Verdachten dubbele moord Amsterdam voor rechter

16 mei 2023 Telegraaf 

Randell Damasco met zijn advocaat Alexander Admiraal. Ⓒ PETRA URBAN

In Amsterdam vindt dinsdag de behandeling van de strafzaak tegen een 41-jarige verdachte van de moord op Lucas Boom op 9 juni 2015 in Zaandam (zaak Trivor) en de ‘vergismoord’ op stagiair Mohamed Bouchiki in een buurthuis in de Amsterdamse wijk Wittenburg (zaak Riverton) plaats.

Verdachten dubbele moord Amsterdam voor rechter

Boom werd op klaarlichte dag geliquideerd naast een schoolgebouw. Hij had net zijn kind weggebracht. Tientallen leerlingen waren getuige van de afrekening. Bouchikhi werd aangezien voor een ander en in koelen bloede vermoord. Ook wordt de moord op de 24-jarige Siegmar Flaneur in Amsterdam-Zuidoost (zaak Glanskop) in februari 2015 behandeld. Medeverdachte Emilio G.  Emylio ‘millie’ G van de moord op Bouchikhi zou daarvoor verantwoordelijk zijn.

Op tv herkende Keyvan Shahbazi de man die hem martelde: de nieuwe president van Iran

16 maart 2023 Zembla

© Foto: Jelmer de Haas/Atlas Contact

Als adolescent vluchtte Keyvan Shahbazi (1964) na langdurig te zijn gemarteld naar Nederland. Veertig jaar later ziet hij zijn folteraar terug op tv, als staatshoofd van zijn geboorteland Iran. 

Op tv herkende Keyvan Shahbazi de man die hem martelde: de nieuwe president van Iran

Ja, zegt de Iraans-Nederlandse schrijver die als jongeman zijn geboorteland ontvluchtte, natuurlijk wil hij zijn verhaal aan Zembla vertellen, maar op één voorwaarde: dat hij niet als slachtoffer wordt neergezet.

Waarom eigenlijk niet? Keyvan Shahbazi somt wat van de gruwelijkheden op die hem zijn overkomen – daarover zo meteen meer – en concludeert daarna koeltjes: “Dat is allemaal gebeurd, maar ik ben niet in een hoekje gaan zitten huilen. Ik ben opgestaan en ik heb mijn rug gerecht. Ze hebben het geprobeerd, maar zijn er niet in geslaagd mij te breken. Een slachtoffer had niet bereikt wat mij de afgelopen veertig jaar in Nederland is gelukt. De daadwerkelijke slachtoffers zijn mijn vrienden en generatiegenoten die in Iran zijn vermoord door het regime. Het enige dat ik kan doen is als schrijver proberen hun stem te zijn, ervoor zorgen dat hun verhaal alsnog aan de wereld wordt verteld.”

***

Hij was een gevoelig jongetje, leergierig bovendien. Zodra hij kan lezen, brengt hij zijn schoolvakanties het liefst in de bibliotheek door. Boeken hebben de neiging hem op te slokken, te betoveren. Als kind van welgestelde Iraniërs ziet Shahbazi tijdens vakanties weliswaar veel van de wereld, maar de meeste plekken en culturen leert hij kennen via boeken.

Hij is piepjong als hij voor het eerst zijn ambitie formuleert: schrijver worden. Op zijn negende probeert hij voor het eerst iets gepubliceerd te krijgen. Een kort verhaal, gebaseerd op iets wat hij gedroomd heeft. Shahbazi trekt gelijk de stoute schoenen aan en biedt zijn werk aan bij een krant. Kort daarna volgt zijn eerste afwijzing. Het dagblad is niet geïnteresseerd in stukken over negenjarige jongens die een rondleiding krijgen in een mierenkolonie.

***

Het Perzische rijk, later Iran, kent van oudsher een koning als staatshoofd, ook wel Sjah genoemd. De laatste Sjah, Mohammad Reza Pahlavi, is sinds in 1941 aan de macht. Niet zonder slag of stoot: op een gegeven moment vlucht hij noodgedwongen naar Rome. Voor zijn terugkeer is inmenging nodig van het Westen, meer specifiek Amerika.

Het duurt even voor zijn regime uitgroeit tot moordmachine, maar zodra de Sjah op stoom is, komen er geen andersdenkenden meer aan te pas. Er ontstaat een volwaardige dictatuur, compleet met onevenredig grote geheime dienst.

Slecht nieuws voor de geestelijken, die in Iran van oudsher een soortgelijke rol vervullen als de krantencolumnist: de zittende macht controleren en publiekelijk bekritiseren. Een van de bekendste geestelijken is Khomeini. Als criticaster legt hij zich het meeste toe op de groter wordende rol van het Westen en de kleiner wordende rol van de islam. De eerste botsing tussen de Sjah en Khomeini komt in 1962. Khomeini is inmiddels opgeklommen tot ayatollah, en leidt het verzet tegen de invoering van het vrouwenkiesrecht en het toelaten van niet-islamitische kandidaten bij lokale verkiezingen. 

Na maanden van ongeregeldheden gaat Khomeini de gevangenis in. Als hij na te zijn vrijgelaten de confrontatie blijft zoeken met de Sjah, volgt een draconischer maatregel: de militaire rechtbank veroordeelt hem ter dood, maar de de Sjah strijkt met de hand over het hart en verbant hem naar Irak.

***

Mede door enorme inflatie wordt de maatschappelijke onvrede halverwege de jaren zeventig breed gedragen. Zo breed zelfs dat er draagvlak is voor een revolutie. Tegenstanders van de Sjah bestaan uit een bonte verzameling van religieuze fanatici, welgestelde Iraniërs die wilden wat ze tijdens periodes in het buitenland hebben leren kennen: democratie, trotse Iraniërs die de invloeden uit het Westen juist beu zijn, en de altijd aanwezige ‘angry young men’, die dankbaar meesurfen op de golven van maatschappelijke onvrede en onrust.

Tijdens protesten en in gesmoorde avondgesprekken klinkt steeds vaker de naam van Khomeini. De eveneens naar Nederland gevluchte hoogleraar en publicist Afshin Ellian herinnert zich nog goed dat iedereen plotseling te koop liep met de verbannen Ayatollah, zonder dat iemand precies wist waarom.

