Tag: Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten toen hij naar z
Er zijn beelden vrijgegeven van de ontvoering van de Israëlische soldates Liri Albag, Karina Ariev, Agam Berger, Daniela Gilboa and Naama Levy door Hamas-terroristen op 7 oktober 2023. De vijf soldates werden gekidnapt op legerbasis Nahal Oz. Op de beelden is te zien dat handen van de soldates worden vastgebonden en dat ze onder het bloed zitten. Smeekbedes worden genegeerd. Uiteindelijk worden de soldates in een gestolen truck gezet en meegenomen naar Gaza.
De vijf soldates zijn nog altijd in handen van Hamas. De beelden zijn vrijgegeven door het Hostages and Missing Families Forum, na goedkeuring van de familieleden.
Let op! De beelden kunnen als schokkend worden ervaren.
Post
Bring Them Home Now @bringhomenow
Trigger alert –
The video of the female observers’ abduction, is a wake-up call to the civilized world. We must condemn those actions and we can not abandon the hostages held captive for 229 days.
This video, captured by the body cameras of Hamas terrorists on October 7th, has been edited and censored to exclude the most disturbing scenes, such as the numerous murdered young men and women at the Nahal Oz base and inside the bomb shelter from which the female observers were taken.
The Israeli government and the international community can’t waste another moment – we must get back to the negotiation table today! #BringThemHomeNow
Bijna driekwart van de Palestijnse bevolking staat nog steeds achter de aanval van de terreurgroep Hamas op zaterdag 7 oktober 2023.
Volgens leden van Hamas en Hezbollah heeft de Iraanse Revolutionaire Garde sinds augustus 2023 samengewerkt met Hamas om invallen op 7 oktober 2023 op Israël over land zee en lucht voor te bereiden.
Details van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 werden uitgewerkt in Beiroet door de Iraanse Revolutionaire Garde en vier door Iran gesteunde groeperingen waaronder Hamas en Hezbollah.
De VS hebben Iran beschuldigd van het ‘actief faciliteren’ van raket- en drone-aanvallen door door Iran gesteunde proxygroepen op zijn strijdkrachten in Irak en Syrië.
David Katz: de getuige vertelde over de aanval van Hamas op een feest en had gezien dat een vrouw slachtoffer was van een groepsverkrachting en daarna werd neergeschoten
De Israëlische politie opent een onderzoek naar “meerdere gevallen” van seksueel geweld die zouden zijn gebeurd op zaterdag 7 oktober 2023.
Op zaterdag 7 oktober 2023 even voor 06.30 uur vuurde Hamas vanuit de Gazastrook vele raketten af op Israël.
Er duikt steeds meer bewijs op dat de Hamas Israëlische vrouwen seksueel misbruikt en verminkt heeft tijdens de aanval op op zaterdag 7 oktober 2023.
Hamas wordt onder meer door de EU als een terroristische organisatie beschouwd.
Nissim Abu Ajina zou de Hamas-terrorist zijn die achter de aanslagen op de kibboetsen Erez en Moshav Nativ.
Noord-Korea heeft mogelijk artillerie en raketgestuurde granaatwerpers geleverd aan Hamas voorafgaand aan de terroristische aanval op Israël.
Ook een Europese functionaris en adviseur van de Syrische regering gaf net als leden van Hamas en Hezbollah aan dat Iran bij de aanloop van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 betrokken waren.
Yahya Sinwar die ook bekendstaat als de ’slachter van Khan Younis’ maakte carrière als bikkelharde commandant van Hamas.
De Houthi-rebellen krijgen steun uit Iran.
De inlichtingen die Iran heeft verstrekt stellen de Jemenitische Houthi-beweging in staat de schepen aan te vallen.
De inlichtingendiensten van Iran zijn gevreesd en opereren wereldwijd en maken deel uit van het ministerie van Inlichtingen en Veiligheid.
De VS is ervan overtuigd dat Iran “nauw betrokken” is bij het plannen van operaties tegen commerciële schepen in de Rode Zee.
Iran gebruikt een smokkelroute door het Midden-Oosten om wapens te leveren aan Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever.
Iran noemt zijn coalitie die zich verzet tegen Amerikaanse belangen in de regio de “As van verzet”.
Iran plande moord op tegenstander regime in Denemarken.
Iran steunt groepen om verschillende redenen maar wel met één helder doel: zoveel mogelijk macht vergaren in de regio en de stabiliteit van de tegenstander ondermijnen.
Iran voorziet de Palestijnse Islamitische Jihad van trainingen expertise en geld.
Iran zou via de Antwerpse haven bommen en raketten hebben vervoerd die bedoeld zijn voor de Libanese gewapende groepering Hezbollah.
Iran zou wapens via Irak naar Hezbollah hebben gesmokkeld zodat de Libanese groepering die kon inzetten tegen Israël.
AIVD vermoedt samenwerking Iran en Mocro-maffia.
Naoufal Fassih alias Noffel uit Amsterdam is een kopstuk van de ’Mocro-maffia’.
De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.
De AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op Ahmad Mola Nissi had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie.
Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.
Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten
De gewelddadige pro-Palestijnse demonstraties krijgen vat op de universiteit. Zo werd wetenschapsfilosoof Maarten Boudry liefst twee keer in korte tijd gecanceld op de Universiteit van Amsterdam. In dit artikel doet hij zijn verhaal.
Ironie is dood: op het laatste moment schrapte UvA-discussieplatform BètaBreak een evenement met de bioloog Jerry Coyne over ideologische bias in de wetenschap, wegens… de politieke standpunten van de sprekers over Israël. Ik was één van die sprekers.
Even recapituleren.
Vorige week was ik uitgenodigd om aan de UvA een gastcollege te geven over klimaatbeleid. Toen ik in Amsterdam aankwam, kreeg ik de mededeling dat mijn lezing niet op de campus kon doorgaan. De reden was ‘de veiligheid niet kon worden gegarandeerd’ (de lezing was niet publiek, dus omwille van de discretie vermeld ik niet de cursus en de docent).
Dat had kennelijk te maken met mijn standpunt over Israël en de oorlog in Gaza, zoals ik dat hier in EW had uiteengezet. Uiteindelijk sprak ik de studenten toe op 100 meter van de campus, vanuit de woning van een collega.
KLIMAATBELEID HEEFT NIETS MET GAZA-OORLOG TE MAKEN
Natuurlijk was ik geschrokken. Want in tegenstelling tot wat sommige activisten beweren, heeft klimaatbeleid absoluut niets met de oorlog in Gaza te maken. Toch kon ik toen nog enig begrip opbrengen voor de beslissing. De universiteit was overrompeld door onverwacht woelige studentenprotesten, en kon misschien niet snel extra capaciteit optrommelen voor beveiliging. Geval van overmacht.
Maar toen ik de week erop moest deelnemen aan een evenement met mijn collega en co-auteur Jerry Coyne, die eveneens bekendstaat om zijn pro-Israëlische standpunten, voelde ik de bui alweer hangen.
Ik had geen zin had om vanuit mijn woonplaats Gent nog een keer naar Amsterdam te reizen, om daar ter plekke te horen dat we niet welkom zijn. Dus lichtte ik deze keer op voorhand de organisatoren in over het eerdere incident, zodat ze voldoende tijd hadden om de situatie te evalueren en eventueel voor beveiliging te zorgen.
UITSLUITING VANWEGE ONZE STANDPUNTEN
Deze keer volgde een ondubbelzinnige uitsluiting vanwege onze politieke standpunten.
Een bericht van Bètabreak: ‘Helaas zullen we het evenement moeten annuleren. Veel leden van ons comité voelen zich niet op hun gemak om dr. Coyne en dr. Boudry een platform te geven, gezien hun standpunten over het Palestina/Israël-conflict. Een andere angst is hoe dit op ons zou afstralen, en dat we misschien op een zwarte lijst worden gezet bij de UvA of het Amsterdam University College.’
BètaBreak verschuilde zich deze keer niet eens achter de smoes van ‘veiligheid’. Het maakte zich enkel zorgen om de eigen reputatie, en de mogelijke repercussies voor zichzelf.
Opnieuw had het onderwerp van het evenement absoluut niets te maken met Israël en Palestina. We zouden een artikel van Jerry Coyne bespreken over sluipende ideologische bias in wetenschap, in het bijzonder als het gaat om seksualiteit en gender.
STUDENTEN BANG VOOR UITSLUITING EN INTIMIDATIE
Mijn bedoeling is niet om BètaBreak aan de schandpaal te nagelen. De groep wordt geleid door studenten, en enige mildheid is daarom op zijn plaats.
Veel belangrijker en verontrustender is de sociale dynamiek die op de achtergrond speelt, en die de studenten van BètaBreak wellicht correct aanvoelden. De studenten zijn niet bang voor fysiek geweld, maar voor uitsluiting en intimidatie door medestudenten en door de universiteit zelf.
De website van BètaBreak werd enkele uren afgeschermd, wellicht omdat de organisatie in paniek schoot na de (voorspelbare) tegenreactie op de cancelling.
In een officiële reactie op zijn website kwam BètaBreak daarna toch met de smoes van de fysieke veiligheid aanzetten, waarover de organisatie oorspronkelijk niets had gezegd. Maar een paar zinnen verder kwam de ideologische aap alweer uit de mouw: ‘Sommige sprekers hadden zeer publieke standpunten die niet overeenkwamen met die van de demonstranten. Aan hen een podium geven, zou de toch al vijandige en onveilige sfeer op de campus nog verder vergroten.’
GEEN RUIMTE VOOR ANDERE STANDPUNTEN
Dat is de enige echte reden: aan de UvA-campus wordt nog slechts één orthodox standpunt gedoogd. En dat is het radicale pro-Palestijnse standpunt dat alle schuld van het huidige conflict bij Israël legt – liefst nog met obscene verwijten over ‘genocide’.
