kan, voor het illegaal verlenen van trustdiensten, een bestuurlijke boete opleggen tot vijf miljoen euro, en een celstraf tot twee jaar.

DNB controleert echter ‘voornamelijk’ op basis van meldingen, laat ze in reactie op vragen . Die ontvangt ze ‘’. Sinds de invoering van de Wet Toezicht Trustkantoren 2018 zegt de DNB vier bestuurlijke boetes te hebben uitgedeeld voor het illegaal verlenen van trustdiensten. Eén daarvan was voor trustkantoor Blaustein, dat activiteiten bleef verrichten nadat DNB de vergunning van het kantoor ingetrokken had wegens belastingontduiking, valsheid in geschrifte, mensensmokkel,  en .

De Nederlandse trustsector verwelkomde jarenlang twijfelachtige bedrijven met open armen. Toen bleek dat veel trustkantoren het wel heel bont hadden gemaakt werd de sector aangesproken en kwam er strenge regulering voor de vergunde kantoren. Maar de illegale trustsector bleef ongemoeid en dus liep het water naar het laagste punt. Zo ontstond er een nóg groter probleem: niet alleen is er een plek waar shady bedrijven alsnog naartoe kunnen gaan, er is ook nog eens totaal geen zicht meer op. ‘En als je toch al buiten het toezicht opereert is het makkelijk om je met deze sancties vrijer te voelen om toch die betaling te verrichten, de transactie te doen, een structuur te verhangen,’ zegt advocaat Amar. ‘De enige reden waarom je niet onder het toezicht van DNB wil vallen, is omdat je iets te verbergen hebt.’

We publiceren hier ook een nieuwsbericht van dit onderzoek. In een eerdere versie van dit bericht stond dat Sergey Gordeev voormalig Doema-lid was. Gordeev was echter lid van de Federatieraad, het Russische Hogerhuis.

OVER DIT ONDERZOEK

Investico onderzocht voor dit onderzoek de voormalig klanten van zeven trustkantoren, namelijk TMF, Intertrust, C-Corp, ITPS, Cis Management, BlauStein en United Trust. Om die bedrijven te identificeren vergeleek Investico lijsten met concernrelaties van trustkantoren, afkomstig uit de Kamer van Koophandel, op twee verschillende ijkpunten. Afhankelijk van de beschikbaarheid van data waren dit lijsten uit de periode 2012-2014 en een lijst van april 2022. We turfden alle bedrijven waarvan het trustkantoor tussen 2012-2014 nog bestuurder dan wel eigenaar was, maar in 2022 niet meer. Een deel van die bedrijven werd sinds 2012-2014 opgeheven. Een kwart is nog actief en opereert nu op andere wijze, met dan wel zonder gebruik van (onvergunde) trustdienstverlening.

Bron: Investico