“Hij was nadrukkelijk tegen de Sjah,” vertelt Ellian erover in een uitzending van Andere Tijden, “maar verder wisten we weinig over hem.”

***

Keyvan Shahbazi is veertien jaar oud als de ernst van de situatie volledig tot hem doordringt. Hij herinnert zich het moment nog goed: “Ik was op vakantie met mijn ouders in Parijs.” Ze lopen op de Champs–Élysées als zijn blik valt op de voorpagina van een krant, keurig uitgestald voor een kiosk. “Eerst een foto van een grote groep mensen op straat, vanuit de rug van soldaten. Daarnaast nog een foto, duidelijk een paar minuten later genomen: een hoop lichamen op straat. Mijn moeder rukte mijn hand weg – ik mocht er niet naar kijken. Dat waren de eerste demonstraties tegen het regime in Teheran.”

Als ze terugkomen van vakantie, herkent Shahbazi het land waar hij in opgroeide amper. “Het Iran dat wij hadden verlaten, bestond eigenlijk niet meer. Er waren overal militairen en pantservoertuigen op straat. Overal stakingen, demonstraties.”

Het is de nazomer van 1978.

***

De manier waarop hij protesten neerslaat, de vele gedode demonstranten; vrijwel niemand wil in de winter nog onder het verstikkende regime van de Sjah leven. Khomeini speelt slim op die onvrede in, en krijgt daarbij steun uit onverwachte hoek: de BBC.

Keyvan Shahbazi: “Elke avond was er een staking van het elektriciteitsbedrijf, dus niemand had stroom. De enige bron van informatie was BBC Persian Language. Iedereen zat met een kaars thuis te luisteren. Zij werden steeds meer een spreekbuis van de revolutionairen.”

De adoratie van Khomeini neemt steeds merkwaardiger vormen aan, vertelt Shahbazi. “Op een avond werd er [op de BBC] gezegd dat het beeld van Khomeini in de maan te zien was. Mensen gingen allemaal naar buiten om te kijken… Hij ontsteeg plots de gewone leider. Mensen dichtten hem bovennatuurlijke krachten toe. Khomeini werd een soort Messias.”

Zelf gaat Shahbazi ook de straat op, en richt zijn blik op de hemel. Geen Khomeini te bekennen. “Ik deed mijn best, maar ik zag niets.”

***

Het voorjaar van 1979 gaat de Iraanse geschiedenis in als de lente van vrijheid. Op 16 januari zendt Radio Teheran het verlossende woord uit: de Sjah heeft de benen genomen. Overal gaan Iraniërs de straat op en ontstaan massale volksfeesten. Toeterende auto’s, wildvreemden die elkaar huilend van blijdschap in de armen vliegen – scènes die je normaliter ziet in landen die zojuist een WK-finale hebben gewonnen.

Khomeini keert terug vanuit Parijs, in een Air France vliegtuig vergezeld door 180 journalisten, hoofdzakelijk uit het Westen. In het vliegtuig vragen de journalisten wat hij voelt om na 15 jaar terug te zijn in zijn geboorteland. Zijn antwoord: “Niets. Want hem gaat het niet om het land Iran, maar om de islam.” Hij maakt van zijn hart geen moordkuil: nu de Sjah weg is, moet ook de premier het veld ruimen. Iran is toe aan een nieuwe start.

In een toespraak benadrukt Khomeini dat Iran nog een lange weg te gaan heeft. “Er staan ons nog veel problemen te wachten. Ons volk moet zich ervan bewust zijn dat het vertrek van de Sjah niet de eindzege is. Het is slechts een eerste glimp daarvan.”

© Foto: Gabriel Duval/AFP/ANP

De vreugde die vrijheid biedt houdt maanden aan. Plotseling kan je alles zeggen, hoef je niet permanent op je hoede te zijn. De Lente van vrijheid heeft alles en iedereen in zijn greep, de middelbare school van Keyvan Shahbazi incluis.

“We hadden natuurkunde. De leraar kwam het lokaal binnen en zei: ‘Ik ben een democraat.’ Een klasgenoot vroeg of het raam open mocht, een ander wilde hem juist liever dicht houden. “

“Mijn docent zei: ‘Wij zijn democraten, dus wij gaan stemmen. Het eerste halfuur van de natuurkunde les stemden we over of het raam open mocht of niet. Mensen kwamen voor het eerst in hun leven met de gedachte van democratie in aanraking. Een fundamentele verandering, bevrijding. Iedereen verwachtte dat er vrije verkiezingen zouden zijn, dat alle politieke bewegingen mochten meedoen.”

***

De eerste verkiezingen die Khomeini organiseert zijn een referendum over hoe nu verder. De vraag: een islamitische republiek, ja of nee?”

Wat een islamitische republiek precies behelst weet niemand, en er wordt ook geen enkele poging gedaan het te verduidelijken. Voor Iraniërs is het een keuze tussen verleden en toekomst, tussen onderdrukking en vrijheid – tussen Khomeini en de Sjah, kortom.

Een overweldigende 98 procent stemt ‘ja’.

Het islamisme, een uiterst conservatieve stroming, is nog relatief onbekend als stroming. In buitenlandse media hebben Iraniërs Khomeini bovendien leren kennen als een sociaaldemocraat, die met enige regelmaat met Mahatma Gandhi wordt vergeleken.

Kort na het referendum roept Khomeini de Revolutionaire Garde in het leven, een elitekorps met als doel om de kersverse islamitische republiek te beschermen. Om aan zijn kerntaak te kunnen voldoen heeft de Garde een inlichtingendienst, een omvangrijk leger en de zogeheten Basij, een paramilitaire groep van vrijwilligers.

De lente van vrijheid blijkt van korte duur: vanaf nu staat ieder seizoen in het teken van dictatuur.

***

Om hem heen ziet Keyvan Shahbazi zijn land in rap tempo afglijden. “Zuiveringen in het onderwijs. Vrouwen die niet meer in het justitiële apparaat mochten werken. A4’tjes op de ramen en deuren van winkels, allemaal in dezelfde vormgeving, met daarop de boodschap: verboden toegang voor vrouwen zonder sluier. Homoseksuelen die hun baan kwijtraakten. Het land werd steeds onvrijer. Onder de Sjah was het een seculiere dictatuur; Khomeini ging nog verder en wilde ook bepalen hoe mensen zich in hun eigen huis moesten gedragen. Hij riep kinderen op om hun ouders aan te geven als zij zich niet islamitisch gedroegen.”