Studenten en docenten die andere standpunten erop nahouden – en die zijn er ongetwijfeld bij bosjes – moeten hun mond houden.
De beslissing om sprekers van de campus te weren die te veel aan de pro-Israëlische kant zitten (daarbij aangetekend dat ik veel kritiek heb op premier Benjamin Netanyahu en zijn extreem-rechtse coalitiepartners) zendt een duidelijk signaal uit naar anderen die het in hun hoofd zouden halen om vergelijkbare standpunten te verspreiden, delen of verdedigen.
OPEN DEBAT NIET MEER MOGELIJK
Een universiteit hoort een vrijplaats te zijn waar ideeën mogen botsen: van fervent pro-Israëlische (nog radicaler dan mijn eigen standpunt) tot fervent pro-Palestijnse, en alles daartussenin. De laatste jaren zijn er steeds meer signalen dat aan de universiteit een open debat over deze kwestie (net als over seksualiteit en gender, de erfelijkheid van iq en de negatieve gevolgen van migratie) niet langer mogelijk is.
Hoe meer ideologische scherpslijpers hun meningen opleggen aan de academies, hoe meer ze het vertrouwen in de wetenschap ondermijnen. Hoog tijd dat academici én studenten de moed hebben om dit verstikkende eenheidsdenken te doorbreken.
17 mei 2024 In het Nieuws
Bijna driekwart van de Palestijnse bevolking staat nog steeds achter de aanval van de terreurgroep Hamas op zaterdag 7 oktober 2023.
Volgens leden van Hamas en Hezbollah heeft de Iraanse Revolutionaire Garde sinds augustus 2023 samengewerkt met Hamas om invallen op 7 oktober 2023 op Israël over land zee en lucht voor te bereiden.
Details van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 werden uitgewerkt in Beiroet door de Iraanse Revolutionaire Garde en vier door Iran gesteunde groeperingen waaronder Hamas en Hezbollah.
De VS hebben Iran beschuldigd van het ‘actief faciliteren’ van raket- en drone-aanvallen door door Iran gesteunde proxygroepen op zijn strijdkrachten in Irak en Syrië.
David Katz: de getuige vertelde over de aanval van Hamas op een feest en had gezien dat een vrouw slachtoffer was van een groepsverkrachting en daarna werd neergeschoten
De Israëlische politie opent een onderzoek naar “meerdere gevallen” van seksueel geweld die zouden zijn gebeurd op zaterdag 7 oktober 2023.
Op zaterdag 7 oktober 2023 even voor 06.30 uur vuurde Hamas vanuit de Gazastrook vele raketten af op Israël.
Er duikt steeds meer bewijs op dat de Hamas Israëlische vrouwen seksueel misbruikt en verminkt heeft tijdens de aanval op op zaterdag 7 oktober 2023.
Hamas wordt onder meer door de EU als een terroristische organisatie beschouwd.
Nissim Abu Ajina zou de Hamas-terrorist zijn die achter de aanslagen op de kibboetsen Erez en Moshav Nativ.
Noord-Korea heeft mogelijk artillerie en raketgestuurde granaatwerpers geleverd aan Hamas voorafgaand aan de terroristische aanval op Israël.
Ook een Europese functionaris en adviseur van de Syrische regering gaf net als leden van Hamas en Hezbollah aan dat Iran bij de aanloop van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 betrokken waren.
Yahya Sinwar die ook bekendstaat als de ’slachter van Khan Younis’ maakte carrière als bikkelharde commandant van Hamas.
De Houthi-rebellen krijgen steun uit Iran.
De inlichtingen die Iran heeft verstrekt stellen de Jemenitische Houthi-beweging in staat de schepen aan te vallen.
De inlichtingendiensten van Iran zijn gevreesd en opereren wereldwijd en maken deel uit van het ministerie van Inlichtingen en Veiligheid.
De VS is ervan overtuigd dat Iran “nauw betrokken” is bij het plannen van operaties tegen commerciële schepen in de Rode Zee.
Iran gebruikt een smokkelroute door het Midden-Oosten om wapens te leveren aan Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever.
Iran noemt zijn coalitie die zich verzet tegen Amerikaanse belangen in de regio de “As van verzet”.
Iran plande moord op tegenstander regime in Denemarken.
Iran steunt groepen om verschillende redenen maar wel met één helder doel: zoveel mogelijk macht vergaren in de regio en de stabiliteit van de tegenstander ondermijnen.
Iran voorziet de Palestijnse Islamitische Jihad van trainingen expertise en geld.
Iran zou via de Antwerpse haven bommen en raketten hebben vervoerd die bedoeld zijn voor de Libanese gewapende groepering Hezbollah.
Iran zou wapens via Irak naar Hezbollah hebben gesmokkeld zodat de Libanese groepering die kon inzetten tegen Israël.
AIVD vermoedt samenwerking Iran en Mocro-maffia.
Naoufal Fassih alias Noffel uit Amsterdam is een kopstuk van de ’Mocro-maffia’.
De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.
De AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op Ahmad Mola Nissi had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie.
Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.
Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten
Een giftig antisemitisme heeft de universiteiten geïnfecteerd. Filosoof Maarten Boudry legt uit waar precies dat perfide idee vandaan komt dat Joden ‘onderdrukkers’ zijn en waarom de Hamasterreur in academisch
‘Het ligt aan de context.’ Deze onsterfelijke woorden sprak de rector van Harvard, Claudine Gay, tijdens een hoorzitting in het Amerikaanse Congres in december. De vraag die haar werd gesteld door een Republikeinse afgevaardigde, net als aan haar collega’s van MIT en de Universiteit van Pennsylvania: ‘Is het oproepen tot een genocide op het Joodse volk in strijd met de gedragscodes van uw universiteit?’ Het lijkt de makkelijkste vraag ter wereld, maar alle drie weigerden bevestigend te antwoorden, met een minachtend monkellachje op de lippen, en hulden ze zich in ontwijkend en nietszeggend ‘managerees’. Een expliciete oproep tot het uitmoorden van alle Joden? Goh, het ligt eraan.
VRIJE MENINGSUITING OP HARVARD? STUITENDE HYPOCRISIE
Ter verdediging van haar antwoord beweerde Gay dat haar universiteit ‘zeer toegewijd is aan het beschermen van vrije meningsuiting’ in de geest van het Amerikaanse Eerste Amendement. Dit getuigt van een stuitende hypocrisie: Harvard is óók de universiteit waar studenten en personeel sancties riskeren voor het gebruik van de verkeerde voornaamwoorden of denigrerende opmerkingen maken over zijn of haar gewicht. Toen Harvard ontdekte dat enkele van haar studenten een aantal aangebrande grappen en memes hadden gedeeld in een gesloten Facebookgroep, werden ze onmiddellijk geschorst.
De ‘vrijheid van meningsuiting’ die Harvard beweert te koesteren, is er zelfs zo slecht aan toe dat de universiteit de allerlaagste score kreeg in de index van de Foundation for Individual Rights and Expression. Als je aan een Ivy League- universiteit nog maar het n-woord zou uitspreken, zelfs in een educatieve context, word je onverwijld geschorst en met pek en veren overladen. Laat staan als je zou oproepen tot ‘genocide op Afrikanen’.
ACHTER ACADEMISCH ANTISEMITISME GAAT EEN PERFIDE IDEOLOGIE SCHUIL
Hebben we hier te maken met loepzuiver antisemitisme? Deels, maar de echte verklaring ligt dieper. De robotische antwoorden van de drie rectoren waren een logisch uitvloeisel van een perfide ideologie die al jaren aan een opmars bezig is op universiteiten en daarbuiten, en die vooral wordt uitgedragen door de massieve DEI-bureaucratie (Diversity, Equity & Inclusion).
Deze ideologie deelt de hele wereld telkens op in twee netjes afgebakende groepen: onderdrukkers en onderdrukten. Ze maakt de identiteit van ieder individu ondergeschikt aan zijn lidmaatschap van deze groepen, en ze hanteert voor elk twee volstrekt verschillende standaarden: slachtoffergroepen kunnen niets verkeerd doen, dadergroepen mogen alleen deemoedig hun schuld en privileges erkennen en verdienen geen enkele bescherming of mededogen. De eerste en allerbelangrijkste tweedeling is die tussen ‘wit’ en ‘zwart’, andere dimensies zijn westers/niet-westers, man/vrouw, hetero/lhbt, enzovoort.
Elke tweedeling komt overeen met haar respectieve systeem van onderdrukking: racisme en witte suprematie, heteronormativiteit, transfobie, enzovoort. Als je tot een van deze slachtoffergroepen behoort, heb je recht op bescherming, medeleven en het privilege der lage verwachtingen. Als je tot de andere groep behoort, krijg je niets van dat alles.
DE MARXISTISCHE IDEOLOGIE VAN SLACHTOFFERS VERSUS ONDERDRUKKERS
In zijn recente boek The Identity Trap reconstrueert de Duits-Amerikaanse politieke wetenschapper Yascha Mounk de intellectuele wortels van deze ideologie van slachtoffer versus onderdrukker: het is een mengelmoes van de theorieën van de Franse denker Michel Foucault over machtsstructuren en onderdrukking, het postkolonialisme van denkers als de Palestijn Edward Said, het concept van ‘intersectionaliteit’ zoals ontwikkeld door Kimberlé Crenshaw – dat de kruispunten van verschillende dimensies van onderdrukking beschrijft – en de Critical Race Theory zoals ontwikkeld door Derrick Bell en anderen.
