Tag: er is een recent onderzoek door Bellingcat van een vergiftiging incident in Bulgarije in april 2015 waar een individu genaamd Emilian Gebrev was vergiftigd
De rechtbank Den Haag heeft drie van de vier verdachten in de MH17-strafzaak veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor hun rol bij het neerschieten van het toestel van Malaysia Airlines boven Oost-Oekraïne op 17 juli 2014. De vierde verdachte is door de rechtbank vrijgesproken.
De Russen Igor Girkin en Sergej Doebinski, en de Oekraïner Leonid Kharchenko krijgen daarmee dezelfde straf. De aanklachten tegen de Rus Oleg Poelatov acht de rechtbank niet wettig en overtuigend bewezen. Het Openbaar Ministerie had levenslang geëist tegen alle vier de verdachten.
Girkin, Doebinski en Kharchenko moeten bovendien een schadevergoeding van in totaal meer dan 16 miljoen euro betalen aan de nabestaanden van de ramp.
Inzet Buk-raket bewezen
De rechtbank acht bewezen dat het MH17-toestel werd neergeschoten met een Buk-raket vanuit een landbouwveld in Oost-Oekraïne dat in handen was van pro-Russische rebellen. Daarvoor is volgens de rechtbank een overvloed aan bewijs, onder meer afkomstig van gevonden fragmenten van de raket, foto’s, satellietbeelden en getuigenverklaringen.
Op het moment van de ramp vochten in het gebied door Rusland gesteunde rebellen tegen het Oekraïense leger. Girkin (51) was de minister van Defensie in rebellenrepubliek Donetsk (DPR). Hij stuurde eenheden aan en hield contact met Rusland. Doebinski (60) was het hoofd van de inlichtingendienst in Donetsk. Zijn plaatsvervanger Poelatov (56) was de coördinator van de rebellengroep in het gebied, terwijl Oekraïner Kharchenko (50) commandant was van de strijdende rebellen.
Nauwe samenwerking
De verdachten werkten volgens de rechter nauw samen om de Buk-raketinstallatie vanuit Rusland naar het rebellengebied te krijgen en weer af te voeren. Ze drukten niet zelf op de knop, maar drie van hen worden door de rechtbank toch verantwoordelijk gehouden voor het neerschieten van vlucht MH17 vanwege hun sturende militaire rol en bewuste samenwerking met als doel een vliegtuig neer te schieten.
De inzet van het Buk-systeem werd geïnitieerd door Dubinski, aldus de rechtbank. Kharchenko ging over het transport. Dubinski en Kharchenko worden daarom gezien als medeplegers.
Poelatov was van de inzet op de hoogte en heeft de raket vooraf gezien. Toch is er volgens de rechter geen bewijs dat hij “zelf enige bijdrage heeft geleverd” aan de inzet van de Buk. Hij wordt daarom vrijgesproken van het tenlastegelegde.
Girkin was de militaire leider in de Volksrepubliek Donetsk, verantwoordelijk voor de opbouw en inzet van het militaire arsenaal en van strijders, en in die rol eindverantwoordelijk. Daarom wordt hij gezien als “functioneel dader”, wat betekent dat hij wist dat er een raket kon worden afgevoerd en er niks aan deed dat te stoppen.
Het maakt de rechtbank niet uit of het de bedoeling was om specifiek de MH17 te raken, alleen dat opzettelijk een vliegtuig is neergeschoten. Wie uiteindelijk de opdracht gaf tot het afvuren van de raket en waarom, is volgens de rechtbank niet vast te stellen.
Volgens de rechtbank had Rusland ten tijde van het incident de volledige controle over de zelfverklaarde Volksrepubliek Donetsk. De verdachten kunnen geen beroep doen op immuniteit op basis van het oorlogsrecht, omdat zowel Rusland als de separatisten ontkennen dat de rebellen deel uitmaakten van de Russische Federatie.
Bij verstek veroordeeld
De veroordeelden waren tijdens de uitspraak niet in aanwezig in de rechtbank in het Justitieel Complex Schiphol, omdat Rusland ze niet wil uitleveren. Ze zijn dus bij verstek veroordeeld. Alleen de Rus Oleg Poelatov liet zich vertegenwoordigen door advocaten, die ook vrijspraak hadden geëist voor hun cliënt. Wel waren er veel nabestaanden en (internationale) media in de rechtszaal.
Op basis van een grote hoeveelheid beeldmateriaal, tapgesprekken, zendmastgegevens, getuigenverklaringen en deskundigenrapporten is onderzocht welk wapen is gebruikt, welke route de raket heeft afgelegd en waar de betrokkenen welk moment waren.
De MH17-strafzaak is hiermee nog niet per se ten einde. Er kan nog hoger beroep worden aangetekend tegen de uitspraak van de rechtbank. Dat moet binnen twee weken gebeuren. Daarnaast gaat het opsporingsonderzoek naar andere betrokkenen bij de ramp nog door. Ook lopen er tal van procedures bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en heeft Nederland samen met Australië bij het Internationaal Gerechtshof Rusland aansprakelijk gesteld voor betrokkenheid bij het neerhalen van MH17.
De eerste zitting van de MH17-strafzaak was op 9 maart 2020. Veel nabestaanden maakten in de loop van het proces gebruik van hun spreekrecht. Vorig jaar vertelden zij drie weken lang hoe hun leven is beïnvloed door het verlies van hun naasten. Los van het verdriet raakten sommigen psychisch in de problemen, anderen verloren hun baan of hun relatie liep op de klippen.
Een vrouw kijkt naar een onderzoek door Aleksej Navalny naar het vermeende ‘paleis’ van president Vladimir Poetin.
In een vlaag van nachtelijke meldingen dreigde het Russische staatsmedia-monitoringbureau Roskomnadzor acht RFE/RL-websites te blokkeren die het publiek in Rusland, Oekraïne en Centraal-Azië bedienen, tenzij ze onmiddellijk artikelen verwijderen die verband houden met corruptieonderzoeken door de gevangengenomen oppositieleider Aleksei Navalny.
Roskomnadzor stuurde meer dan 60 e-mailmeldingen waarin werd geëist dat inhoud met betrekking tot Navalny-onderzoeken zou worden verwijderd van de twee grootste websites van RFE/RL voor Russisch publiek — Radio Libertyen Current Time — evenals van RFE/RL’s Russischtalige sites voor de Krim in Oekraïne Schiereiland, Kazachstan en Tadzjikistan, evenals lokale locaties voor de Russische regio’s Siberië, Wolga-Oeral en Noordwest.
Onder de inhoud waren corruptieonderzoeken met betrekking tot het Zwarte Zee-“paleis” van de Russische president Vladimir Poetin, aan het Kremlin gelieerde zakenman Yevgeny Prigozhin, de Russisch-orthodoxe patriarch Kirill en andere hooggeplaatste figuren in de Russische machtsstructuren.
RFE/RL kreeg 24 uur de tijd om tientallen artikelen te verwijderen, die volgens Roskomnadzor een schending vormen van de Russische anti-extremisme- en antiterrorismewetgeving.
RFE/RL zal niet voldoen aan de eis, die RFE/RL-president Jamie Fly veroordeelde als een daad van “politieke censuur”.
“RFE/RL zal niet toestaan dat het Kremlin onze redactionele beslissingen dicteert. Dit is een flagrante daad van politieke censuur door een regering die blijkbaar wordt bedreigd door journalisten die alleen de waarheid rapporteren”, zei Fly in een verklaring.