***

Shahbazi is zeventien jaar en onderweg naar zijn eindexamen biologie als het gebeurt. Leden van de Basij, die min of meer wisten wat voor opvattingen hij in die korte periode van vrijheid had geuit, nemen hem mee en overhandigen hem aan de Revolutionaire Garde.

Tijdens de martelsessies die volgen, vraagt Shahbazi steeds: wat willen jullie weten? “Je weet zelf veel beter dan wij wat je moet vertellen,” krijgt hij te horen.

Alleen: hij weet het niet. Dat is misschien nog wel het meest gekmakende aan die tijd, als hij eraan terugdenkt: de wreedaardige willekeur. “Als je in een rechtstaat bent gevormd en opgegroeid, dan denk je dat er een reden is waarom de overheid je oppakt. In een land als Iran hoeft daar geen reden voor te zijn. Het feit dat je niet één van hen bent maakt je al verdacht.”

Het cellencomplex waarin hij gevangen zit bevindt zich in een militaire basis, weet Shahbazi. Vanuit de kleine ruimte kan hij zijn lotgenoten in principe niet zien, maar wel horen. Op een gegeven moment herkent hij het huilen en de stem van een klasgenoot, een van zijn beste vrienden nota bene. Als de klasgenoot zegt dat hij die nacht zal worden geëxecuteerd, stelt Shahbazi hem instictief gerust – dat lot wacht alleen hen die bij het vorige regime hoorden.

Die nacht schrikt Shahbazi wakker van gestommel op de gang. Hij trekt zich omhoog en kijkt door een klein, betralied raampje – zijn enige venster tot de buitenwereld. Door de tralies ziet hij hoe zijn klasgenoot tegen de muur wordt gezet, dood neervalt, en nog twee keer van achter in de nek wordt geschoten.”

Een bloemlezing van wat Shahbazi zelf nog te wachten staat: “Je met stroomkabels slaan, je uitkleden, je schijnexecuteren. Midden in de nacht je geblinddoekt tegen een muur zetten en de gene die links en rechts van je staan doodschieten. Daarna zeggen dat jouw tijd nog niet was gekomen, morgenavond misschien… Ze proberen je geestelijk te breken.”

Niet veel later probeert Shahbazi zichzelf van het leven te beroven. Als hij geen zelfmoordpoging had gedaan, was hij er paradoxaal genoeg misschien niet meer geweest. De overdosis mislukt, zijn ouders komen met een grote hoeveelheid smeergeld over de brug en krijgen het voor elkaar dat hij kan worden opgenomen in een gesloten psychiatrische inrichting. Met behulp van psychiaters en verplegers kan hij uiteindelijk vluchten. Na nog eens anderhalf jaar ondergedoken te hebben gezeten vlucht hij te voet via de bergen de grens over, Turkije in.

***

Hij bezoekt de ene na de andere open dag, maar tevergeefs. Hoe blij Shahbazi ook is met zijn nieuwe land, een droom zal hij er moeten laten varen: literatuurwetenschap studeren. Steeds krijgt hij te horen: we lezen de boeken in de oorspronkelijke taal. In het Duits, Frans, Nederlands – talen die hij niet machtig is.

Met zijn Nederlandse burgerschap lijkt de kans dat hij nog schrijver kan worden sowieso nihil. Hij kan zich vooralsnog amper uitdrukken in dat rare Hollands, laat staan er hele romans in uit de grond stampen.

De keuze valt op culturele psychologie. Zo geeft hij zijn droom nog niet helemaal op: wie de mens en zijn psyche begrijpt, kan realistische personages bedenken.

© Foto: Norbert Schiller/ANP

Iran en Irak raken in 1980 een bloedige oorlog verzeild. Negen jaar later overlijdt Ayatollah Khomeini, maar niet voor hij een fatwa over de Indiaas-Britse schrijver Salman Rushdie heeft uitgeroepen. Diens roman ‘De duivelsverzen’ bevat enige, zij het milde, religiekritiek. De Britten verbreken alle diplomatieke banden met Iran, Amerika kondigt extra sancties aan. In Nederland laat premier Ruud Lubbers uitzoeken of er iets tegen het boek van Rushdie kan worden ondernomen, mogelijk zou het zelfs strafbaar zijn. Dat blijkt niet het geval.

Aan het eind van de jaren negentig loopt de inmiddels afgestudeerde Shahbazi minister Rogier van Boxtel (D66) tegen het lijf. Tot Shahbazi’s verbazing gaat een paar maanden later de telefoon: of hij op het ministerie wil komen werken. Hij zegt een, twee keer nee, en zegt dan toe. In 1999 begint hij op zijn eerste departement; er zullen nog vier ministeries volgen.

© Foto: Gabriel Duval/AFP/ANP

Je kunt Iran wel ontvluchten, maar dat betekent niet dat het gevaar van het regime en de Revolutionaire Garde geweken is. In 2015 wordt Ali Motamed in Nederland geliquideerd; twee jaar later wacht Ahmad Mola Nissi hetzelfde lot. Het regime volgt oppositiegroepen, die het ‘terroristisch’ noemt, overal ter wereld en houdt ze nauwlettend in de gaten.

Jaren eerder zette de feministische activist Masih Alinejad haar hoofddoek af en sloeg vervolgens op de vlucht. In haar nieuwe woonplaats New York weet de FBI in 2021 een poging haar te ontvoeren te verijdelen. Later worden drie mannen aangeklaagd die van plan zouden zijn geweest haar te vermoorden, naar vermoeden van de FBI in opdracht van Teheran.

***

“Ja, d’r is altijd een dreiging. Je kijkt altijd onder je auto, je kijkt altijd wie achter je loopt. Je neemt nooit dezelfde route naar huis. Je kondigt niet aan waar je bent, waar je niet bent. Het huis is van buiten niet te zien. Er hangen tegenwoordig camera’s.”

***

In de zomer van 2021 verschijnt dan toch een boek van Shahbazi’s hand, in het Nederlands. Het autobiografische ‘De Amerikaan van Karadj’ wordt uitgegeven door Atlas Contact en is een bij vlagen huiveringwekkend exposé van het ontstaan van de Islamitische republiek, en alles wat Shahbazi is overkomen.