Wat Mounk onderbelich laat, is dat deze ideologie ook opvallende parallellen vertoont met marxistische denkschema’s, behalve dat ze hier buiten de economische sfeer worden toegepast. Marx reduceerde de hele samenleving tot een onontkoombaar nulsomspel tussen twee groepen – proletariërs en kapitalisten – die hij definieerde in termen van hun economische positie en belangen, en die elk hun eigen klassenbewustzijn vertonen. De moderne ideologie in Harvard verplaatst deze binaire verdelingen van de economische sfeer naar het domein van raciale, seksuele en culturele identiteit.
Maar de gevaren blijven dezelfde. Net zoals marxisten er blind voor waren dat proletariërs elkaar ook konden uitbuiten of misbruiken, of dat sommige fabrieksbazen gedeelde belangen hebben met hun arbeiders, negeert de tegenstelling tussen zwart en blank dat niet-blanke mensen ook racistische opvattingen kunnen hebben, over elkaar of over blanken. En net zoals marxisten spraken over ‘vals bewustzijn’ wanneer arbeiders zich niet gedroegen conform hun groepsidentiteit, krijgen gekleurde mensen die niet in de ideologische pas lopen, te horen dat ze ‘wit denken’ of lijden aan ‘geïnternaliseerd racisme’.
JODEN GELDEN ALS ONDERDRUKKERS
Nu ontbreekt er nog één element om de schertsvertoning in het Amerikaanse Congres te begrijpen: Joden gelden als onderdrukkers. Joden worden namelijk geassocieerd met Israël, een bondgenoot van de Verenigde Staten en Europa en daarom een exponent van kolonialisme, blanke suprematie en imperialisme. Bovendien gelden Joden in de VS als een succesvolle ‘modelminderheid’, die behoorlijk wat invloedrijke en prestigieuze posities bekleden. Publieke enquêtes bevestigen dit: van jonge Amerikanen (18-24 jaar) is 67 procent het eens met de stelling dat ‘Joden als klasse onderdrukkers zijn en als zodanig behandeld moeten worden’. De Palestijnen daarentegen – als slachtoffer van Israël – zijn per definitie onderdrukt.
Dat er honderdduizenden sefardische en zwarte Joden in Israël wonen, naast ook honderdduizenden Arabische Israëli’s, dat de Joodse ‘kolonisatoren’ helemaal geen thuisland hebben om naar terug te keren, dat Joden zowat de meest belaagde en gehate groep ter wereld zijn (met 2,3 procent van de bevolking in de VS zijn ze slachtoffer van 60 procent van de haatmisdrijven), dat Joden bijna werden uitgeroeid juist omdat ze niet als ‘blank’ golden, dat Israël de enige liberale democratie in de regio is en met een mandaat van de VN gesticht, dat Palestijnen en Israëli’s etnisch niet te onderscheiden zijn, dat Israël momenteel tegen een expliciet genocidale organisatie vecht – het maakt allemaal niets uit. In dit infantiele wereldbeeld zijn Joden ‘wit’, dus kolonisten, dus racisten.
TERUG NAAR DE NASLEEP VAN DE ZESDAAGSE OORLOG
Deze verschuiving bij academisch links vond volgens historicus Jeffrey Herf plaats in de nasleep van de Zesdaagse Oorlog in 1967. Nadat ze aanvankelijk de oprichting van Israël steunden, en het zionisme zelfs bewonderden als een nationale bevrijdingsbeweging voor het Joodse volk, begonnen linkse academici vanaf de jaren zestig het zionisme te zien als een racistische en koloniale ideologie.
De invloed van de communistische propaganda tegen het westerse ‘fascisme’ en ‘imperialisme’ was hier niet vreemd aan. De vaak gehoorde beschuldiging dat Israël met de Palestijnen doet wat de nazi’s destijds met de Joden deden – een perverse vorm van Holocaust-omkering – klonk ook al in de Sovjetpropaganda tijdens de Koude Oorlog. Tegen de tijd dat de beruchte ‘Zionisme is racisme’-resolutie in 1975 werd aangenomen door de VN (gesteund door een blok van communistische en Arabische landen) had de grote omkering zich voltrokken: Joden golden voortaan als onderdrukkers, niet langer als slachtoffers.
Deze ideologische achtergrond helpt niet alleen de getuigenissen van de drie rectoren, maar ook andere bizarre oprispingen in de academische wereld te begrijpen. Aan talloze universiteiten stonden studentengroepen en academici op om de terreuraanslag van Hamas te vergoelijken, te verheerlijken of – zoals op Harvard – om het zionistische ‘apartheidsregime’ als ‘enige schuldige en verantwoordelijke’ aan te wijzen. Op campussen werden joodse studenten op agressieve wijze belaagd, ook op Harvard, doorgaans zonder sancties.
Niet minder dan 120 departementen genderstudies namen de tijd om Israël te veroordelen luttele dagen na 7 oktober, maar geen enkele repte met een woord over de slachtoffers van het gruwelijke geweld van Hamas. Het officiële VN-orgaan voor vrouwenrechten, UN Women, draalde bijna 50 dagen om één van de meest brute schendingen van vrouwenrechten uit de moderne geschiedenis te veroordelen, in een tweet die ze enkele uren later weer verwijderde met een belachelijke uitvlucht.
OBSCENE VERHEERLIJKING VAN TERRORISME, OOK AAN ONZE UNIVERSITEITEN
Aan de UGent, mijn universiteit, ondertekenden honderden academici een obscene open brief, drie dagen na de grootste antisemitische massamoord sinds de Holocaust, waarin ze expliciet weigerden om Hamas te veroordelen, alle schuld afschoven op de ‘Zionisten’ en de Palestijnen prezen voor hun ‘vasthoudendheid en fel verzet tegenover racisme en koloniaal kolonialisme’, wat ze enorm ‘inspirerend’ vonden.
Een gelijkaardige brief aan de UvA een week na het bloedbad, ondertekend door honderden academici, jubelde dat 2023 ‘zonder twijfel het jaar zal zijn dat bewonderd en bestudeerd zal worden omwille van hoe de Palestijnen zich standvastig verzetten tegen het kolonialisme en de bezetting’. De brief sprak van ‘apartheid’ en ‘kolonialisme’ (het begrip valt 17 keer) en riep zelfs op het programma Holocaust and Genocide Studies aan de UvA af te schaffen, wegens ‘medeplichtig’ door hun stilzwijgen over ‘de genocide op de Palestijnen’.
De afgelopen jaren zagen we dat de identiteitsideologie garant staat voor een onuitputtelijke bron van onnozelheden. Een genderfluïde witte schrijver die een zwarte dichteres niet mag vertalen, jaarlijkse verontwaardiging en woede over Halloweenkostuums, romanschrijvers die worden gecanceld en kruiperige excuses moeten schrijven omdat ze zich aan ‘culturele toe-eigening’ bezondigden, en complete woordenboeken die in de ban worden gedaan wegens ‘stigmatiserend’ of ‘onderdrukkend’ (‘blank’, ‘zwart’, ‘vrouw’, ‘allochtoon’, enzovoort). Mijn favoriete voorbeeld van deze waanzin: de Universiteit van Zuid-Californië , die het woord ‘veldwerk’ uit het curriculum schrapte omwille van de mogelijke associatie met plantageslavernij.
VAN EEN ZWARTE VROUW WORDT ZELFS PLAGIAAT GOEDGEPRAAT
Ook aandoenlijk was hoe het bestuur van Harvard zich in de weken na de hoorzitting in allerlei bochten wrong om hun president te verdedigen, zelfs toen haar uitgebreide geschiedenis van plagiaat aan het licht kwam. Iedere Harvard-student weet dat plagiaat een ernstige academische zonde is en dat iedereen die wordt betrapt op plagiaat strenge sancties riskeert, waaronder uitsluiting van de universiteit. Maar omwille van Claudine Gay – een zwarte vrouw en daarom op het snijvlak van minstens twee aangewezen slachtoffergroepen – bedacht Harvard lachwekkende orwelliaanse eufemismen zoals ‘dubbele taal zonder passende bronvermelding’ terwijl ze ‘onze steun’ aan hun president bleven ‘bevestigen’. Pas toen bleek dat niemand hun belachelijke smoesjes geloofde, en zeker hun rijke donateurs niet, en pas na nog meer onthullingen over academisch wangedrag, gaf Harvard toe aan de druk van het publiek en dwong Gay af te treden (hoewel ze nog steeds een voltijds professoraat bekleedt en haar presidentieel salaris van bijna 1 miljoen dollar behoudt).
Zoals de zwarte Amerikaanse taalkundige John McWhorter in The New York Times, heeft de universiteit, door de indruk te wekken dat Harvard lagere standaarden hanteert voor zwarte vrouwen, niet alleen haar eigen reputatie geschaad, maar ook die van Afrikaanse Amerikanen overal ter wereld. Toch is dit gewoon de keerzijde van dezelfde ideologie: wie tot een officieel erkende slachtoffergroep behoort, kan zich zo goed als alles veroorloven.
We kunnen ons vrolijk maken over de eerder onnozele uitingen van ‘woke’, maar het lachen vergaat me snel als het over terrorisme en gruwelijk geweld gaat. De reactie van de ‘linkse‘ westerse academici en intellectuelen na 7 oktober – die in werkelijkheid verraad plegen aan alles waar progressief denken voor staat – zal de geschiedenis ingaan als een morele schandvlek. Die is vergelijkbaar met de verheerlijking en vergoelijking van Stalins terreur en de genocide van de Rode Khmer in de vorige eeuw. Iedereen heeft nu met eigen ogen gezien tot welke morele obsceniteiten dat binaire zwart-witdenken over onderdrukkers vs. onderdrukten leidt.
K(Een kortere versie van dit stuk verscheen eerder in De Standaard).