Roskomnadzor heeft onlangs soortgelijke eisen gesteld aan meer dan een dozijn Russische publicaties, waaronder de krant Novaya gazeta.
Novaya gazeta zei op 3 februari dat het gevolg had gegeven aan het verzoek en materiaal had verwijderd dat verband hield met Navalny’s “Poetin’s Palace”-onderzoek, evenals een rapport over de zakelijke activiteiten van de voormalige schoonzoon van premier Mikhail Mishustin.
In hun plaats plaatste de krant een verklaring waarin stond dat de rapporten op verzoek van Roskomnadzor waren verwijderd. Het gaf verder geen commentaar.
De verhuizing komt slechts vier maanden nadat Novaya gazeta hoofdredacteur Dmitry Muratov mede-ontvanger was van de Nobelprijs voor de Vrede 2021 voor zijn “inspanningen om de vrijheid van meningsuiting te waarborgen”.
De televisiezender Dozhd zei op 1 februari dat ook zij werd bevolen om zes rapporten te verwijderen, terwijl de radiozender Ekho Moskvy zei dat 34 artikelen het doelwit waren. Verschillende andere media zeiden dat ze de kennisgevingen ook hadden ontvangen.
Roskomnadzor legde de stap uit door te zeggen dat het volgde op de uitspraak van de rechtbank van vorig jaar waarin alle groepen en organisaties van Navalny als ‘extremistisch’ werden bestempeld.
Navalny, een uitgesproken criticus van het Kremlin, werd in januari 2021 gearresteerd bij zijn terugkeer uit Duitsland, waar hij vijf maanden had doorgebracht met herstellen van een zenuwvergiftiging die hij aan het Kremlin toeschrijft – beschuldigingen die Russische functionarissen verwerpen.
Hij zit momenteel een gevangenisstraf van 2 1/2 jaar uit na het overtreden van zijn voorwaardelijke vrijlating tijdens zijn herstel op beschuldigingen van verduistering die volgens hem verzonnen waren vanwege zijn politieke activiteiten.
In juni 2021 verklaarde de rechtbank van Moskou alle organisaties die banden hebben met Navalny “extremistisch”, waardoor mensen die banden hebben met Navalny en zijn netwerk van regionale kantoren in heel Rusland, geen openbare ambten konden zoeken.
De uitspraak tegen zijn organisaties brengt mogelijk lange gevangenisstraffen met zich mee voor activisten die met hen hebben samengewerkt.
Human Rights Watch zei in december dat de Russische autoriteiten het afgelopen jaar “hun inspanningen hebben verdubbeld” om online vrijheden te onderdrukken, daarbij verwijzend naar de blokkering van tools die worden gebruikt om censuur te omzeilen, de uitbreiding van “onderdrukkende” internetwetten en druk op technologiebedrijven om te voldoen aan ” steeds meer verstikkende regelgeving.”
De laatste stap komt te midden van toenemende druk op RFE/RL en andere onafhankelijke mediaorganisaties en journalisten die door het Russische ministerie van Justitie zijn aangewezen als “buitenlandse agenten”. Negen van RFE/RL’s Russischtalige websites en 18 van haar Russisch-nationale journalisten zijn gebrandmerkt als ‘buitenlandse agenten’.
Het bedrijf wordt momenteel geconfronteerd met meer dan $ 13 miljoen aan boetes voor het weigeren om een ”buitenlandse agent”-label toe te voegen aan de meeste inhoud voor het Russische publiek.
De Russische oppositieleider Aleksej Navalny is door de Russische autoriteiten toegevoegd aan de lijst van terroristen en extremisten. Ook meerdere bondgenoten van de prominente Kremlincriticus zijn nieuw op die lijst.
Navalny’s politieke netwerk en anticorruptiestichting werden vorig jaar al op de lijst gezet. Daarop staan ook buitenlandse terroristische organisaties als de Taliban en Islamitische Staat (IS). Rusland treedt steeds harder op tegen de oppositie.
Zo worden steeds meer namen toegevoegd aan de terroristen- en extremistenlijst en worden mensenrechtenorganisaties als buitenlandse agenten aangemerkt. Veel naaste medewerkers van Navalny zijn naar het buitenland gevlucht.
Strafkamp
Navalny zit sinds een jaar in een strafkamp voor het schenden van zijn voorwaardelijke vrijlating in een oude corruptiezaak. De oppositieleider moest zich melden bij de autoriteiten, maar dat lukte hem niet omdat hij in Duitsland werd behandeld vanwege een vergiftiging die hij aan het Kremlin wijt.
De kritische oppositieleider is een van de prominentste tegenstanders van president Vladimir Poetin. Hij kreeg vorig jaar de Sacharovprijs van het Europees Parlement voor vrijheid van denken en de ‘immense moed’ waarmee hij strijdt tegen de corruptie van Poetins regime.
‘Nergens spijt van’
,,Dat heeft hem zijn vrijheid gekost en bijna zijn leven’’, sprak parlementsvoorzitter David Sassoli in oktober. De Europese Unie ziet de gevangenzetting van Navalny als een politiek gemotiveerde daad. Rusland moet Navalny onmiddellijk vrijlaten, herhaalde het parlement nog maar eens.
Vorige week zat de politicus precies een jaar vast, maar gaf aan ‘nergens spijt van te hebben’. ‘Ik heb er een jaar cel op zitten, maar betreur niets’, liet de oppositieleider via sociale media weten. ‘Ik herhaal: wees niet bang want dit is ons land en we hebben geen ander land.’ Hij moet nog 1,5 jaar van zijn straf uitzitten.
In een reeks eerdere onderzoeken hebben we acht officieren van de clandestiene overzeese operatie-eenheid van de GRU (een elite-subeenheid van militaire eenheid 29155) geïdentificeerd die eind 2014 en begin 2015 onder valse identiteit naar Bulgarije reisden in groepen van elk twee of drie personen. tijd. De timing van de laatste twee reizen van deze groepen spionnen viel samen met twee ernstige vergiftigingsincidenten in april en mei van dat jaar waarbij een Bulgaarse wapenfabrikant, zijn zoon en de productiechef van zijn groep fabrieken betrokken waren. In 2015 waren de vergiftigingen onopgelost gebleven. Een analyseonderzoek in particulier opdracht in een OPCW-gecertificeerd laboratorium in Finland had sporen gevonden van een onbekende stof uit de organofosfaatfamilie.
Een van de GRU-spionnen die tijdens beide vergiftigingen in Bulgarije aanwezig was, was “Sergey Fedotov”, de cover-identiteit van Denis Sergeev, een GRU-generaal-majoor die ook in het VK was tijdens de aanslag in 2018 op het leven van Sergei Skripal en zijn dochter.
Naar aanleiding van onze onthullingen en een verzoek van het slachtoffer Emilian Gebrev hebben de Bulgaarse opsporingsautoriteiten in 2019 de cold case uit 2015 heropend. Vervolgens hebben ze drie van de GRU-functionarissen aangeklaagd en op de Interpol Red Notice-lijst geplaatst. Deze drie aangeklaagde mannen waren generaal-majoor Denis Sergeev (“Sergey Fedotov”), luitenant-kolonel Sergey Lyutenko (“Sergey Pavlov”) en kolonel Egor Gordienko (“Georgy Gorshkov”).