“Het was alsof je voor het eerst een geliefde ontmoet,” zegt Shahbazi over het moment waarop het boek terug is van de drukker en hij voor het eerst een fysiek exemplaar in handen heeft. “Maar ook een enorme opluchting. Eindelijk is het me gelukt om die die zware last van mijn schouders te werpen. Eindelijk heb ik het verhaal van mijn generatiegenoten verteld.”

Twee maanden later wordt Ebrahim Raisi, de nieuwe president van Iran, beëdigd. Vanuit huis kijkt Keyvan Shahbazi knarsetandend toe. Hij herkent de man op tv maar al te goed: zo’n veertig jaar geleden werd hij onder aanvoering van Raisi gemarteld.

In september 2022 gaan de veelbesproken Mahsa Amini-protesten in Iran van start. De demonstraties houden maanden aan. De situatie vertoont overeenkomsten met eerdere revoluties. Plotseling lijkt verandering plausibel, of in ieder geval, niet langer onmogelijk. Het regime reageert met ijzeren vuist. De Revolutionaire Garde zou 20 duizend demonstranten hebben gearresteerd, en er zouden honderden doden zijn gevallen. Een woedende meute bestormt de voormalige woning van Khomeini, inmiddels een museum, en sticht er brand.

***

Het vijfde ministerie waar Shahbazi komt te werken is dat van Financiën, waar hij onder andere vertrouwenspersoon is. Iemand bij wie slachtoffers terecht kunnen, die zelf niets van slachtofferschap wil weten. De suggestie dat dit wrang is, wijst Shahbazi resoluut van de hand. “Niets is zo kortzichtig als het leed van de ene mens vergelijken met het leed van de andere mens.”

Door: Jeroen Pen

Mocromaffia-kopstuk ging vanuit gevangenis door met moordplannen, forse celstraffen in megazaak

7 december 2022 AD.nl

Benaouf A. tijdens zijn rechtszaak in 2014. © ANP

 

Een van de sleutelfiguren in het gewelddadige onderwereldconflict in Amsterdam verdwijnt voor lange tijd achter de tralies. Benaouf Adaoui, die ooit probeerde te ontsnappen uit de gevangenis met een helikopter, kreeg woensdag twaalf jaar cel voor zijn aandeel in een reeks moordplannen.

Mocromaffia-kopstuk ging vanuit gevangenis door met moordplannen, forse celstraffen in megazaak

De rechtbank ziet vooral dat hij onverschrokken doorging met ‘huiveringwekkende’ moordplannen terwijl hij nota bene vastzat in de gevangenis. Volgens de rechtbank bereidden hij en vijf medeverdachten tussen 2015 en 2016 verschillende liquidaties voor op rivalen. Aanslagen die uiteindelijk niet doorgingen, mislukten of werden verijdeld door de politie.

Sleutelfiguur

Benaouf Adaoui wordt beschouwd als een van de sleutelfiguren in het ongekende onderwereldconflict dat in 2012 losbarstte, ook wel bekend als de Mocromaffia-oorlog. Katalysator voor die vete lijkt de moord in oktober van dat jaar op Najeb Bouhbouh. Benaouf  Adaoui zou de liquidatie hebben aangestuurd en wordt daarvoor veroordeeld voor twaalf jaar cel.

Misschien wel de bekendste aanslag in het conflict, die verschillende jonge criminelen uit twee rivaliserende kampen het leven kost, vindt plaats in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt. Benaouf Adaoui is in december 2012 het beoogde doelwit bij die wildwestschietpartij, maar weet ternauwernood te ontsnappen door tussen twee woonboten in het water te springen. Twee van zijn vrienden komen wel om het leven.

Dodenlijst

De zaak 13Maracane, waarin de rechtbank woensdag uitspraak deed, is zo’n beetje het slotstuk van een reeks processen over dit onderwereldconflict. De zaak richt zich op een deel van de plannen die de groep-Benaouf maakte om verschillende tegenstanders uit de weg te ruimen. Op ‘el listo’ – hun dodenlijst – stonden onder andere verschillende rivalen die een rol speelde bij de aanslag op Benaouf in de Staatsliedenbuurt. Een van hen was Samir Z., bij wie een bom onder zijn scooter tot ontploffing werd gebracht.

Naast die liquidatiepoging, die Z. overleefde, draaide het om nog zeven moordplannen. Die gingen niet door of mislukten, soms ook door ingrijpen van de politie. Die verijdelde bijvoorbeeld een tweede liquidatiepoging op Samir Z. De politie vond in een gestolen auto vier automatische wapens en een jerrycan benzine. De agenten maakten de wapens onklaar en vervingen de benzine in de jerrycan door water.

Rekruteren van schutters

In wisselende samenstellingen hielden zes van de negen verdachten zich volgens de rechtbank bezig met het voorbereiden van liquidaties. Ze maakten gebruik van versleutelde telefoons, waarvan de politie later de berichten kon teruglezen. In die berichten hadden de mannen het over het regelen van bijvoorbeeld foto’s van doelwitten, auto’s en vuurwapens. Maar het ging ook over rekruteren van schutters en het betalen van voorschotten.

Met dat laatste bemoeide onder ander ‘patron’ Benaouf zich. Hij zat op dat moment al vast, maar kon de organisatie toch aansturen dankzij een versleutelde telefoon die hij stiekem in zijn bezit had. Hij besliste mee over de prijs die voor een van de aanslagen moest worden betaald en zou in twee zaken schutters hebben geregeld, mannen die zaten vlak daarvoor in dezelfde gevangenis zaten.

Helikopter kapen

De zwaarste straf in de zaak, achttien jaar cel, is voor Abdelhamid Aït Ben Moh alias Kikker of Bugs . Hij wordt door de rechtbank gezien als een belangrijke man binnen de moorddadige organisatie. Hij zou aanslagen hebben ‘aangejaagd’ en schreef over doelwit Samir Z. bijvoorbeeld: ‘die man moet moet moet dood.’ Drie verdachten werden vrijgesproken, vier andere mannen kregen celstraffen tussen de drie en tien jaar.