17 mei 2024 In het Nieuws
Bijna driekwart van de Palestijnse bevolking staat nog steeds achter de aanval van de terreurgroep Hamas op zaterdag 7 oktober 2023.
Volgens leden van Hamas en Hezbollah heeft de Iraanse Revolutionaire Garde sinds augustus 2023 samengewerkt met Hamas om invallen op 7 oktober 2023 op Israël over land zee en lucht voor te bereiden.
Details van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 werden uitgewerkt in Beiroet door de Iraanse Revolutionaire Garde en vier door Iran gesteunde groeperingen waaronder Hamas en Hezbollah.
De VS hebben Iran beschuldigd van het ‘actief faciliteren’ van raket- en drone-aanvallen door door Iran gesteunde proxygroepen op zijn strijdkrachten in Irak en Syrië.
David Katz: de getuige vertelde over de aanval van Hamas op een feest en had gezien dat een vrouw slachtoffer was van een groepsverkrachting en daarna werd neergeschoten
De Israëlische politie opent een onderzoek naar “meerdere gevallen” van seksueel geweld die zouden zijn gebeurd op zaterdag 7 oktober 2023.
Op zaterdag 7 oktober 2023 even voor 06.30 uur vuurde Hamas vanuit de Gazastrook vele raketten af op Israël.
Er duikt steeds meer bewijs op dat de Hamas Israëlische vrouwen seksueel misbruikt en verminkt heeft tijdens de aanval op op zaterdag 7 oktober 2023.
Hamas wordt onder meer door de EU als een terroristische organisatie beschouwd.
Nissim Abu Ajina zou de Hamas-terrorist zijn die achter de aanslagen op de kibboetsen Erez en Moshav Nativ.
Noord-Korea heeft mogelijk artillerie en raketgestuurde granaatwerpers geleverd aan Hamas voorafgaand aan de terroristische aanval op Israël.
Ook een Europese functionaris en adviseur van de Syrische regering gaf net als leden van Hamas en Hezbollah aan dat Iran bij de aanloop van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 betrokken waren.
Yahya Sinwar die ook bekendstaat als de ’slachter van Khan Younis’ maakte carrière als bikkelharde commandant van Hamas.
De Houthi-rebellen krijgen steun uit Iran.
De inlichtingen die Iran heeft verstrekt stellen de Jemenitische Houthi-beweging in staat de schepen aan te vallen.
De inlichtingendiensten van Iran zijn gevreesd en opereren wereldwijd en maken deel uit van het ministerie van Inlichtingen en Veiligheid.
De VS is ervan overtuigd dat Iran “nauw betrokken” is bij het plannen van operaties tegen commerciële schepen in de Rode Zee.
Iran gebruikt een smokkelroute door het Midden-Oosten om wapens te leveren aan Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever.
Iran noemt zijn coalitie die zich verzet tegen Amerikaanse belangen in de regio de “As van verzet”.
Iran plande moord op tegenstander regime in Denemarken.
Iran steunt groepen om verschillende redenen maar wel met één helder doel: zoveel mogelijk macht vergaren in de regio en de stabiliteit van de tegenstander ondermijnen.
Iran voorziet de Palestijnse Islamitische Jihad van trainingen expertise en geld.
Iran zou via de Antwerpse haven bommen en raketten hebben vervoerd die bedoeld zijn voor de Libanese gewapende groepering Hezbollah.
Iran zou wapens via Irak naar Hezbollah hebben gesmokkeld zodat de Libanese groepering die kon inzetten tegen Israël.
AIVD vermoedt samenwerking Iran en Mocro-maffia.
Naoufal Fassih alias Noffel uit Amsterdam is een kopstuk van de ’Mocro-maffia’.
De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.
De AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op Ahmad Mola Nissi had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie.
Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.
Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten
demonstranten voor de Stopera in Amsterdam Bron: ANP
Er is weinig begrip voor de pro-Palestijnse studentenprotesten van de afgelopen dagen. Niet alleen de manier van protesteren wordt afgekeurd, ook het doel van de protesten kan op weinig steun rekenen.
Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder 16.000 leden van het Opiniepanel.
Demonstranten slaags met politie
In Amsterdam en Utrecht protesteren studenten al meerdere dagen. Ze bezetten universiteitsgebouwen en wierpen barricades op, omdat ze vinden dat universiteiten de banden met Israëlische instellingen moeten verbreken vanwege de manier waarop Israël oorlog voert in Gaza.
Daarbij raakten demonstranten slaags met de politie. De politie heeft aangegeven tientallen demonstranten te hebben opgepakt, vanwege “openlijke geweldpleging, vernieling, mishandeling en opruiing.”
‘Dit is gewoon tuig’
De meeste deelnemers (83 procent) kunnen geen begrip opbrengen voor de manier waarop de protesten worden gevoerd. “Dit is niet demonstreren, maar relschoppen, vernielen, mishandelen van politie en proberen met geweld je gelijk te halen”, vat iemand het gevoel van velen samen. “Dit soort mensen is gewoon tuig.” Anderen voegen daaraan toe dat deze manier van protest ‘de Palestijnen niet helpt’.
Ook als het gaat om de reden van de protesten, de oproep aan universiteiten om hun banden met Israëlische instellingen te verbreken, zijn de meeste mensen (63 procent) afkeurend. Sommige deelnemers spreken hun steun uit voor Israël en vinden de boycot onnodig. Anderen snappen niet goed dat de protesten zich richten op het onderwijs en vinden dat universiteiten niks met de oorlog in Gaza te maken hebben: “Universiteiten voeren geen oorlog.”
Studenten positiever over protesten
Studenten in het hoger onderwijs zijn zelf positiever over de protestactie. De meesten van hen (63 procent) hebben wél begrip voor het doel van de pro-Palestijnse protesten.
Zij spreken zich vaak uit tegen het beleid van Israël en vinden dat daar ook via deze weg een statement tegen gemaakt mag worden. “Ik zou dit ook niet willen steunen via mijn universiteit”, zegt een student.
Burgerlijke ongehoorzaamheid
Over de manier waarop de protesten plaatsvinden, zijn studenten verdeeld. De helft (53 procent) heeft daar geen begrip voor, de andere helft (46 procent) wel. “Omdat burgerlijke ongehoorzaamheid de enige manier is om echt dingen voor elkaar te krijgen”, aldus een student. “Met een bordje op het Malieveld staan heeft meestal geen zin, vooral niet als het om dit soort zaken gaat.”
Andere studenten wijzen op de reactie van de politie: “Ik snap dat demonstranten barricades hebben gebouwd in anticipatie op politiegeweld.”
Politiegeweld
Over de manier waarop de politie reageerde, wordt in de Amsterdamse gemeenteraad gesproken. De politie gebruikte geweld en heeft daarbij meerdere demonstranten verwond. Bij talkshow Jeroen en Sophie vertelde burgemeester Femke Halsema dat ze politiegeweld ‘afschuwelijk’ vindt, maar dat het hier ‘onvermijdelijk’ was.
De meeste panelleden (75 procent) vinden de manier waarop de politie met de protesten omging, acceptabel. Sommigen denken dat het politieoptreden de situatie weliswaar heeft aangewakkerd, maar dat er geen andere optie was. “Er is voldoende gewaarschuwd, maar niet geluisterd. Ze hadden gewoon zelf moeten weg gaan, dan was het vreedzaam.”
INFO
Over het onderzoek
Het onderzoek is gehouden op 10 mei 2024. In totaal deden 16.036 mensen mee, onder wie 560 mensen die nu sturen aan de universiteit of het hbo. Het onderzoek is na weging representatief voor zes variabelen, namelijk: leeftijd, geslacht, opleiding, burgerlijke staat, spreiding over het land en politieke voorkeur, gemeten naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2023.
Bijna driekwart van de Palestijnse bevolking staat nog steeds achter de aanval van de terreurgroep Hamas op zaterdag 7 oktober 2023.
Volgens leden van Hamas en Hezbollah heeft de Iraanse Revolutionaire Garde sinds augustus 2023 samengewerkt met Hamas om invallen op 7 oktober 2023 op Israël over land zee en lucht voor te bereiden.
Details van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 werden uitgewerkt in Beiroet door de Iraanse Revolutionaire Garde en vier door Iran gesteunde groeperingen waaronder Hamas en Hezbollah.
De VS hebben Iran beschuldigd van het ‘actief faciliteren’ van raket- en drone-aanvallen door door Iran gesteunde proxygroepen op zijn strijdkrachten in Irak en Syrië.
David Katz: de getuige vertelde over de aanval van Hamas op een feest en had gezien dat een vrouw slachtoffer was van een groepsverkrachting en daarna werd neergeschoten
De Israëlische politie opent een onderzoek naar “meerdere gevallen” van seksueel geweld die zouden zijn gebeurd op zaterdag 7 oktober 2023.
Op zaterdag 7 oktober 2023 even voor 06.30 uur vuurde Hamas vanuit de Gazastrook vele raketten af op Israël.
Er duikt steeds meer bewijs op dat de Hamas Israëlische vrouwen seksueel misbruikt en verminkt heeft tijdens de aanval op op zaterdag 7 oktober 2023.
Hamas wordt onder meer door de EU als een terroristische organisatie beschouwd.
Nissim Abu Ajina zou de Hamas-terrorist zijn die achter de aanslagen op de kibboetsen Erez en Moshav Nativ.
Noord-Korea heeft mogelijk artillerie en raketgestuurde granaatwerpers geleverd aan Hamas voorafgaand aan de terroristische aanval op Israël.
Ook een Europese functionaris en adviseur van de Syrische regering gaf net als leden van Hamas en Hezbollah aan dat Iran bij de aanloop van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 betrokken waren.