We ontdekten dat Egor Gordienko na de mislukte aanslag naar Genève was uitgezonden als een hoge Russische diplomaat, waar hij tot eind 2018 diende.
De Bulgaarse autoriteiten hebben ook bewakingsbeelden vrijgegeven waarop een van de drie – vermoedelijk Denis Sergeev – in vermomming staat en verschillende auto’s nadert in een ondergrondse garage waar de auto’s van de gif slachtoffers geparkeerd stonden.
Op 26 augustus 2020 schortte het Bulgaarse openbaar ministerie de strafrechtelijke procedure tegen de drie aangeklaagde verdachten op. De redenen die in het besluit werden gegeven, waren de onmogelijkheid om door te gaan met feitenonderzoek in afwezigheid van gedetineerde verdachten, en de lange vertragingen bij het verkrijgen van internationale juridische bijstand van derde landen. Hoewel deze stap geen beëindiging van de strafprocedure inhoudt, betekent dit dat de zaak in de nabije toekomst “bevroren” zal blijven.
Ons onderzoeksteam, waaronder Bellingcat en The Insider Russia , heeft een kopie van het opschortingsbesluit ontvangen, dat een samenvatting bevat van de bevindingen van Bulgaarse onderzoekers, waarvan er vele voorheen onbekend waren bij het publiek. Deze werpen meer licht op wie precies de GRU het doelwit was voor moord, evenals op de gang van zaken rond de pogingen tot vergiftiging, inclusief de tijd tussen blootstelling aan het gif en het begin van de eerste symptomen. In combinatie met nieuwe boekings- en reisgegevens die zijn verkregen door ons onderzoeksteam, werpen deze bevindingen meer licht op de modus operandi van het elite kill-team van de GRU.
Deze nieuwe bevindingen kunnen met name relevant zijn in de context van de onthulling dat de vergiftiging van de Russische oppositieleider Aleksej Navalny ook werd veroorzaakt door blootstelling aan een stof uit de familie Novichok. De bevindingen tonen ook de extreme roekeloosheid aan van deze moordmethode die willekeurige mensen blootstelt aan de dodelijke substantie – zoals zowel in de zaak met Gebrev’s zoon als in de dood van Dawn Sturgess in 2018.
We hebben ook nieuwe gegevens verkregen over de interactie van Bulgaarse onderzoekers met internationale instanties zoals de OPCW, het Finse laboratorium en Finse onderzoeksautoriteiten, die suggereren dat niet alle mogelijkheden voor het opsporen van feiten volledig zijn onderzocht, en dat sommige inspanningen om onduidelijke redenen geblokkeerd door derden. Bovendien merken we op dat de rol van ten minste één medeplichtige bij de misdaad niet is onderzocht, ondanks geloofwaardig bewijs van zijn betrokkenheid.
Anatomy of a Murder Attempt: The Long Stakeout
De drie GRU-undercoveragenten worden aangeklaagd door de Bulgaarse autoriteiten
Het document van de Bulgaarse Aanklager beschrijft de chronologie van de gebeurtenissen die leidden tot de opzettelijke organoposfaatvergiftiging van drie Bulgaarse burgers in april 2015, met een herhaalde aanslag op hun leven een maand later. De feiten die in de zaak worden gepresenteerd – die in grote lijnen overeenkomen met de eerder door ons geïdentificeerde tijdlijn, aangevuld met onze aanvullende bevindingen, wijzen op een goed voorbereide, langlopende operatie die een voorbereidende fase omvatte met meerdere reizen en verschillende teams.
De eerste geplande reis die in het document van de aanklager werd genoemd, was op 15 februari 2015. De drie aangeklaagde GRU-officieren kwamen op dezelfde datum aan in de Bulgaarse hoofdstad Sofia, maar gebruikten drie verschillende vluchten en aankomstlanden: “Gorshkov” (Gordienko) arriveerde als eerste om 12 uur. : 23 op Aeroflot-vlucht SU2060 vanuit Moskou, “Fedotov” (Sergeev) vloog om 15:58 vanuit Belgrado op Air Serbia-vlucht JU122 en “Pavlov” (Lyutenko) arriveerde om 18:08 vanuit Athene, Griekenland.
Volgens de aanklachten boekte “Sergey Pavlov” Hotel Hill voor de week van 15 februari 2015 en vroeg om een kamer op de derde verdieping met uitzicht op de parkeerplaats. Hotel Hill grenst aan het hoofdkantoor van Emilian Gebrev in Emco Ltd, en een uitzicht op de parkeerplaats voor het hotel zou ook zorgen voor uitzicht op de volledige loopbrug vanaf de ingang van Emco naar de ondergrondse garage waar Gebrev en zijn medewerkers hun auto parkeren. .
Onderzoekers stelden ook vast dat “Gorshkov” in dezelfde periode verbleef in Hotel Marinella, op korte loopafstand van het Hill Hotel en de Emco-kantoren. Hij vroeg om een kamer op de 15e verdieping, met direct zicht op de ingang van de ondergrondse garage. Terwijl Bulgaarse onderzoekers zeggen dat ze geen gegevens hebben gevonden waaruit blijkt dat “Fedotov” in hetzelfde hotel verbleef, heeft Bellingcat gegevens gevonden waaruit blijkt dat hij daar samen met “Gorshkov” verbleef.
Zowel “Gorshkov” als “Pavlov” huurden bij aankomst een auto. Het is onduidelijk wat hun reisschema doordeweeks was, maar uit de winkelgegevens van de VISA-creditcard van “Gorshkov” (uitgegeven op naam van zijn identiteitsbewijs) blijkt dat hij in deze periode tenminste binnen de grenzen van de hoofdstad Sofia bleef. Zijn totale aantal kilometers tijdens de week waren echter 128 km, wat suggereert dat hij korte ritten buiten Sofia heeft gemaakt. De kilometerstand van “Pavlov” was zelfs nog lager, namelijk 87 km. Onderzoekers geloven dat deze hele week was gewijd aan het volgen van hun belangrijkste doelwit – Emilian Gebrev – en het identificeren van patronen van zijn dagelijkse routine.
Gorshkov’s autoverhuurreservering, verkregen door ons onderzoeksteam
Vreemd genoeg tonen de creditcardgegevens van “Gorshkov” meerdere souveniraankopen uit Sofia, waaronder boetiekcosmetica, sportartikelen en kinderspeelgoed. Het lijkt erop dat persoonlijk winkelen op een door de belastingbetaler gefinancierde creditcard binnen de GRU niet wordt afgekeurd – mogelijk gerechtvaardigd als alibi-verzekerend gedrag.
Aan het einde van dit voorbereidende bezoek vertrokken de drie officieren terug naar Rusland – met “Fedotov” en “Pavlov” deelden een Aeroflot-vlucht naar Moskou op 22 februari 2015, en “Gorshkov” vertrok diezelfde dag met een andere Aeroflot-vlucht.
Herhaal toeristen
Hetzelfde trio van schijnbaar onafhankelijk reizende toeristen keerde slechts twee maanden later terug naar Bulgarije. Op 22 april 2015 vloog “Pavlov” van Moskou naar Sofia. Twee dagen later, op 24 april 2015, vlogen “Gorshkov” en “Fedotov” naar de badplaats Bourgas, kennelijk voor meer operationele veiligheid. Pavlov had aanvankelijk een appartement gehuurd op ongeveer 50 meter van de Emco-kantoren, en twee dagen later – op de dag dat de andere twee leden arriveerden – verhuisde hij naar hetzelfde Hill Hotel als tijdens zijn eerste reis, waarbij hij specifiek om dezelfde kamer vroeg met uitzicht op de derde verdieping.