Benouaf kreeg dus een straf van twaalf jaar, twee jaar meer dan het Openbaar Ministerie eiste. Die komt bovenop de straf van twaalf jaar die hij op dit moment al uitzit voor zijn betrokkenheid bij de liquidatie op Najeb Bouhbouh. Hij haalde in 2017 nog een keer het nieuws toen een groep vertrouwelingen probeerde om een helikopter te kapen om hem uit de gevangenis te bevrijden. De politie dwarsboomde de spectaculaire ontsnappingspoging.

In hoger beroep 23,5 jaar cel voor ’huurmoord’ op Ali Motamed

24 november 2022 Telegraaf

In de rechtszaal op Schiphol zijn Anouar Aoulad-Buochea (33) en Moreo Menso (40) donderdag in hoger beroep veroordeeld tot 23 jaar en 6 maanden gevangenisstraf voor de moord op Ali Motamed, eind 2015 in Almere. Tegen Anouar Aoulad-Buochea en Moreo Mensowas begin deze maand respectievelijk 22 en 24 jaar cel geëist. Het gerechtshof sprak van „een kille, gewetenloze huurmoord.”

Moreno M. en Anouar B. Ⓒ PETRA URBAN

In hoger beroep 23,5 jaar cel voor ’huurmoord’ op Ali Motamed

De geboren Iraniër Motamed (56) werd in de vroege ochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten toen hij naar zijn werk ging. De daders verdwenen spoorloos. Anouar Aoulad-Buochea en Moreo Menso kwamen lange tijd na de liquidatie pas in beeld, toen de recherche inzage kreeg in de versleutelde communicatie op de telefoon van een andere verdachte in de zaak. Aan de hand van telecomgegevens, autobewegingen en afgeluisterde gesprekken wist de politie hen vervolgens te linken aan de moord.

Het hof noemde „het gemak en de achteloosheid” waarmee in het ontsleutelde berichtenverkeer over het beëindigen van een mensenleven werd gesproken „ronduit stuitend en huiveringwekkend.” Het was „kennelijk een uitgelezen kans om op een betrekkelijk risicoloze manier geld te verdienen. Een uiterst gewetenloze daad”, aldus het hof, dat voor beide daders ook de voorwaardelijke en vervroegde invrijheidstelling van een eerdere straf schrapte. Voor M. betekent dat 957 dagen extra zitten, voor A. 661 dagen.

Raadsel

De gewelddadige dood van Motamed was lang een compleet raadsel. Pas in 2018 bleek dat hij in werkelijkheid vermoedelijk Mohammad Reza Kolahi Samadi was, die voor het plegen van een bloedige bomaanslag op het hoofdkantoor van de Republikeinse Partij begin jaren tachtig in eigen land ter dood was veroordeeld. Bij de aanslag vielen tientallen doden, onder wie kopstukken van het Iraanse regime.

Het vermoeden dat de mogelijke politieke achtergrond van Motamed een rol heeft gespeeld bij zijn moord, is nooit bevestigd. Weliswaar heeft de AIVD sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidatie heeft gehad, in de strafzaak tegen de moordenaars is dat nooit vastgesteld. De kwestie speelt nog wel een prominente rol in het hoger beroep van Naoufal Fassih alias Noffel  eerder veroordeeld tot levenslang voor het aansturen van de moord op Motamed. Zijn beroepszaak dient later.

Anouar Aoulad-Buochea en Moreo Menso  kregen in 2019 van de rechtbank in Lelystad straffen van 20 en 25 jaar cel. Beiden hebben ook in hoger beroep voortdurend alle betrokkenheid ontkend.

Hoger beroep: twee jaar langer cel voor voorbereiden liquidatie van “Noffel”

1 oktober 2022 Crimesite

De 36-jarige Mimoun B. en de 39-jarige Tony “Ita” D. zijn in hoger beroep veroordeeld tot gevangenisstraffen van negen jaar respectievelijk zeven jaar, voor het voorbereiden van de liquidatie van Nouafal “Noffel” F. (foto). Dat heeft het gerechtshof in Amsterdam vrijdag beslist. Mimoun B. heeft twee jaar langere straf gekregen dan van de rechtbank. Die legde aan beide mannen zeven jaar cel op. De eis van het Openbaar Ministerie was in hoger beroep ook zeven jaar cel.

Hoger beroep: twee jaar langer cel voor voorbereiden liquidatie van “Noffel”

Berlijn

Het hof acht bewezen dat de verdachten in de zomer van 2015 samen met twee anderen naar Berlijn zijn gereisd. Ze dachten dat het beoogde slachtoffer daar zou verblijven maar dat was niet zo. Hun beoogde doelwit Naoufal “Noffel” F. was mogelijk naar Ierland vertrokken waar hij in 2016 werd aangehouden. Hij is inmiddels tot levenslang veroordeeld, zijn zaak loopt momenteel nog in hoger beroep.

Eisen tot 30 jaar voor moord op man en moordpoging op zoontje (5) in Amstelveen

21 juni 2022 NU.nl

Het Openbaar Ministerie (OM) heeft dinsdag in de rechtbank van Amsterdam celstraffen tot dertig jaar geëist voor de moord op Rachid Kotar in 2019 in Amstelveen. De 39-jarige man had destijds zijn 5-jarige zoon van de zwemles gehaald, toen hij bij het instappen van de auto van achteren werd doodgeschoten.

Eisen tot 30 jaar voor moord op man en moordpoging op zoontje (5) in Amstelveen

Een van de kogels vloog via de openstaande achterdeur naar binnen op de plek waar de jongen zojuist was ingestapt. Dit wordt de twee schutters ten laste gelegd als poging tot moord.

Op beelden van de liquidatie is te zien hoe de jongen over het lichaam van zijn overleden vader moet stappen om uit de auto te komen. Hij kijkt nog even om naar zijn vader en rent vervolgens weg naar de sportschool Health City aan de Escapade waar hij zojuist zwemles heeft gehad.

“Beelden van een afschuwelijke moord en een poging daartoe”, aldus de officier van justitie. “De aanwezigheid van de jongen maakt het nog ernstiger.” Volgens het OM hebben de schutters gezien dat Kotar samen met zijn zoon was, “maar stormden ze alsnog op hun doel af”.

Justitie is ervan overtuigd dat het Jurviën M. (21) is die op 12 december een serie kogels op het slachtoffer afvuurde. Het wapen van de 27-jarige Jonathan C. zou hebben geweigerd en hij zou daarom met zijn geweer op het hoofd van Kotar hebben geslagen. Deze verdenkingen worden door de mannen tegengesproken. Beiden kregen van justitie de hoogste strafeis te horen.