Yahya Sinwar die ook bekendstaat als de ’slachter van Khan Younis’ maakte carrière als bikkelharde commandant van Hamas.
De Houthi-rebellen krijgen steun uit Iran.
De inlichtingen die Iran heeft verstrekt stellen de Jemenitische Houthi-beweging in staat de schepen aan te vallen.
De inlichtingendiensten van Iran zijn gevreesd en opereren wereldwijd en maken deel uit van het ministerie van Inlichtingen en Veiligheid.
De VS is ervan overtuigd dat Iran “nauw betrokken” is bij het plannen van operaties tegen commerciële schepen in de Rode Zee.
Iran gebruikt een smokkelroute door het Midden-Oosten om wapens te leveren aan Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever.
Iran noemt zijn coalitie die zich verzet tegen Amerikaanse belangen in de regio de “As van verzet”.
Iran plande moord op tegenstander regime in Denemarken.
Iran steunt groepen om verschillende redenen maar wel met één helder doel: zoveel mogelijk macht vergaren in de regio en de stabiliteit van de tegenstander ondermijnen.
Iran voorziet de Palestijnse Islamitische Jihad van trainingen expertise en geld.
Iran zou via de Antwerpse haven bommen en raketten hebben vervoerd die bedoeld zijn voor de Libanese gewapende groepering Hezbollah.
Iran zou wapens via Irak naar Hezbollah hebben gesmokkeld zodat de Libanese groepering die kon inzetten tegen Israël.
AIVD vermoedt samenwerking Iran en Mocro-maffia.
Naoufal Fassih alias Noffel uit Amsterdam is een kopstuk van de ’Mocro-maffia’.
De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.
De AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op Ahmad Mola Nissi had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie.
Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.
Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten
Bijna driekwart van de Palestijnse bevolking staat nog steeds achter de aanval van de terreurgroep Hamas op zaterdag 7 oktober 2023.
Volgens leden van Hamas en Hezbollah heeft de Iraanse Revolutionaire Garde sinds augustus 2023 samengewerkt met Hamas om invallen op 7 oktober 2023 op Israël over land zee en lucht voor te bereiden.
Details van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 werden uitgewerkt in Beiroet door de Iraanse Revolutionaire Garde en vier door Iran gesteunde groeperingen waaronder Hamas en Hezbollah.
De VS hebben Iran beschuldigd van het ‘actief faciliteren’ van raket- en drone-aanvallen door door Iran gesteunde proxygroepen op zijn strijdkrachten in Irak en Syrië.
David Katz: de getuige vertelde over de aanval van Hamas op een feest en had gezien dat een vrouw slachtoffer was van een groepsverkrachting en daarna werd neergeschoten
De Israëlische politie opent een onderzoek naar “meerdere gevallen” van seksueel geweld die zouden zijn gebeurd op zaterdag 7 oktober 2023.
Op zaterdag 7 oktober 2023 even voor 06.30 uur vuurde Hamas vanuit de Gazastrook vele raketten af op Israël.
Er duikt steeds meer bewijs op dat de Hamas Israëlische vrouwen seksueel misbruikt en verminkt heeft tijdens de aanval op op zaterdag 7 oktober 2023.
Hamas wordt onder meer door de EU als een terroristische organisatie beschouwd.
Nissim Abu Ajina zou de Hamas-terrorist zijn die achter de aanslagen op de kibboetsen Erez en Moshav Nativ.
Noord-Korea heeft mogelijk artillerie en raketgestuurde granaatwerpers geleverd aan Hamas voorafgaand aan de terroristische aanval op Israël.
Ook een Europese functionaris en adviseur van de Syrische regering gaf net als leden van Hamas en Hezbollah aan dat Iran bij de aanloop van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 betrokken waren.
Yahya Sinwar die ook bekendstaat als de ’slachter van Khan Younis’ maakte carrière als bikkelharde commandant van Hamas.
De Houthi-rebellen krijgen steun uit Iran.
De inlichtingen die Iran heeft verstrekt stellen de Jemenitische Houthi-beweging in staat de schepen aan te vallen.
De inlichtingendiensten van Iran zijn gevreesd en opereren wereldwijd en maken deel uit van het ministerie van Inlichtingen en Veiligheid.
De VS is ervan overtuigd dat Iran “nauw betrokken” is bij het plannen van operaties tegen commerciële schepen in de Rode Zee.
Iran gebruikt een smokkelroute door het Midden-Oosten om wapens te leveren aan Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever.
Iran noemt zijn coalitie die zich verzet tegen Amerikaanse belangen in de regio de “As van verzet”.
Iran plande moord op tegenstander regime in Denemarken.
Iran steunt groepen om verschillende redenen maar wel met één helder doel: zoveel mogelijk macht vergaren in de regio en de stabiliteit van de tegenstander ondermijnen.
Iran voorziet de Palestijnse Islamitische Jihad van trainingen expertise en geld.
Iran zou via de Antwerpse haven bommen en raketten hebben vervoerd die bedoeld zijn voor de Libanese gewapende groepering Hezbollah.
Iran zou wapens via Irak naar Hezbollah hebben gesmokkeld zodat de Libanese groepering die kon inzetten tegen Israël.
AIVD vermoedt samenwerking Iran en Mocro-maffia.
Naoufal Fassih alias Noffel uit Amsterdam is een kopstuk van de ’Mocro-maffia’.
De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.
De AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op Ahmad Mola Nissi had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie.
Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.
Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten
Peter-Paul Verbeek, die als rector magnificus van de UvA om de tafel zat tijdens de bezetting van het Binnnengasthuisterrein, weet van een deel van zijn gesprekspartners niet wie het zijn. Volgens Verbeek had een deel van hen gezichtsbedekkende kleding aan tijdens de gesprekken, vertelde hij gisteravond bij Nieuwsuur.
Een dag nadat de demonstranten het terrein hadden ingenomen, voerde Verbeek twee gesprekken met de demonstranten in de hoop samen tot een oplossing te komen, iets wat uiteindelijk niet gebeurde. Aan het begin van de avond deed de UvA aangifte en werd het terrein ontruimd door de ME.
Omdat een deel van hen gezichtsbedekkende kleding droeg, was het voor Verbeek onduidelijk met wie hij precies om de tafel zat. “Ik denk dat het belangrijk is dat je dat weet”, zei Verbeek tegen Nieuwsuur, “maar het is ook belangrijk dat je probeert om te de-escaleren.”
“Verder praten maakt het wel heel moeilijk”, zegt Verbeek, “het is belangrijk om te weten met wie je aan tafel zit. Mensen die zulke vernielingen hebben aangericht, daar wil je niet mee in gesprek.”
AT5
Na de ontruiming kreeg de UvA veel kritiek van actievoerders en mensen die zich achter de actie schaarden. Zo zou er tijdens een van de gesprekken al aangifte gedaan zijn. Dat laatste ontkent Verbeek pertinent: “De aangifte is na het laatste gesprek gebeurt, ik zat er bij toen de aangifte werd gedaan.”
“Het is onacceptabel en verdrietig dat een protest dat op een vreedzame manier begint, ten prooi valt aan mensen die het zo escaleren dat het uit de hand loopt”, zegt Verbeek. “Daarmee zorgen ze er ook voor dat het vreedzame protest onmogelijk wordt gemaakt.”
“Je ziet ook dat groep soms in tweeën uiteenvalt. Ook tijdens de gesprekken: een aantal mensen ging weg, maar sommige mensen bleven zitten, wat het gesprek verhardde.”
De demonstranten eisten onder meer van de UvA dat ze de banden met Israëlische organisaties verbreken, maar dat is volgens de rector onbespreekbaar. “We willen niet de banden doorsnijden. We zijn een universiteit waar we het op grond van dialoog en wetenschappelijke gesprekken eens willen worden met elkaar, of juist op een vreedzame manier het oneens kunnen zijn.”
10 mei 2024 In het Nieuws
Bijna driekwart van de Palestijnse bevolking staat nog steeds achter de aanval van de terreurgroep Hamas op zaterdag 7 oktober 2023.
Volgens leden van Hamas en Hezbollah heeft de Iraanse Revolutionaire Garde sinds augustus 2023 samengewerkt met Hamas om invallen op 7 oktober 2023 op Israël over land zee en lucht voor te bereiden.
Details van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 werden uitgewerkt in Beiroet door de Iraanse Revolutionaire Garde en vier door Iran gesteunde groeperingen waaronder Hamas en Hezbollah.
De VS hebben Iran beschuldigd van het ‘actief faciliteren’ van raket- en drone-aanvallen door door Iran gesteunde proxygroepen op zijn strijdkrachten in Irak en Syrië.
David Katz: de getuige vertelde over de aanval van Hamas op een feest en had gezien dat een vrouw slachtoffer was van een groepsverkrachting en daarna werd neergeschoten
De Israëlische politie opent een onderzoek naar “meerdere gevallen” van seksueel geweld die zouden zijn gebeurd op zaterdag 7 oktober 2023.
Op zaterdag 7 oktober 2023 even voor 06.30 uur vuurde Hamas vanuit de Gazastrook vele raketten af op Israël.
Er duikt steeds meer bewijs op dat de Hamas Israëlische vrouwen seksueel misbruikt en verminkt heeft tijdens de aanval op op zaterdag 7 oktober 2023.
Hamas wordt onder meer door de EU als een terroristische organisatie beschouwd.
Nissim Abu Ajina zou de Hamas-terrorist zijn die achter de aanslagen op de kibboetsen Erez en Moshav Nativ.
Noord-Korea heeft mogelijk artillerie en raketgestuurde granaatwerpers geleverd aan Hamas voorafgaand aan de terroristische aanval op Israël.