De andere twee kozen voor een meer omslachtige aankomst op de plaats delict. Bij de landing in Bourgas huurden “Fedotov” en “Gorshkov” een auto op naam van Gorshkov en reden 140 km naar het noorden in de richting van Varna, de andere grote stad aan zee in Bulgarije. Daar hebben ze allebei voor één nacht ingecheckt in het Best Western Park hotel. Ze reden de volgende dag door naar Sofia, maar bleven daar op verschillende locaties. Gorshkov boekte een driekamerappartement in het centrum van Sofia, ongeveer 3 km van het Emco-kantoor. De reservering werd gemaakt tot 30 april – en zowel hij als “Fedotov” hadden voor die dag retourtickets naar Moskou gekocht. In dezelfde periode had “Fedotov” een appartement gehuurd op ongeveer 300 meter van de kantoren van Emco.
Geen van de drie zou blijven tot het einde van hun vooruitbetaalde periode, of hun gekochte retourtickets gebruiken. Ze kochten nieuwe, eerdere retourtickets – en vlogen in de avond van 28 april 2015 via Istanbul terug naar Moskou, zodra ze (dachten) dat ze hun missie hadden volbracht.
De vrucht van de giftige drie
Emilian Gebrev werd ernstig ziek en raakte in coma op de avond van 28 april 2015, tijdens een zakendiner met Poolse partners die hij organiseerde in een restaurant van het Marinella Hotel – dezelfde plaats waar ‘Gorshkov’ en ‘Fedotov’ verbleven in februari. De productiemanager van zijn bedrijf – Valentin Tahchiev – werd twee dagen later ernstig ziek en Emilian’s volwassen zoon Hristo Gebrev vertoonde op 4 mei 2015 mildere vergiftigingsverschijnselen. De gespreide timing van de vergiftiging van de drie – evenals de keuze van doelen – was bleef een bron van mysterie voor waarnemers. Videobeelden van een ondergrondse garage die door het bedrijf van Gebrev wordt gebruikt, kunnen echter antwoorden op deze raadselachtige vragen bevatten.
Bulgaarse zakenman Emilian Gerbev. Foto (c) Capital.bg, gebruikt met toestemming
Bulgaarse opsporingsautoriteiten zijn van mening dat een nog niet geïdentificeerd type organofosfaat zenuwgas werd aangebracht op de deurklinken van de auto’s van de slachtoffers terwijl ze geparkeerd stonden in een openbare garage net achter het Hill Hotel. De garage is open voor het publiek op basis van een abonnement en is de belangrijkste parkeerplaats die wordt gebruikt door werknemers van Emco, de holdingmaatschappij van Gebrev’s wapenproductie en handelsactiviteiten. Een analyse van de beelden van de beveiligingscamera’s van de garage geeft een overtuigende argumenten voor deze hypothese.
Op de dag waarop Emilian Gebrev voor het eerst ziek werd, 28 april 2015, reed hij de garage binnen en parkeerde om 11:07 uur zijn Nissan GTR, waarna hij prompt te voet vertrok naar zijn kantoor. In de volgende twee uur parkeerden de productiemanager van zijn bedrijf, Valentin Tahchiev, en zijn persoonlijke chauffeur, Oleg Lazarov, hun eigen auto’s – respectievelijk een Toyota Land Cruiser en een Mercedes S-klasse, in dezelfde garage.
Om 13:58 legden de bewakingscamera’s de aanwezigheid in de garage vast van een persoon die een vilten hoed en zwarte handschoenen droeg en iets in de hand hield. Hij benaderde aanvankelijk de Land Cruiser van Valentin Tahchiev en bleef er een paar seconden naast hangen – zijn handen buiten het gezichtsveld van de camera. Toen draaide hij zich om naar de Nissan GTR van Gebrev – die naast de Toyota geparkeerd stond – en bleef daar ook een paar seconden hangen. Ook hier liet de camerahoek zijn manipulatie van de auto niet zien. Hij omcirkelde elk van de twee auto’s drie keer in de loop van 2 minuten.
Toen begon de figuur naar de uitgang van de garage te lopen. Een andere camera registreerde dat hij stopte en bleef hangen bij de Mercedes die gewoonlijk werd bestuurd door de chauffeur van Gebrev. Hier bleef de persoon een paar seconden aan de rechter (passagiers) kant van de auto, alvorens verder te rijden richting de uitgang. Om 14:02 – slechts vier minuten na zijn eerste verschijning in de garage – maakte de figuur gebruik van de schuifdeur van de garage die werd geopend door een nieuwe binnenkomende auto en verliet de parkeerplaats op dezelfde manier als hij vier minuten was binnengekomen eerder.
Iets meer dan tien minuten nadat de figuur de garage verliet, om 14:15 uur, kwam de persoonlijke chauffeur van Gebrev binnen en reed weg met zijn Mercedes S. Kort daarna haalde hij Emilian Gebrev op op weg naar een zakelijke bijeenkomst. Gebrev voelde de eerste symptomen van ernstige intoxicatie vlak voor het eten en viel om ongeveer 20.30 uur in een coma in het restaurant in het Marinella-hotel.
De heer Tahchiev, de productiemanager van Emco, haalde zijn auto pas twee dagen later op, in de vroege ochtend van 30 april. Hij reed de garage uit en bracht de auto er drie uur later, om 9.40 uur, in terug. Kort daarna stortte hij ook in met symptomen die vergelijkbaar waren met – maar milder dan – die van Gebrev. Hij checkte dezelfde dag om 18.00 uur in het Tokuda-ziekenhuis in Sofia. Zijn symptomen waren onder meer onduidelijke spraak, wazig zien, uitbundig zweten, ernstig vernauwde pupillen, extreem hoge bloeddruk en voortdurend braken. Na drie dagen sypmotmatische behandeling was zijn toestand enigszins verbeterd, maar hij had geen herinnering aan de voorgaande dagen. Nadat zijn familie de gelijkaardige symptomen had ontdekt die Emilian Gebrev ervoer, werd hij overgebracht naar een ander ziekenhuis en werd de diagnose organofosfaatvergiftiging gesteld.
Om ongeveer 10.30 uur op dezelfde ochtend kwam de zoon van Emilian Gebrev, Hristo Gebrev, de garage binnen en naderde de auto van zijn vader. Hij opende de kofferbak en leek hem te inspecteren; liep toen om de auto heen. Hij kon gezien worden met iets dat lijkt op een in de hand meetinstrument bij het raam aan de bestuurderskant. Hij deed hetzelfde met de auto van de productiedirecteur die naast die van Gebrev stond.
Hoewel het vervolgingsdocument geen hypothese voorstelt voor de activiteit van Gebrev’s zoon – en hem blijkbaar niet eens ondervroeg tijdens het onderzoek – lieten bronnen dicht bij de slachtoffers ons weten dat Hristo Gebrev een geleende, draagbare ‘snuffelaar’ voor gevaarlijke stoffen gebruikte. apparaat in een wanhopige poging om de oorzaak van de kritieke dronkenschap van zijn vader te achterhalen. In die tijd worstelden artsen om de bron van de vergiftiging te vinden om de juiste behandeling voor Emilian Gebrev te selecteren.