De derde verdachte is Saifeddine M. (24). Hij zou tot tweemaal toe een baken onder de auto van Kotar hebben geplakt, waardoor het slachtoffer kon worden gevolgd. Dit heeft hij ook toegegeven, al zegt M. nooit te hebben geweten dat het voor een moord bedoeld was. Dat laatste wordt niet geloofd door justitie, dat een straf van 22 jaar eiste voor het medeplegen van de liquidatie.

Liquidatie past in serie moorden in onderwereld

Het precieze motief van de moord is niet duidelijk geworden, maar het OM gaat ervan uit dat het om een afrekening in het criminele milieu gaat. Volgens Het Parool behoorde Kotar tot een groep die in conflict was met Ridouan T.

De liquidatie past in een serie moorden en pogingen daartoe met volgens het OM één en dezelfde tussenpersoon: Jomairo D. Hij zit vast op verdenking van het tegen betaling laten uitvoeren van moorden.

Woensdag is het de beurt aan de verdediging. De rechtbank doet uitspraak op 25 juli.

Pakistaan krijgt levenslang voor moordplan in Rotterdam

13 maart 2022 Telegraaf

De 31-jarige Pakistaan die werd verdacht van een moordplan in Rotterdam is door de rechtbank van Londen veroordeeld tot levenslang. Muhammad Gohir Khan wilde in ons land een blogger ombrengen die al jaren kritisch is op de autoriteiten in Islamabad.

Muhammad Gohir Khan

Ⓒ METROPOLITAN POLICE

Pakistaan krijgt levenslang voor moordplan in Rotterdam

De huurmoordenaar was vorig jaar naar onze havenstad afgereisd om blogger Ahmad Waqass Goraya te liquideren. Hij werd tot levenslang veroordeeld omdat bewezen werd verklaard dat hij deelnam aan een samenzwering om deblogger om te brengen, aldus de openbare aanklagers. Hij moet minstens dertien jaar in de gevangenis zitten voor er kan worden gekeken naar vervroegde vrijlating.

De supermarktmedewerker ontkende schuldig te zijn. Hij gaf wel toe geld van een moordmakelaar te hebben ontvangen, zo’n 120.000 euro, maar liet weten dat te hebben gedaan omdat hij forse schulden had. Hij zei nooit van plan te zijn geweest daadwerkelijk de moord te plegen.

Uit onderzoek bleek echter dat hij dagenlang het huis van Goraya in Rotterdam in de gaten hield, een in ons land gekocht koksmes bij zich had, evenals een foto van de blogger. De dertiger, die diep in de schulden zou zitten, keerde uiteindelijk onverrichter zake terug naar Engeland omdat hij het doelwit niet aantrof en werd daar meteen gearresteerd.

Schuiladres

De blogger woont al jaren in Nederland, maar wordt al langere tijd ernstig bedreigd. Vanwege die dreiging trekt hij van het ene naar het andere schuiladres. In 2017 werd hij tijdens een familiebezoek in Pakistan ontvoerd en gemarteld.

Aanleiding zou zijn blog op Facebook zijn, waarin hij mensenrechtenschendingen aan de kaak stelt en het Pakistaanse militaire apparaat bekritiseert. Na 24 dagen kwam hij vrij. Goraya weigerde daarna zijn mond te houden. Het werd al snel duidelijk dat zijn leven ook in Nederland gevaar liep.

„In februari vorig jaar stond de politie voor de deur: mijn leven was acuut in gevaar”, vertelde Goraya al tegen De Telegraaf. ,,Sindsdien leef ik op wisselende plekken, ik kan mijn ouders of anderen uit mijn oude leven niet zien. Mijn zoontje kon niet naar school, ik moet oppassen dat ik niet word herkend in de buurt. Ik gebruik niet eens een Nederlandse telefoon, die kan worden getraceerd.”

 

Politie

De Britse politie werkte samen met de Nederlandse autoriteiten om een dossier op te bouwen van de versleutelde communicatie met tussenpersonen op WhatsApp en Signal en bewakingscamerabeelden van Kahns bewegingen.

Nederland had uit Engeland rechtshulpverzoeken gekregen in de zaak, bevestigde een woordvoerder van het Openbaar Ministerie in Rotterdam al eerder aan deze krant. Daaraan is gehoor gegeven.

‘Saoedi’s betaalden voor anti-Iranprotest in Den Haag’

8 februari 2022 ED.nl

De Soedische inlichtingendienst zou een tv-station in Rijswijk hebben gefinancierd dat vanuit Nederland berichtte over Iran, de aartsvijand van de Saoedi’s. Ook zou Saoedi-Arabië 190.000 euro hebben betaald voor een anti-Irandemonstratie in Den Haag.

‘Saoedi’s betaalden voor anti-Iranprotest in Den Haag’

Dat staat in documenten die een rol hebben gespeeld in een rechtszaak tegen drie Iraanse vluchtelingen in Denemarken. Zij zijn afgelopen vrijdag door de Deense rechter schuldig bevonden aan spionage voor Saoedi-Arabië. De Deense publieke omroep DR en het Nederlandse programma Argos hebben inzage gehad in de documenten uit het politieonderzoek, de rechtszaak speelde zich af achter gesloten deuren.

Al jaren is duidelijk dat de Iraanse en Saoedische inlichtingendiensten een internationaal spionagespel spelen in Europa. Met de Deense rechtszaak is weer iets duidelijk geworden over hoe die praktijken verlopen.

Rijswijk

Op een industrieterrein in Rijswijk zat jarenlang de satellietzender Ahwazna-tv, verbonden aan de groepering Asmla. Die groep strijdt voor een onafhankelijk Khoezistan, een Arabische regio rond de stad Ahwaz in het Perzische Iran. Asmla pleegt ook aanslagen op Iraanse militairen en overheidsinstellingen, de tv-zender in Rijswijk bericht over die acties.