Ook een Europese functionaris en adviseur van de Syrische regering gaf net als leden van Hamas en Hezbollah aan dat Iran bij de aanloop van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 betrokken waren.
Yahya Sinwar die ook bekendstaat als de ’slachter van Khan Younis’ maakte carrière als bikkelharde commandant van Hamas.
De Houthi-rebellen krijgen steun uit Iran.
De inlichtingen die Iran heeft verstrekt stellen de Jemenitische Houthi-beweging in staat de schepen aan te vallen.
De inlichtingendiensten van Iran zijn gevreesd en opereren wereldwijd en maken deel uit van het ministerie van Inlichtingen en Veiligheid.
De VS is ervan overtuigd dat Iran “nauw betrokken” is bij het plannen van operaties tegen commerciële schepen in de Rode Zee.
Iran gebruikt een smokkelroute door het Midden-Oosten om wapens te leveren aan Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever.
Iran noemt zijn coalitie die zich verzet tegen Amerikaanse belangen in de regio de “As van verzet”.
Iran plande moord op tegenstander regime in Denemarken.
Iran steunt groepen om verschillende redenen maar wel met één helder doel: zoveel mogelijk macht vergaren in de regio en de stabiliteit van de tegenstander ondermijnen.
Iran voorziet de Palestijnse Islamitische Jihad van trainingen expertise en geld.
Iran zou via de Antwerpse haven bommen en raketten hebben vervoerd die bedoeld zijn voor de Libanese gewapende groepering Hezbollah.
Iran zou wapens via Irak naar Hezbollah hebben gesmokkeld zodat de Libanese groepering die kon inzetten tegen Israël.
AIVD vermoedt samenwerking Iran en Mocro-maffia.
Naoufal Fassih alias Noffel uit Amsterdam is een kopstuk van de ’Mocro-maffia’.
De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.
De AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op Ahmad Mola Nissi had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie.
Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.
Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten
Inlichtingendienst AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op een Iraans oppositielid in Nederland had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie. Het OM had dan zelf kunnen beslissen of bescherming van Ahmad Mola Nissi nodig was. Nissi werd in 2017 voor zijn woning in Den Haag geliquideerd, waarschijnlijk in opdracht van Iran.
Dat melden Argos en Follow The Money zaterdag na onderzoek. Dat de AIVD de fout erkent, blijkt uit het recente, maar niet openbare antwoord van de geheime dienst op een klacht van de familie van Nissi. Of de moord voorkomen had kunnen worden als de AIVD de informatie wel had gedeeld, zal altijd de vraag blijven.
Nissi vluchtte in 2005 uit Iran en kreeg asiel in Nederland. Hiervandaan was hij een van de leiders van de oppositiebeweging ASMLA, die streeft naar onafhankelijkheid van de Iraanse regio Ahwaz. Hij werd in november 2017 op de stoep voor zijn huis in Den Haag doodgeschoten. Er is nooit een dader opgepakt. Wel liet het Nederlandse kabinet in 2019 weten dat het denkt dat Iran achter de liquidatie van Nissi zit.
Iraanse asielzoeker vertelde over moordplan
Die verdenking ligt voor de hand, omdat Nissi een fel tegenstander was van het Iraanse regime. Daar komt bij dat een Iraanse asielzoeker een jaar voor de moord al tegen de AIVD heeft verteld dat hij door Iran naar Nederland was gestuurd met de opdracht voorbereidingen te treffen voor de moord op Nissi. Enkele dagen voor de moord meldde hij zich weer bij de dienst, omdat hij verhoogde activiteit vanuit Iran zag. De AIVD heeft nooit willen ingaan op vragen over deze meldingen.
De weduwe en kinderen van Nissi dienden in 2021 een klacht in bij de AIVD; zij vinden dat de moord op hun vader met betere bescherming had kunnen worden voorkomen. Op de klacht is recent een antwoord gekomen, melden Argos en FTM. Barbara van Straaten, advocaat van de familie Nissie, bevestigt dat. De AIVD meldt in het antwoord dat er niet werd ingegrepen, omdat de dreiging niet concreet was. Nu concludeert de dienst dat de informatie wel met het OM gedeeld had moeten worden. Openbaar Ministerie en de politie hadden dan hun eigen afweging kunnen maken of Nissi had moeten worden beveiligd.
De familie had graag gezien dat elke mogelijkheid was aangegrepen om hun vader en man te beschermen, waardoor hij nu mogelijk nog had geleefdBarbara van Straaten, Advocaat
,,Voor de familie Nissi is dit heel pijnlijk’’, zegt advocaat Van Straaten. ,,Zij hadden uiteraard graag gezien dat elke mogelijkheid was aangegrepen om hun man en vader te beschermen, waardoor hij nu mogelijk nog had geleefd.’’ De familie heeft inmiddels de Nederlandse Staat aansprakelijk gesteld voor de dood van Ahmad Molla Nissi. Een antwoord daarop is er nog niet. De AIVD gaat niet in op vragen over de zaak.
De moord op Nissi in 2017 bood een steeds beter zicht op een spionagestrijd die aartsvijanden Iran en Saoedi-Arabië in Europa uitvechten. Een bijzondere rol was daarbij weggelegd voor een tv-station in Rijswijk.
14 oktober 2023 In het Nieuws
Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.
Ahmad Mola Nissi was de oprichter van de Arab Struggle Movement for the Liberation of Al-Ahwaz die strijdt voor onafhankelijkheid van een regio in het westen van Iran.
Een asielzoeker uit Iran heeft in 2016 en 2017 de IND en mogelijk ook de AIVD gewaarschuwd dat er een moord gepleegd zou worden op Ahmad Mola Nissi.
De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.
Ali Motamed was de schuilnaam van Mohammad Reza Kolahi Samadi.
Vluchteling Ali Motamed leefde in Almere onder de radar als elektricien maar bleek ook een vermoedelijke terrorist
Mohammad Reza Kolahi Samadi vluchtte uit Iran en leefde in Nederland onder de naam Ali Motamed en werd 15 december 2015 in Almere vermoord.
Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten.
In de rechtszaal op Schiphol zijn Anouar Aoulad-Buochea en Moreo Menso op donderdag 24 november 2022 in hoger beroep veroordeeld tot 23 jaar en 6 maanden gevangenisstraf voor de moord op Ali Motamed.
Randall Damasco en Naoufal Fassih alias Noffel spraken in hun berichten over het plannen van weer een nieuwe moord – die op Ali Motamed in Almere.
Justitie vermoedt dat twee schutters Randall Damasco en Emylio G alias Millie zijn. Emylio G alias Millie is op vrijdag 4 augustus 2023 door de rechtbank van Amsterdam veroordeeld tot levenslang voor de vergismoord op Mohamed Bouchikhi en voor eerdere delicten.
Het OM kwam Naoufal Fassih als opdrachtgever voor de moord op Ali Motamed op het spoor nadat het NFI een telefoon kraakte van crimineel Randell Damasco
De rechtbank stelt vast dat Naoufal Fassih alias Noffel inderdaad degene is geweest die vanuit Ierland het moordcommando heeft aangestuurd.
Begin april 2016 werd Naoufal Fassih alias Noffel in Dublin aangehouden in een woning die gebruikt werd door de Kinahan-clan
op donderdag 18 juli 2019 is Naoufal Fassih alias Noffel door de Amsterdam rechtbank veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor het uitlokken van de moord op Ali Motamed 15 december 2015.
Als adolescent vluchtte Keyvan Shahbazi (1964) na langdurig te zijn gemarteld naar Nederland. Veertig jaar later ziet hij zijn folteraar terug op tv, als staatshoofd van zijn geboorteland Iran.
Ja, zegt de Iraans-Nederlandse schrijver die als jongeman zijn geboorteland ontvluchtte, natuurlijk wil hij zijn verhaal aan Zembla vertellen, maar op één voorwaarde: dat hij niet als slachtoffer wordt neergezet.
Waarom eigenlijk niet? Keyvan Shahbazi somt wat van de gruwelijkheden op die hem zijn overkomen – daarover zo meteen meer – en concludeert daarna koeltjes: “Dat is allemaal gebeurd, maar ik ben niet in een hoekje gaan zitten huilen. Ik ben opgestaan en ik heb mijn rug gerecht. Ze hebben het geprobeerd, maar zijn er niet in geslaagd mij te breken. Een slachtoffer had niet bereikt wat mij de afgelopen veertig jaar in Nederland is gelukt. De daadwerkelijke slachtoffers zijn mijn vrienden en generatiegenoten die in Iran zijn vermoord door het regime. Het enige dat ik kan doen is als schrijver proberen hun stem te zijn, ervoor zorgen dat hun verhaal alsnog aan de wereld wordt verteld.”
***
Hij was een gevoelig jongetje, leergierig bovendien. Zodra hij kan lezen, brengt hij zijn schoolvakanties het liefst in de bibliotheek door. Boeken hebben de neiging hem op te slokken, te betoveren. Als kind van welgestelde Iraniërs ziet Shahbazi tijdens vakanties weliswaar veel van de wereld, maar de meeste plekken en culturen leert hij kennen via boeken.
Hij is piepjong als hij voor het eerst zijn ambitie formuleert: schrijver worden. Op zijn negende probeert hij voor het eerst iets gepubliceerd te krijgen. Een kort verhaal, gebaseerd op iets wat hij gedroomd heeft. Shahbazi trekt gelijk de stoute schoenen aan en biedt zijn werk aan bij een krant. Kort daarna volgt zijn eerste afwijzing. Het dagblad is niet geïnteresseerd in stukken over negenjarige jongens die een rondleiding krijgen in een mierenkolonie.