Hristo Gebrev zelf werd vier dagen later, op 4 mei 2015, ziek. Zijn symptomen waren beduidend milder dan die van zijn vader en Valentin Tahchiev, en dit kan verklaard worden door de minimale blootstelling aan het organoposfaat tijdens de keuring van twee auto’s.
“Missie gefaald. Probeer het opnieuw?”
Zowel Emilian Gebrev als Valentin Tahchiev werden onder kritieke omstandigheden opgenomen: Gebrev in het ziekenhuis van de Militair-Medische Academie van Sofia en Tahchieve in de noodkliniek “Pirogov” – en werden behandeld voor ernstige vergiftiging met een onbekende stof. Toen in 2015 het publieke bewustzijn van het hernieuwde gebruik van organoposfaten van het Novichok-type door Rusland onbestaande was, overleefden zij – en met name Gebrev, die veel ernstigere symptomen ervoer – alleen de agressieve symptomatische behandeling door ervaren artsen met hands-on medische ervaring in oorlogsgebied.
De ziekenhuisdiagnose van Pirogov in het geval van de heer Tahchiev luidt: “Intoxicatie met een organoposfatische stof. Cholinomimetisch syndroom M en N “
Half mei werden zowel Gebrev als Tahchiev uit het ziekenhuis ontslagen en begonnen ze thuis aan hun herstelperiode. Slechts drie dagen later, op 18 mei 2015, blijkt uit boekingsgegevens verkregen door ons onderzoeksteam dat het GRU-kill-team een nieuwe poging begon te plannen om hun mislukte missie te voltooien. Hotels werden geboekt en tickets gekocht op 18 mei, en vijf dagen later, op 23 mei 2015, keerden twee van de hardnekkige drietal toeristen voor de derde keer dat jaar terug naar Bulgarije. “Sergey Fedotov” en “Georgy Gorshkov” vlogen van Moskou naar Sofia op een gezamenlijke Aeroflot-vlucht SU2060. Deze keer kregen ze echter geen gezelschap van “Sergey Pavlov”.
In het tenlasteleggingdocument wordt geen derde persoon genoemd tijdens de herstellende, derde reis van het GRU-kill-team. Zoals we eerder meldden, ontdekten we op basis van door ons beoordeelde gelekte reis- en hotelboekingsgegevens dat tijdens dit bezoek het trio werd aangevuld met een nieuw lid. Hij arriveerde van Moskou in Sofia op dezelfde dag als “Fedotov en” Gorshkov “. De nieuwe inzending was “Danil Stepanov”, de coveridentiteit van een ander lid van het elite GRU kill-team wiens echte naam Danil Kapralov is.
Danil Kapralov, ook bekend als “Danil Stepanov”. Links foto uit een profiel op sociale media van Kapralovs familielid, rechts foto uit “Stepanovs” reispaspoort.
In tegenstelling tot Lyutenko (“Pavlov”) had Kapralov naast zijn Spetsnaz- vaardigheden ook medische opleiding genoten . Net als “Pavlov” was “Stepanov” echter een liefhebber van hotelkamers met uitzicht. Een reservering van Booking.com die hij heeft gemaakt – verkregen door ons onderzoeksteam – laat zien dat hij letterlijk “een kamer met een goed uitzicht” vraagt in het Hill Hotel.
Net als tijdens de vorige GRU-reis in april, was slechts één lid – “Stepanov” – gestationeerd nabij het kantoor van Gebrev. Het geplande verblijf in het Hill Hotel was van 23-29 mei 2015. “Fedotov” en “Gorshkov” namen opnieuw hun intrek voor dezelfde periode in een relatief afgelegen hotel , ongeveer 3 km verderop.
Bij aankomst in Sofia werd het GRU-trio echter geconfronteerd met een onverwachte ontwikkeling. Emilian Gebrev en zijn zoon hadden besloten naar het huis aan zee van de familie te rijden, waar ze dachten dat de schone, met jodium gevulde lucht het herstelproces zou versnellen.
De roadtrip
De exacte route voor het GRU-trio voor de komende vijf dagen is niet duidelijk. Ze huurden een auto voor de periode 23-30 mei – opnieuw op naam van “Gorshkov” – die geen ingebouwd gps-systeem had en daarom niet kon worden getraceerd door onderzoekers (met name koos het GRU-team in beide gevallen een relatief oud en / of goedkoop automodel dat geen GPS-tracking aan boord had). Uit creditcardgegevens blijkt dat het trio ten minste de eerste dag na aankomst in Sofia verbleef, aangezien aankopen bij een sportwinkel die avond werden geregistreerd.
Waar onderzoekers van overtuigd lijken te zijn, is dat de GRU-officieren op 28 mei 2015 de Gebrevs hadden ingehaald aan de kust, ongeveer vier uur rijden van Sofia. Op die dag voelde Emilian Gebrev een herhaling van de bekende symptomen en begon zijn toestand te verslechteren. Bij het begin van de symptomen reed zijn zoon hem rechtstreeks terug naar het Militair Medisch Ziekenhuis in Sofia en controleerde hem opnieuw op de spoedafdeling.
De volgende dag, 29 mei, staken “Gorshkov” en “Fedotov” de Bulgaars-Servische grens over met hun gehuurde auto en brachten hem de volgende dag terug op de luchthaven van Belgrado. Ze vlogen diezelfde dag terug naar Moskou. “Stepanov” was op 29 mei 2015 met een rechtstreekse vlucht vanuit Sofia naar Moskou teruggekeerd.
Onbeantwoorde vragen
Het besluit van de vervolging om onderzoeken op te schorten – dat vermoedelijk het tenlasteleggingdocument in het feitelijke deel ervan nauwlettend volgt – vormt een overtuigende zaak voor het directe causale verband tussen de drie genoemde verdachten en de bijna fatale vergiftiging van de drie Bulgaarse burgers. De tot dusver afgeronde onderzoeken laten echter een aantal open vragen die moeten worden beantwoord.
Identiteit van de man met de hoed
Bulgaarse onderzoekers noemen de identiteit van de figuur in de ondergrondse garage niet, maar concluderen dat hij een krachtig zenuwgas van de organofosfaatgroep heeft aangebracht op de deurgrepen van de auto’s die waarschijnlijk door Emilian Gebrev en zijn productiemanager zullen worden gebruikt. Zoals we eerder hebben gemeld , hebben de Bulgaarse autoriteiten hulp gevraagd aan Amerikaanse onderzoekers bij het verbeteren van de kwaliteit van de bewakingsvideo om de identiteit van de persoon vast te stellen. Dit heeft naar verluidt geen resultaten opgeleverd.
Onze vorige rapportageheeft geconcludeerd dat de figuur hoogstwaarschijnlijk generaal-majoor Denis Sergeev is, ook bekend als “Sergey Fedotov”. Hij is het oudste lid van de missie die ook tijdens beide reizen strengere operationele veiligheidsmaatregelen heeft genomen (enkele boekingen van hotels of appartementen en geen van de autoverhuurbedrijven stonden op zijn naam; er werden ook geen creditcardaankopen gedaan op zijn kredietkaart. kaart). Hij was ook het enige lid waarvan bekend was dat hij deel uitmaakte van een andere soortgelijke moordpoging – als senior lid van de Skripal-vergiftigingsmissie in 2018. Deze vaststelling is echter niet overtuigend, en het is mogelijk dat een van de andere twee teamleden werd belast met de last-mile-taak om de giftige stof toe te passen. Een argument tegen de hypothese voor “Fedotov” zou het feit zijn dat hij in de Skripal-zaak een superviserende rol had en junior teamleden – Col.