In Nederland werd eind vorig jaar een van de kopstukken van de zender, de Iraanse vluchteling Eisa S. tot vier jaar cel veroordeeld voor betrokkenheid bij het voorbereiden en financieren van aanslagen in Iran. Ook de drie mannen die nu in Denemarken zijn veroordeeld waren betrokken bij de zender. De Deense rechtbank stelt dat ze ervan uitgaat dat de Saoedische inlichtingendienst de tv-zender tussen 2017 en 2019 ‘met aanzienlijke bedragen’ steunde. In de niet vrijgegeven documenten lazen DR en Argos dat het mogelijk gaat om een bedrag tot 1,2 miljoen euro. 

190.000 euro

Ook werden er honderdduizenden euro’s uitgetrokken om de organisatie van anti-Iraanse demonstraties in Europa te ondersteunen, staat in de documenten, waaronder 190.000 euro voor een bijeenkomst in Den Haag. In 2016 was er een protestactie bij het Internationaal Strafhof in Den Haag waarbij werd geëist dat ‘de vrije wereld niet meer zwijgt’ over misdaden tegen de Arabische minderheid in Iran. Asmla stelde tegen de Saoedi’s het geld nodig te hebben voor onder meer vervoer en hotels. Ook zouden mensen zijn betaald voor deelname aan het protest.

De machtsstrijd tussen Iran en Saoedi-Arabië heeft ook al tot doden geleid. In 2017 werd Ahmed Mollah Nissi, een van de leiders van de Asmla, doodgeschoten voor zijn huis in Den Haag. Volgens het Nederlandse kabinet zit Iran zeer waarschijnlijk achter die aanslag. Ook is er in Zweden een man veroordeeld die namens Iran spioneerde bij de tv-zender in Rijswijk.

Een woordvoerder van Ahwazna-tv zegt tegen Argos dat ‘Iraanse media achter de beschuldigingen zitten’.

Brit schuldig aan moordcomplot Pakistaanse blogger in Rotterdam

28 januari 2022 NOS

Muhammad Gohir Khan op een politiefoto METROPOLITAN POLICE

Een 31-jarige Brit is schuldig bevonden aan betrokkenheid bij een moordcomplot tegen een Pakistaanse dissident in Rotterdam. Een jury in een Londense rechtbank kwam unaniem tot dat oordeel. In maart wordt bepaald welke straf de Brit krijgt.

Brit schuldig aan moordcomplot Pakistaanse blogger in Rotterdam

De 31-jarige Muhammad Gohir Khan zou vorig jaar opdracht hebben gekregen om de Pakistaanse mensenrechtenactivist Ahmad Waqass Goraya uit de weg te ruimen, in ruil voor 100.000 Britse pond. Goraya woonde toen in Rotterdam, maar was door de politie in februari uit zijn huis gehaald omdat hij volgens de veiligheidsdiensten op een Pakistaanse dodenlijst stond.

Khan vertrok in juni naar Nederland, toen Goraya al ondergedoken zat. In Rotterdam kocht hij een mes, maar hij trof Goraya niet aan op het adres dat hij van zijn opdrachtgever had doorgekregen.

Onverrichter zake keerde de Brit terug naar Londen, waar hij werd aangehouden omdat hij nerveus overkwam en geen goede reden kon opgeven voor zijn reis naar Nederland. Uiteindelijk ontdekte de Britse politie dat Khan mogelijk betrokken was bij een moordcomplot tegen Goraya.

Ahmad Waqass Goraya is een prominente Pakistaanse dissident met tienduizenden volgers op Twitter. Hij zet zich in onder meer in voor de vrijheid van meningsuiting en schrijft kritisch over mensenrechtenschendingen, de verdwijning van Pakistaanse activisten en journalisten en corruptie binnen het Pakistaanse leger en de overheid.

Zelf zegt de Brit dat hij niet wist wat de opdracht die hij moest uitvoeren precies inhield. Ook had hij naar eigen zeggen geen idee wie het slachtoffer was. Eerder had hij al aangevoerd dat hij nooit de intentie had om Goraya echt te vermoorden.

Volgens de BBC was Khan in de rechtszaal soms in tranen. De Britse omroep omschrijft hem als een “stuntelige opportunist”, die in Rotterdam bijvoorbeeld schade reed aan de auto die hij enkele minuten daarvoor had gehuurd, omdat hij niet gewend was aan de rechterkant van de weg te rijden.

Diepzeevis of tonijn

Tijdens de rechtszaak bleek dat Khan honderden WhatsApp-berichten had uitgewisseld met ene ‘Mudz’ (of ‘Muzzamil’), waarin de twee details bespraken over het moordcomplot. Daarin vroeg Khan onder meer: “Is het een diepzeevis of slechts een tonijn?” Mudz antwoordde: “Alleen tonijn, maar geen Britse tonijn, Europese tonijn.” En later, toen Khan zei dat hij gereedschap nodig had voor de klus: “Het is geen haai, maar een kleine vis. Een klein mes, haakje of worm aan een draadje is genoeg.”

De identiteit van Mudz is niet bekend, hoewel het volgens de BBC waarschijnlijk gaat om iemand met de Britse nationaliteit die in Pakistan woont. Boven hem zou nog een andere opdrachtgever staan: in zijn appjes zou Mudz regelmatig hebben gerefereerd aan een ‘grote baas’.

Volgens Goraya zelf zitten de Pakistaanse inlichtingendiensten achter het moordcomplot. Hij riep de Britse autoriteiten vandaag op om de zaak verder te onderzoeken. “Het mag hier niet stoppen.”

Politie: twee groepen hadden een dodenlijst van bijna 50 mensen

15 januari 2022 Crimesite

De Amsterdamse recherche vermoedt dat twee criminele organisaties ruim vijf jaar geleden een gezamenlijke dodenlijst van tientallen personen hebben opgesteld. Een reeks van die mensen is inmiddels geliquideerd. Volgens de advocaat van een verdachte uit het Eris-proces is deze door de recherche verzamelde informatie ontlastend voor Jermaine B. (38). Die staat in Eris terecht omdat hij onder de alias “The Wizzard” verschillende moorddrachten zou hebben uitgezet.

Politie: twee groepen hadden een dodenlijst van bijna 50 mensen

Voor de Amsterdamse rechtbank speelt momenteel het proces 13Maracane tegen een groep verdachten die de politie rekent tot één van de partijen in de zogeheten Mocro-oorlog. De verdachten staan terecht voor het voorbereiden van moordaanslagen in de periode 2014 tot 2016. De politie onderscheidt onder de verdachten twee groepen, namelijk die van de Amsterdammer Hoessaine Aït Ben Moh alias Hoes”  die mogelijk in Marokko verblijft, en een tweede groep. Deze groepen had een conflict met weer een andere groep uit Amsterdam, die van de in 2014 doodgeschoten Gwenette Martha. Een lange rij moorden tussen 2012 en 2016 was het gevolg.