***
Het Perzische rijk, later Iran, kent van oudsher een koning als staatshoofd, ook wel Sjah genoemd. De laatste Sjah, Mohammad Reza Pahlavi, is sinds in 1941 aan de macht. Niet zonder slag of stoot: op een gegeven moment vlucht hij noodgedwongen naar Rome. Voor zijn terugkeer is inmenging nodig van het Westen, meer specifiek Amerika.
Het duurt even voor zijn regime uitgroeit tot moordmachine, maar zodra de Sjah op stoom is, komen er geen andersdenkenden meer aan te pas. Er ontstaat een volwaardige dictatuur, compleet met onevenredig grote geheime dienst.
Slecht nieuws voor de geestelijken, die in Iran van oudsher een soortgelijke rol vervullen als de krantencolumnist: de zittende macht controleren en publiekelijk bekritiseren. Een van de bekendste geestelijken is Khomeini. Als criticaster legt hij zich het meeste toe op de groter wordende rol van het Westen en de kleiner wordende rol van de islam. De eerste botsing tussen de Sjah en Khomeini komt in 1962. Khomeini is inmiddels opgeklommen tot ayatollah, en leidt het verzet tegen de invoering van het vrouwenkiesrecht en het toelaten van niet-islamitische kandidaten bij lokale verkiezingen.
Na maanden van ongeregeldheden gaat Khomeini de gevangenis in. Als hij na te zijn vrijgelaten de confrontatie blijft zoeken met de Sjah, volgt een draconischer maatregel: de militaire rechtbank veroordeelt hem ter dood, maar de de Sjah strijkt met de hand over het hart en verbant hem naar Irak.
***
Mede door enorme inflatie wordt de maatschappelijke onvrede halverwege de jaren zeventig breed gedragen. Zo breed zelfs dat er draagvlak is voor een revolutie. Tegenstanders van de Sjah bestaan uit een bonte verzameling van religieuze fanatici, welgestelde Iraniërs die wilden wat ze tijdens periodes in het buitenland hebben leren kennen: democratie, trotse Iraniërs die de invloeden uit het Westen juist beu zijn, en de altijd aanwezige ‘angry young men’, die dankbaar meesurfen op de golven van maatschappelijke onvrede en onrust.
Tijdens protesten en in gesmoorde avondgesprekken klinkt steeds vaker de naam van Khomeini. De eveneens naar Nederland gevluchte hoogleraar en publicist Afshin Ellian herinnert zich nog goed dat iedereen plotseling te koop liep met de verbannen Ayatollah, zonder dat iemand precies wist waarom.
“Hij was nadrukkelijk tegen de Sjah,” vertelt Ellian erover in een uitzending van Andere Tijden, “maar verder wisten we weinig over hem.”
***
Keyvan Shahbazi is veertien jaar oud als de ernst van de situatie volledig tot hem doordringt. Hij herinnert zich het moment nog goed: “Ik was op vakantie met mijn ouders in Parijs.” Ze lopen op de Champs–Élysées als zijn blik valt op de voorpagina van een krant, keurig uitgestald voor een kiosk. “Eerst een foto van een grote groep mensen op straat, vanuit de rug van soldaten. Daarnaast nog een foto, duidelijk een paar minuten later genomen: een hoop lichamen op straat. Mijn moeder rukte mijn hand weg – ik mocht er niet naar kijken. Dat waren de eerste demonstraties tegen het regime in Teheran.”
Als ze terugkomen van vakantie, herkent Shahbazi het land waar hij in opgroeide amper. “Het Iran dat wij hadden verlaten, bestond eigenlijk niet meer. Er waren overal militairen en pantservoertuigen op straat. Overal stakingen, demonstraties.”
Het is de nazomer van 1978.
***
De manier waarop hij protesten neerslaat, de vele gedode demonstranten; vrijwel niemand wil in de winter nog onder het verstikkende regime van de Sjah leven. Khomeini speelt slim op die onvrede in, en krijgt daarbij steun uit onverwachte hoek: de BBC.
Keyvan Shahbazi: “Elke avond was er een staking van het elektriciteitsbedrijf, dus niemand had stroom. De enige bron van informatie was BBC Persian Language. Iedereen zat met een kaars thuis te luisteren. Zij werden steeds meer een spreekbuis van de revolutionairen.”
De adoratie van Khomeini neemt steeds merkwaardiger vormen aan, vertelt Shahbazi. “Op een avond werd er [op de BBC] gezegd dat het beeld van Khomeini in de maan te zien was. Mensen gingen allemaal naar buiten om te kijken… Hij ontsteeg plots de gewone leider. Mensen dichtten hem bovennatuurlijke krachten toe. Khomeini werd een soort Messias.”
Zelf gaat Shahbazi ook de straat op, en richt zijn blik op de hemel. Geen Khomeini te bekennen. “Ik deed mijn best, maar ik zag niets.”
***
Het voorjaar van 1979 gaat de Iraanse geschiedenis in als de lente van vrijheid. Op 16 januari zendt Radio Teheran het verlossende woord uit: de Sjah heeft de benen genomen. Overal gaan Iraniërs de straat op en ontstaan massale volksfeesten. Toeterende auto’s, wildvreemden die elkaar huilend van blijdschap in de armen vliegen – scènes die je normaliter ziet in landen die zojuist een WK-finale hebben gewonnen.
Khomeini keert terug vanuit Parijs, in een Air France vliegtuig vergezeld door 180 journalisten, hoofdzakelijk uit het Westen. In het vliegtuig vragen de journalisten wat hij voelt om na 15 jaar terug te zijn in zijn geboorteland. Zijn antwoord: “Niets. Want hem gaat het niet om het land Iran, maar om de islam.” Hij maakt van zijn hart geen moordkuil: nu de Sjah weg is, moet ook de premier het veld ruimen. Iran is toe aan een nieuwe start.
In een toespraak benadrukt Khomeini dat Iran nog een lange weg te gaan heeft. “Er staan ons nog veel problemen te wachten. Ons volk moet zich ervan bewust zijn dat het vertrek van de Sjah niet de eindzege is. Het is slechts een eerste glimp daarvan.”
De vreugde die vrijheid biedt houdt maanden aan. Plotseling kan je alles zeggen, hoef je niet permanent op je hoede te zijn. De Lente van vrijheid heeft alles en iedereen in zijn greep, de middelbare school van Keyvan Shahbazi incluis.
“We hadden natuurkunde. De leraar kwam het lokaal binnen en zei: ‘Ik ben een democraat.’ Een klasgenoot vroeg of het raam open mocht, een ander wilde hem juist liever dicht houden. “
“Mijn docent zei: ‘Wij zijn democraten, dus wij gaan stemmen. Het eerste halfuur van de natuurkunde les stemden we over of het raam open mocht of niet. Mensen kwamen voor het eerst in hun leven met de gedachte van democratie in aanraking. Een fundamentele verandering, bevrijding. Iedereen verwachtte dat er vrije verkiezingen zouden zijn, dat alle politieke bewegingen mochten meedoen.”
***
De eerste verkiezingen die Khomeini organiseert zijn een referendum over hoe nu verder. De vraag: een islamitische republiek, ja of nee?”
Wat een islamitische republiek precies behelst weet niemand, en er wordt ook geen enkele poging gedaan het te verduidelijken. Voor Iraniërs is het een keuze tussen verleden en toekomst, tussen onderdrukking en vrijheid – tussen Khomeini en de Sjah, kortom.
Een overweldigende 98 procent stemt ‘ja’.
Het islamisme, een uiterst conservatieve stroming, is nog relatief onbekend als stroming. In buitenlandse media hebben Iraniërs Khomeini bovendien leren kennen als een sociaaldemocraat, die met enige regelmaat met Mahatma Gandhi wordt vergeleken.
Kort na het referendum roept Khomeini de Revolutionaire Garde in het leven, een elitekorps met als doel om de kersverse islamitische republiek te beschermen. Om aan zijn kerntaak te kunnen voldoen heeft de Garde een inlichtingendienst, een omvangrijk leger en de zogeheten Basij, een paramilitaire groep van vrijwilligers.
De lente van vrijheid blijkt van korte duur: vanaf nu staat ieder seizoen in het teken van dictatuur.
***
Om hem heen ziet Keyvan Shahbazi zijn land in rap tempo afglijden. “Zuiveringen in het onderwijs. Vrouwen die niet meer in het justitiële apparaat mochten werken. A4’tjes op de ramen en deuren van winkels, allemaal in dezelfde vormgeving, met daarop de boodschap: verboden toegang voor vrouwen zonder sluier. Homoseksuelen die hun baan kwijtraakten. Het land werd steeds onvrijer. Onder de Sjah was het een seculiere dictatuur; Khomeini ging nog verder en wilde ook bepalen hoe mensen zich in hun eigen huis moesten gedragen. Hij riep kinderen op om hun ouders aan te geven als zij zich niet islamitisch gedroegen.”
***
Shahbazi is zeventien jaar en onderweg naar zijn eindexamen biologie als het gebeurt. Leden van de Basij, die min of meer wisten wat voor opvattingen hij in die korte periode van vrijheid had geuit, nemen hem mee en overhandigen hem aan de Revolutionaire Garde.
Tijdens de martelsessies die volgen, vraagt Shahbazi steeds: wat willen jullie weten? “Je weet zelf veel beter dan wij wat je moet vertellen,” krijgt hij te horen.
Alleen: hij weet het niet. Dat is misschien nog wel het meest gekmakende aan die tijd, als hij eraan terugdenkt: de wreedaardige willekeur. “Als je in een rechtstaat bent gevormd en opgegroeid, dan denk je dat er een reden is waarom de overheid je oppakt. In een land als Iran hoeft daar geen reden voor te zijn. Het feit dat je niet één van hen bent maakt je al verdacht.”