Het bepalen van de identiteit van de persoon in de garage is niet alleen belangrijk voor het toeschrijven van schuld in de Bulgaarse zaak, maar ook om de MO van Russische geheime dienstprotocollen bij soortgelijke moordoperaties beter te begrijpen – kennis die waarschijnlijk nuttig zal blijken bij het ontcijferen van andere moordpogingen .
Mogelijke benaderingen om de identiteit te bepalen – afwezige gezichtsgegevens – zijn onder meer verder onderzoek naar telecomgegevens – het identificeren van het aantal en de resterende metadata van de telefoons die door de drie leden worden gebruikt, evenals ganganalyse en vergelijking op basis van videofragmenten van de drie bekende verdachten.
Gedeeltelijke lijst met verdachten
De Bulgaarse autoriteiten hebben drie verdachten aangeklaagd voor het misdrijf. Er zijn echter aanwijzingen dat ten minste drie andere leden van dezelfde GRU-eenheid aan de tijd en plaats van de operatie zijn gekoppeld. Zoals we eerder schreven , bleken ten minste zes van de undercoveragenten van Unit 21955 betrokken te zijn geweest bij de planning van de Gebrev-operatie, gebaseerd op de timing van hun gesynchroniseerde “gespreide” aankomsten en vertrekken in de periode van februari tot mei 2015. De De Bulgaarse autoriteiten hebben drie van hen aangeklaagd en de beschuldigingsdocumenten bevatten geen details van het onderzoek naar de mogelijke rol van een van de anderen.
In het geval van minstens één extra persoon (“Stepanov” / Kapralov), zijn de verbanden moeilijk weg te verklaren met een andere hypothese dan directe betrokkenheid bij de beschuldigde operatie. Bulgaarse onderzoekers zouden de hypothese van betrokkenheid van de andere leden relatief gemakkelijk kunnen bewijzen of weerleggen door gegevensverzameling toe te passen die vergelijkbaar is met die van de drie belangrijkste. Dit lijkt niet te zijn gebeurd.
Niet-attributie
Het vervolgingsdocument verwijst alleen naar de drie aangeklaagde verdachten op basis van hun identiteit. Zoals eerder door ons onthuld, zijn dit kunstmatig gecreëerde identiteiten die niet bestaan; verdachten onder deze identiteiten beschuldigen is dus weinig meer dan een leeg gebaar. De echte identiteit achter de schuilnamen van de verdachten is door ons openbaar gemaakt en Bulgaarse rechercheurs hebben naar verluidt Interpol-bevelen uitgevaardigd onder beide namen, in overeenstemming met onze identificaties.
Het niet opnemen van de echte namen, evenals het feit dat de acties van de drie aangeklaagden niet worden toegeschreven aan de militaire inlichtingendienst van Rusland, leidt er ook toe dat er geen motief voor de misdaad kan worden vastgesteld. Daarom worden motieven, zoals te voorspellen, niet eens besproken in de beslissing van de aanklager.
Op basis van informatie van de slachtoffers hebben de vervolgingsautoriteiten niet eens een formeel verzoek ingediend bij de Russische autoriteiten met betrekking tot de feitelijke identiteit van de verdachten. Hoewel een reactie van Rusland – in overeenstemming met een recent precedent – waarschijnlijk niet zal resulteren in bruikbare informatie, zal een niet-overtuigende reactie de onderzoeksautoriteiten in Bulgarije in staat stellen alternatieve methoden te gebruiken, waaronder inlichtingen, om de echte identiteit vast te stellen.
In het vervolgingsdocument wordt met name vermeld dat het informatie heeft ontvangen van de Zweedse inlichtingendienst dat een van de aangeklaagde verdachten – “Sergey Fedotov” – begin 2014 een door Zweden afgegeven Schengenvisum voor korte duur ontving op basis van een gezamenlijke aanvraag met “Alexander Petrov ”. De geboortedatum van “Petrov” komt overeen met die van Alexander Mishkin, een van de twee belangrijkste verdachten in de Skripal-poging tot moordzaak – die de Britse autoriteiten officieel zijn toegeschreven aan de GRU. Terwijl Bulgaarse aanklagers wijzen op deze directe link met de Skripal-zaak als bevestiging voor de schuld van “Fedotov”, schrikken ze ervoor terug te gaan met de logische conclusie dat dezelfde groep – GRU – achter de Bulgaarse operatie moet hebben gezeten.
Onze Russische opsporingspartner The Insider heeft de Russische opsporingsautoriteiten aangesproken met de vraag of zij een formeel verzoek om hulp hebben ontvangen bij het vaststellen van de identiteit van de verdachten en hen voor de rechter brengen.
Internationale disfunctie
Hoewel een deel van het gebrek aan vooruitgang bij het onderzoek naar de Gebrev-vergiftigingszaak kan worden toegeschreven aan de schijnbaar schuchtere acties van Bulgaarse openbare aanklagers, lijken andere aspecten te worden veroorzaakt door impasses en inefficiënties in de internationale juridische samenwerking. Een cruciale impasse in dit geval is het ontbreken van een definitieve bepaling van de gebruikte giftige stof.
De schuchtere pogingen van Bulgaarse openbare aanklagers om de expertise van de OPCW in te zetten bij het bepalen van de stof, belandden in een juridische doodlopende weg, aangezien de Bulgaarse autoriteiten aandrongen op de toepassing van het Bulgaarse wetboek van strafvordering op de betrokkenheid van de OPCW, terwijl de organisatie weigerde te voldoen en verwezen naar bestaande regelgeving die een peer-to-peer-benadering (staatspartij) vereist voor interacties met de OPCW. Hoewel vanuit een legalistisch perspectief het standpunt van de OPCW juist lijkt, zou het (mondiale) publieke belang in deze zaak een grotere proactieve betrokkenheid veronderstellen door de enige internationale organisatie die de beschikbare expertise kan benutten om de aard en herkomst te bepalen. van een bijzonder gevaarlijke chemische stof.
De inspanningen van Bulgaarse onderzoekers om hulp te krijgen van Verifin – het OPCW-geaccrediteerde laboratorium in Finland dat in 2015 de eerste analyse van bloedmonsters van Emilian Gebrev uitvoerde – lijken ook te zijn vastgelopen. Hoewel het oorspronkelijke rapport van Verifin een toezegging bevatte dat monsters gedurende vijf jaar zullen worden bewaard en beschikbaar zullen zijn – tot juni 2020 – leverde een officiële vraag uit 2019 van Bulgaarse onderzoekers aan Verifin, gezien door ons, een veel late reactie op dat er geen monsters meer beschikbaar zijn. In de reactie is geen verdere toelichting gegeven. In de tussentijd is de oorspronkelijke bewaartermijn van vijf jaar verstreken, waardoor Bulgaarse onderzoekers geen duidelijke weg vooruit hebben om de exacte gebruikte stof te bepalen. Een persoonlijke poging van Emilian Gebrev om de hulp in te roepen van het Finse laboratorium VERIFIN– voor wiens analyse hij in 2015 had betaald – leverde geen reactie op. Vervolgens vroeg hij de Finse aanklager om hulp om vast te stellen hoe en waarom zijn eigen bloedmonsters – waarvoor hij een verplichting tot opslag voor 5 jaar had gekregen – uit VERIFIN waren verdwenen – ook dit leverde geen resultaten op. In een formeel antwoord dat hij ontving, wijzen Finse aanklagers hem op de Bulgaarse wetshandhaving omdat “het misdrijf op Bulgaars grondgebied is gepleegd”.