Gezamenlijk e-mailaccount

Advocaat Inez Weski heeft deze week aan de rechtbank in het Eris-proces enkele dossierstukken voorgehouden uit 13Maracane. In die stukken staan processen-verbaal (met onder meer pgp-chats) waarin de recherche concludeert dat kopstukken uit de groep van “Hoes”Hoessaine Aït Ben Moh (onder meer de tot levenslang veroordeelde Omar Lkhorf) vergaand samenwerkten met een andere groep die werd aangestuurd door twee Amsterdamse broers. De samenwerking beoogde het plegen van liquidaties. Volgens becijfering van de recherche zijn de namen van 48 te liquideren personen genoemd. Er was een gezamenlijk e-mailaccount voor gemaakt en er werden foto’s en notities uitgewisseld.

Jaïr Wessels

In die stukken uit dossier van 13Maracane waar Weski over beschikt valt volgens haar niet te lezen wat de resultaten van politie-onderzoek naar die dodenlijsten zijn geweest. Ook is onduidelijk of de recherche alle verdachten in de twee groepen goed in beeld heeft. Van de personen op de lijst zijn volgens de politie zeven personen geliquideerd, onder wie Inchomar “Ingio” Balentien, Eaneas Lomp en Jaïr Wessels.

Ook de Amsterdammers Jason “Jay Jay”Leonora ,  Naoufal Fassih alias Noffel, en Riff  Wiebenga figureerden op de lijst, aldus de politie in 13Maracane.

Voor het Eris-proces is nu van belang dat in dit proces ook de voorbereiding (c.q. uitvoering) van de aanslagen op Jason Leonora , Riff  Wiebenga en Ichomar Balentien (onder meer) aan Jermaine B. ten laste worden gelegd. Alleen met één verschil: zij zouden hiermee bezig zijn geweest in 2017.

The Wizzard

In stukken die Crimesite uit het Eris-dossier heeft ingezien beschrijft de politie onder meer het volgende gesprek (over een aanslag op “Ingio” Balentien) tussen twee pgp-aliassen, die volgens de politie Delano Remmers en Jermaine B. (The Wizzard) zouden zijn.

CB1D45: ohhh wil je ingio?
(…)
The Wizzard: ja graag (…) als je hem dit weekend nog of maandag geef ik je 80 snel zonder gezeik!!!

Deze chat is gevoerd in februari 2017.

Weski wijst erop dat de dodenlijsten die in 13Maracane staan beschreven in periode 2014-2015 door de politie zijn aangetroffen. Volgens haar is niet uit te sluiten dat één van die groepen in 2017 hebben geprobeerd Balentien of één van de anderen van het leven te beroven. Weski: ‘ik sluit niet uit dat op dit moment de lijsten nog steeds “geldig” zijn.’

Anderen

Jermaine B. ontkent achter de alias The Wizzard schuil te gaan. Zijn advocaat zegt dat nu blijkt dat heel anderen kennelijk volgens de politie met de voorbereidingen tegen Balentien, Riff Wiebenga en Jason L. bezig zijn geweest.

In stukken uit Eris die Crimesite heeft ingezien stelt de recherche echter dat The Wizzard wel degelijk Jermaine B. moet zijn omdat uit de chats, in een bespreking over (Surinaamse) familierelaties, B. zou kunnen worden geïdentificeerd. Advocaat Weski wijst deze identificatie af omdat er nog vele andere namen als familie zouden zijn besproken, die dan in werkelijkheid kennelijk niet familie van B. zijn. Er zijn volgens haar ook aanwijzingen te vinden dat The Wizzard juist niet haar cliënt zou zijn.

Aan de andere kant blijkt ook uit die chats duidelijk dat Gwenette Martha vriend van de twee aliassen was, en ene “Hoessein” hun beider vijand is. In dat verband: de recherche denkt dat er nog een andere groep in het spel was. Dat was een groep van wie The Wizzard opdrachten kreeg, en die via een tussenpersoon, opdrachten aannam van Ridouan Taghi, althans van iemand die in chats door de politie als Taghi wordt aangewezen. The Wizzard zou dan andere Eris-verdachten als Delano Remmers van Caloh Wagoh MC hebben ingeschakeld. Weski wijst er op, dat het dossier tegen haar cliënt in feite slechts op chats is gebaseerd.

Geen relatie met Eris

Jermaine B. heeft alle beschuldigingen ontkend. Tegen hem zijn geen belastende verklaringen afgelegd. Jason L. heeft als getuige gezegd dat hij geen problemen met B. had. L. heeft ook verklaard te weten dat hij met de dood bedreigd werd.

Het Openbaar Ministerie heeft de afgelopen week gezegd dat het onderzoek 13Maracane handelt over onderzoeksgegevens uit de jaren 2014 en 2015 en dat er dus geen relatie kan zijn met de in onderzoek Eris ten laste gelegde feiten, die in 2017 spelen. De gegevens uit dat onderzoek hebben dan ook geen betrekking op onderzoek Eris, aldus het OM.

Verdeel- en heerspolitiek

Advocaat Weski bestrijdt dat. Volgens haar staat in 13Maracane dat de politie in ieder geval tot in 2016 doende is geweest met onderzoek naar de twee groepen en dat in ieder geval niet blijkt, dat die lijsten van de baan zijn. Weski: ‘in feite zouden de verdachten in dat onderzoek 13Maracane net zo goed zich kunnen afvragen waarom in hun dossier niets staat over het Eris onderzoek van de politie naar de zogenaamde met hun onderzoek overlappende dodenlijsten.’

Weski vraagt nu aan de rechtbank om alle gegevens over de dodenlijsten aan het Eris-dossier toe te voegen. Daarnaast wil ze weten waarom het Openbaar Ministerie dat tot nu toe niet uit zichzelf heeft gedaan. Weski: ‘met dit soort informatie achterhouden uit samenhangende dossiers lijkt het Openbaar Ministerie een soort verdeel- en heerspolitiek te bedrijven.’