Het cellencomplex waarin hij gevangen zit bevindt zich in een militaire basis, weet Shahbazi. Vanuit de kleine ruimte kan hij zijn lotgenoten in principe niet zien, maar wel horen. Op een gegeven moment herkent hij het huilen en de stem van een klasgenoot, een van zijn beste vrienden nota bene. Als de klasgenoot zegt dat hij die nacht zal worden geëxecuteerd, stelt Shahbazi hem instictief gerust – dat lot wacht alleen hen die bij het vorige regime hoorden.
Die nacht schrikt Shahbazi wakker van gestommel op de gang. Hij trekt zich omhoog en kijkt door een klein, betralied raampje – zijn enige venster tot de buitenwereld. Door de tralies ziet hij hoe zijn klasgenoot tegen de muur wordt gezet, dood neervalt, en nog twee keer van achter in de nek wordt geschoten.”
Een bloemlezing van wat Shahbazi zelf nog te wachten staat: “Je met stroomkabels slaan, je uitkleden, je schijnexecuteren. Midden in de nacht je geblinddoekt tegen een muur zetten en de gene die links en rechts van je staan doodschieten. Daarna zeggen dat jouw tijd nog niet was gekomen, morgenavond misschien… Ze proberen je geestelijk te breken.”
Niet veel later probeert Shahbazi zichzelf van het leven te beroven. Als hij geen zelfmoordpoging had gedaan, was hij er paradoxaal genoeg misschien niet meer geweest. De overdosis mislukt, zijn ouders komen met een grote hoeveelheid smeergeld over de brug en krijgen het voor elkaar dat hij kan worden opgenomen in een gesloten psychiatrische inrichting. Met behulp van psychiaters en verplegers kan hij uiteindelijk vluchten. Na nog eens anderhalf jaar ondergedoken te hebben gezeten vlucht hij te voet via de bergen de grens over, Turkije in.
***
Hij bezoekt de ene na de andere open dag, maar tevergeefs. Hoe blij Shahbazi ook is met zijn nieuwe land, een droom zal hij er moeten laten varen: literatuurwetenschap studeren. Steeds krijgt hij te horen: we lezen de boeken in de oorspronkelijke taal. In het Duits, Frans, Nederlands – talen die hij niet machtig is.
Met zijn Nederlandse burgerschap lijkt de kans dat hij nog schrijver kan worden sowieso nihil. Hij kan zich vooralsnog amper uitdrukken in dat rare Hollands, laat staan er hele romans in uit de grond stampen.
De keuze valt op culturele psychologie. Zo geeft hij zijn droom nog niet helemaal op: wie de mens en zijn psyche begrijpt, kan realistische personages bedenken.
Iran en Irak raken in 1980 een bloedige oorlog verzeild. Negen jaar later overlijdt Ayatollah Khomeini, maar niet voor hij een fatwa over de Indiaas-Britse schrijver Salman Rushdie heeft uitgeroepen. Diens roman ‘De duivelsverzen’ bevat enige, zij het milde, religiekritiek. De Britten verbreken alle diplomatieke banden met Iran, Amerika kondigt extra sancties aan. In Nederland laat premier Ruud Lubbers uitzoeken of er iets tegen het boek van Rushdie kan worden ondernomen, mogelijk zou het zelfs strafbaar zijn. Dat blijkt niet het geval.
Aan het eind van de jaren negentig loopt de inmiddels afgestudeerde Shahbazi minister Rogier van Boxtel (D66) tegen het lijf. Tot Shahbazi’s verbazing gaat een paar maanden later de telefoon: of hij op het ministerie wil komen werken. Hij zegt een, twee keer nee, en zegt dan toe. In 1999 begint hij op zijn eerste departement; er zullen nog vier ministeries volgen.
Je kunt Iran wel ontvluchten, maar dat betekent niet dat het gevaar van het regime en de Revolutionaire Garde geweken is. In 2015 wordt Ali Motamed in Nederland geliquideerd; twee jaar later wacht Ahmad Mola Nissi hetzelfde lot. Het regime volgt oppositiegroepen, die het ‘terroristisch’ noemt, overal ter wereld en houdt ze nauwlettend in de gaten.
Jaren eerder zette de feministische activist Masih Alinejad haar hoofddoek af en sloeg vervolgens op de vlucht. In haar nieuwe woonplaats New York weet de FBI in 2021 een poging haar te ontvoeren te verijdelen. Later worden drie mannen aangeklaagd die van plan zouden zijn geweest haar te vermoorden, naar vermoeden van de FBI in opdracht van Teheran.
***
“Ja, d’r is altijd een dreiging. Je kijkt altijd onder je auto, je kijkt altijd wie achter je loopt. Je neemt nooit dezelfde route naar huis. Je kondigt niet aan waar je bent, waar je niet bent. Het huis is van buiten niet te zien. Er hangen tegenwoordig camera’s.”
***
In de zomer van 2021 verschijnt dan toch een boek van Shahbazi’s hand, in het Nederlands. Het autobiografische ‘De Amerikaan van Karadj’ wordt uitgegeven door Atlas Contact en is een bij vlagen huiveringwekkend exposé van het ontstaan van de Islamitische republiek, en alles wat Shahbazi is overkomen.
“Het was alsof je voor het eerst een geliefde ontmoet,” zegt Shahbazi over het moment waarop het boek terug is van de drukker en hij voor het eerst een fysiek exemplaar in handen heeft. “Maar ook een enorme opluchting. Eindelijk is het me gelukt om die die zware last van mijn schouders te werpen. Eindelijk heb ik het verhaal van mijn generatiegenoten verteld.”
Twee maanden later wordt Ebrahim Raisi, de nieuwe president van Iran, beëdigd. Vanuit huis kijkt Keyvan Shahbazi knarsetandend toe. Hij herkent de man op tv maar al te goed: zo’n veertig jaar geleden werd hij onder aanvoering van Raisi gemarteld.
In september 2022 gaan de veelbesproken Mahsa Amini-protesten in Iran van start. De demonstraties houden maanden aan. De situatie vertoont overeenkomsten met eerdere revoluties. Plotseling lijkt verandering plausibel, of in ieder geval, niet langer onmogelijk. Het regime reageert met ijzeren vuist. De Revolutionaire Garde zou 20 duizend demonstranten hebben gearresteerd, en er zouden honderden doden zijn gevallen. Een woedende meute bestormt de voormalige woning van Khomeini, inmiddels een museum, en sticht er brand.
***
Het vijfde ministerie waar Shahbazi komt te werken is dat van Financiën, waar hij onder andere vertrouwenspersoon is. Iemand bij wie slachtoffers terecht kunnen, die zelf niets van slachtofferschap wil weten. De suggestie dat dit wrang is, wijst Shahbazi resoluut van de hand. “Niets is zo kortzichtig als het leed van de ene mens vergelijken met het leed van de andere mens.”
In de rechtszaal op Schiphol zijn Anouar Aoulad-Buochea (33) en Moreo Menso (40) donderdag in hoger beroep veroordeeld tot 23 jaar en 6 maanden gevangenisstraf voor de moord op Ali Motamed, eind 2015 in Almere. Tegen Anouar Aoulad-Buochea en Moreo Mensowas begin deze maand respectievelijk 22 en 24 jaar cel geëist. Het gerechtshof sprak van „een kille, gewetenloze huurmoord.”
De geboren Iraniër Motamed (56) werd in de vroege ochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten toen hij naar zijn werk ging. De daders verdwenen spoorloos. Anouar Aoulad-Buochea en Moreo Menso kwamen lange tijd na de liquidatie pas in beeld, toen de recherche inzage kreeg in de versleutelde communicatie op de telefoon van een andere verdachte in de zaak. Aan de hand van telecomgegevens, autobewegingen en afgeluisterde gesprekken wist de politie hen vervolgens te linken aan de moord.
Het hof noemde „het gemak en de achteloosheid” waarmee in het ontsleutelde berichtenverkeer over het beëindigen van een mensenleven werd gesproken „ronduit stuitend en huiveringwekkend.” Het was „kennelijk een uitgelezen kans om op een betrekkelijk risicoloze manier geld te verdienen. Een uiterst gewetenloze daad”, aldus het hof, dat voor beide daders ook de voorwaardelijke en vervroegde invrijheidstelling van een eerdere straf schrapte. Voor M. betekent dat 957 dagen extra zitten, voor A. 661 dagen.
Raadsel
De gewelddadige dood van Motamed was lang een compleet raadsel. Pas in 2018 bleek dat hij in werkelijkheid vermoedelijk Mohammad Reza Kolahi Samadi was, die voor het plegen van een bloedige bomaanslag op het hoofdkantoor van de Republikeinse Partij begin jaren tachtig in eigen land ter dood was veroordeeld. Bij de aanslag vielen tientallen doden, onder wie kopstukken van het Iraanse regime.
Het vermoeden dat de mogelijke politieke achtergrond van Motamed een rol heeft gespeeld bij zijn moord, is nooit bevestigd. Weliswaar heeft de AIVD sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidatie heeft gehad, in de strafzaak tegen de moordenaars is dat nooit vastgesteld. De kwestie speelt nog wel een prominente rol in het hoger beroep van Naoufal Fassih alias Noffel eerder veroordeeld tot levenslang voor het aansturen van de moord op Motamed. Zijn beroepszaak dient later.
Anouar Aoulad-Buochea en Moreo Menso kregen in 2019 van de rechtbank in Lelystad straffen van 20 en 25 jaar cel. Beiden hebben ook in hoger beroep voortdurend alle betrokkenheid ontkend.
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/c62ce4ec-0ef0-11ef-ad70-0257d57b707f.jpg)
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/4eb71d66-6be4-11ed-8ea4-0218eaf05005.jpg)
In het Nieuws 