Het gebrek aan proactieve internationale samenwerking in deze zaak lijkt systemisch te zijn en heeft gevolgen die veel verder gaan dan de individuele strafrechtelijke procedures in Bulgarije. Het stelt mogelijk ook de waarheidsvindingbelangen van de slachtoffers tegenover ondoorzichtige en mogelijk politieke belangen van staatspartijen. De verdwijnende testmonsters in de zaak van Gebrev trekken parallellen met een andere recente zaak waarin een Russische oppositiefiguur die vermoedelijk het doelwit van Russische veiligheidsdiensten was, zijn testresultaten had achtergehouden en ‘geclassificeerd’ door de FBI, waardoor hij onzeker bleef over wat er echt met hem is gebeurd, en hoe hij kan voorkomen dat het weer gebeurt.
Gezien het toenemende bewijs van staatspartijen zoals Rusland die chemische wapens en zenuwgassen gebruiken voor buitengerechtelijke moorden – zowel in het buitenland als, zoals blijkt uit de zaak-Navalny, thuis – kan er weinig vooruitgang worden verwacht bij het oplossen of voorkomen van misdaad zonder een veel meer gestroomlijnde , technocratisch systeem van internationale juridische samenwerking dat ondoordringbaar is voor politieke belangen.
Er is een recent onderzoek hier op Bellingcat, van een vergiftiging incident in Bulgarije in april 2015, waar een individu genaamd Emilian Gebrev was vergifted. Een hoek van dit onderzoek is geweest te zien of is het bij allen verbonden met de geprobeerde moord van Sergei Skripal. Een bijzonder aspect van de recente publiciteit is om te onderzoeken of een “Novichok”-serie zenuw-agent was verantwoordelijk voor de 2015 vergiftiging incident.
Het gerespecteerde Finse onderzoeksinstituut Verifin werd gevraagd om serum en urinemonsters van de heer Gebrev te analyseren. Er lijkt niet een fysieke steekproef van de werkelijke gif gebruikt in de monsters naar Finland gestuurd. Daarom was de uitgevoerde analyse niet de behandeling van de werkelijke GIF, maar de biologische nakomelingen (metabolieten) die bleven in het menselijk lichaam. Hoewel het rapport niet online beschikbaar is op het moment van schrijven, heb ik een kopie van het rapport gelezen.
We kunnen nooit echt leren of “Novichok” agent, zoals A-234 werd gebruikt in dit specifieke incident. Het is echter zeker de moeite waard het onderzoeken van de verschillende chemische stoffen die in de Verifin verslag, omdat deze chemicaliën eigenlijk giftig zijn en hebben potentieel voor opzettelijk gebruik om mensen ziek te maken of zelfs doden. De pagina’s 18 en 19 van het verslag van de verificateur bevatten een lijst van organofosfaatpesticiden die het Finse Instituut van mening zou kunnen zijn voor deze bijzondere vergiftiging. Het rapport bevat de hieronder beschreven chemicaliën, hoewel ze veel synoniemen hebben als handelsnamen. Ter referentie, ik ook hun CAS-nummers. Chemical Abstract Service (CAS) nummers zijn in feite een Indexeringsschema voor specifieke chemicaliën, om een exacte referentie als nomenclatuur is sterk variëren.
Algemene nota’s: elk van deze chemische producten is in de algemene familie van organische fosfor samenstellingen die het menselijke zenuwstelsel op manieren gelijkaardig aan militaire zenuw agenten aanvallen. De eigenschappen en beschikbaarheid van deze chemicaliën verschillen sterk van elkaar. Sommigen van hen hebben tal van synoniemen en handelsnamen. Sommige zijn meer geschikt voor vergiftigingen dan anderen. Al deze chemicaliën zijn vergif voor de mens, hoewel hun effectiviteit door verschillende routes van de blootstelling sterk variëren.
Chlorethoxyphos (CAS 54593-83-8) is een pesticide dat wordt gebruikt om landbouw ongedierte in grond, met inbegrip van graan maïswortelboorder en witte larven te controleren. Het wordt gebruikt in de VS en is te vinden in verdunning (in 2,5% en 5% sterke punten) in de DuPont pesticide “Fortress”. Het is gebruik in de VS is beperkt door de federale regelgeving en sommige staten. Het is niet toegestaan in de EU. Deze chemische stof is dodelijk indien ingenomen of ingeademd. LD50 voor inslikken is 1,8 mg per kg lichaamsgewicht bij ratten. Aangezien chlorethoxyphos een vast lichaam is, zou er één of ander soort mechanisme voor inhalatie moeten zijn te gebeuren. De stof heeft toxiciteit door dermale absorptie door de huid. Echter, toxiciteit door deze route is inefficiënt, en relatief grote hoeveelheid (ten minste een gram zuiver) nodig zou zijn om te worden geabsorbeerd door de huid voor mogelijke dodelijkheid.
Chlorpyrifos (CAS 2921-88-2) is een insecticide dat op grote schaal wordt gebruikt. Het werd voor het eerst ontwikkeld en verkocht door Dow Chemical (VS) en wordt beschouwd als een zeer effectief insecticide. Het is onder kritiek voor diverse gezondheidsgevolgen op lange termijn gekomen, die van verschillende mechanismen zijn dan zijn scherpe giftigheid als zenuw agent. De status van een verbod op het is omstreden in de VS, en is in geschillen. Het werd vroeger gebruikt op wijdverspreide manieren in huishouden en commerciële gebouwen, maar het wordt nu grotendeels gebruikt in landbouw. Het is verboden in vele plaatsen, maar toegestaan in anderen. Het is goedgekeurd in de EU. Het is een solide, maar het is niet erg oplosbaar in water. Het is zeer oplosbaar in oplosmiddelen zoals tolueen of methanol. Hoewel het wel giftigheid bij zoogdieren, de bedragen die nodig zijn voor rekening vergiftiging door orale blootstelling zijn vrij hoog (66 mg per kg lichaamsgewicht bij ratten.) Als een aërosol van deeltjes zou kunnen worden bereikt, zou het vrij gevaarlijk door inhalatie zijn, maar dit zou één of ander mechanisme nodig hebben om het te verspreiden. Het is dermale toxiciteit is inefficiënt en laag ten opzichte van andere gifstoffen in deze klasse. Het zou een onpraktisch hoge hoeveelheid materiaal moeten worden geabsorbeerd door de huid om een redelijke kans van scherp vergiftiging iemand te hebben.
Coumaphos (CAS 56-72-4) wordt gebruikt als een dip of een wasbeurt om vlooien, teken, en aanverwante parasieten te bestrijden. Het is toegestaan in de VS voor beperkt gebruik, en is niet toegestaan in de EU. Het is oplosbaar in oplosmiddelen, maar niet in het water. De orale toxiciteit (80 mg/kg lichaamsgewicht bij konijnen) maakt een gevaarlijke orale dosis voor een volwassen mens vrij groot en onwaarschijnlijk. Inhalatietoxiciteit vereist een grote hoeveelheid over een lange periode van tijd, en is dus onpraktisch. Evenzo, de dermale toxiciteit is zo hoog als meerdere gram per kg lichaamsgewicht, zodat iemand zou hebben om letterlijk rond te rollen in poedervorm coumaphos om een levensvatbare vergiftiging scenario te bereiken.
Diazinon (CAS 333-41-5) werd oorspronkelijk ontwikkeld in de jaren ‘ 50 in Zwitserland door Ciba-Geigy (een voorganger aan Novartis) als vervanging voor DDT. Het is een breed-spectrum voor algemene doeleinden insecticide nuttig tegen een breed scala van plagen. Het wordt beschouwd als een milieudreiging, en is niet langer toegestaan in de EU. Het is toegestaan in sommige agrarische toepassingen in de VS, maar niet voor huishoudelijk gebruik. Het is oplosbaar in water en de eigenschappen ervan als een water verontreinigende stof zijn bekend. Het is veel giftiger voor vogels dan zoogdieren, door verschillende ordes van grootte. Het is giftigheid bij zoogdieren is vrij te arm voor het gebruik ervan als een efficiënte acute GIF. Een volwassen persoon zou kunnen hebben om te eten 75 of 80 gram om een dodelijke dosis gezicht. Het is giftigheid door dermale absorptie is vrij laag (meerdere gram per kg lichaamsgewicht). Ook is het een irriterende huid, dus het zou waarschijnlijk worden weggespoeld lang voordat een gevaarlijke dosis kan worden geabsorbeerd.
Disulfoton (CAS 298-04-4) werd vervaardigd door Bayer en werd geïntroduceerd in 1956. Het werd ontworpen voor landbouwgebruik tegen zuigende insecten op diverse gewassen, zoals katoen, tabak, en aardappels. Het is niet langer toegestaan om in de EU te worden gebruikt. Het is beperkt in de VS en veel van de agrarische toepassingen zijn er stopgezet. Het is bekend om zijn gevaren voor huisdieren. Het is niet langer op grote schaal beschikbaar in commerciële hoeveelheden, hoewel verschillende gespecialiseerde leveranciers zullen laboratoriummonsters te verkopen voor analytisch gebruik. Het is een olieachtige vloeistof bij kamertemperatuur. Het heeft een lage oplosbaarheid in water, maar is mixable met verschillende oplosmiddelen. In relatief zuivere vorm, het aanzienlijk giftig door inslikken, inhalatie, of contact. Goed onder een gram kan een persoon ernstig ziek en dermale absorptie is een levensvatbare dreiging met dit materiaal.
Ethion (CAS 563-12-2) werd voor het eerst ontwikkeld in de VS in de jaren 1950. Het is een insecticide met een brede toepasbaarheid tegen verschillende plagen, met inbegrip van rode Spintmijten, bladluizen, en sommige soorten motten. Het had een record van gebruik in fruitbomen. Het is niet toegestaan in de EU, maar is toelaatbaar met beperkingen in de VS. Het is gemakkelijk beschikbaar in de ontwikkelende wereld en kan gemakkelijk in India en China worden gekocht. Het is een vaste stof bij kamertemperatuur, met een lage oplosbaarheid in water. Hoewel het gevaarlijk is voor bijen, het heeft slechts matige toxiciteit bij zoogdieren. Voor gebruik als een levensvatbare opzettelijke GIF, een fijne aërosol van deeltjes bij inademing zou werken, maar zou een aantal engineering te bereiken. Door inslikken en dermale absorptie, de doses voor dodelijkheid zou vrij groot zijn in vergelijking met de andere pesticiden op deze lijst.
Parathion (CAS 56-38-2) is een zeer gevaarlijk pesticide. Het werd oorspronkelijk ontwikkeld in de jaren 1940 door de Duitse wetenschapper Gerhard Schrader. Hij was de uitvinder van Tessan en Sarin, de eerste militaire zenuw agenten. Het octrooi voor parathion werd gegrepen door de bondgenoten van I. G. Farben na de oorlog. Het is zeer beperkt en wanneer het wordt gebruikt, wordt het gebruikt in zwakke verdunning. Het is uiterst gevaarlijk voor de mens, met name door inslikken of inhalatie, hoewel inhalatie zou een soort van nevel of spray te nemen. De toxiciteit van parathion door absorptie van de huid is hoog genoeg dat in de jaren 1970 werd opzettelijk gebruikt door Rhodesian krachten te vergiftigen opstandelingen door het besmetten van het Kruis en de oksels van kledingstukken. Parathion is een uitstekende kandidaat voor opzettelijke vergiftiging. Het is oplosbaar in tolueen en andere organische oplosmiddelen.
Phorate (CAS 298-08-2) is een pesticide dat in de EU wordt verboden, maar het heeft relevantie in controle van blad boringen en nematoden. Het is gebruikt in maïs en katoen landbouw in het verleden. Het is zeer beperkt in de VS. Het is een vloeistof bij kamertemperatuur en is enigszins oplosbaar in water. Het is uiterst giftig door alle routes van blootstelling. Het heeft een sterke geur en is irriterend voor de huid. (Gifstoffen die zijn sterke huid irriterende stoffen, maar die ook absorberen langzaam de neiging om niet effectief zijn als wapens als de doelstelling is waarschijnlijk proberen te wassen van het materiaal.) Als het niet voor de sterke geur en onmiddellijke huidirritatie effect, zou phorate eigenlijk hebben veel van de eigenschappen van een persistent chemical warfare agent. Phorate is zeker een sterke kandidaat voor vergiftigingen. Het schijnt commercieel beschikbaar in China te zijn.
Sulfotep (CAS 3689-24-5) is een pesticide ontwikkeld na de Tweede Wereldoorlog door Bayer, gebaseerd op de oorspronkelijke zenuw-agent onderzoek gedaan door I. G. Farben. Het is een bleke gele vloeistof met een knoflook-achtige geur. Het is nuttig tegen bladluizen, trips, Spintmijten, en witte vliegen. Het is normaal gebruik voorheen was in rook generatoren die 14-15% bevatte Sulfotep. Het branden van deze rook generatoren creëerde een giftige witte rook die kassen zou ontsmetten zonder dat daarbij residuele vervuiling op planten. Vroeger werd het geproduceerd door het Duitse conglomeraat BASF. Het is toxitciy aan mensen is hoog door inademing of inslikken, maar slechts gematigd door huid absorptie. Het is betrokken bij sommige toevallige vergiftigingen van Serre arbeiders. Het is verboden in de EU. Het is nu de beschikbaarheid is slecht, hoewel in de originele verpakking van de houdbaarheid van oude producten kan zeer lang zijn.
Terbufos (CAS 13071-79-9) is een vloeistof in zijn zuivere vorm, hoewel het in stevige korrels voor gebruik in grond wordt verkocht. Voorheen geproduceerd door BASF, is het gebruik is verboden in de EU. Het is nuttig voor de controle van plagen in de bodem en is gebruikt in maïs, bieten, aardappelen en pinda-landbouw, onder andere toepassingen. Het wordt geproduceerd door Amerikaanse Cyanamid en wordt gebruikt in de ontwikkelingslanden, waar accidentele vergiftigingen niet ongehoord zijn. Het wordt geproduceerd in China en is beschikbaar voor aankoop online in poeder en vloeibare vorm. Het is giftig door elke route van blootstelling en zou zeker een haalbaar GIF. Echter, als een irriterende huid, het is praktisch nut als een GIF door dermale blootstelling kan laag zijn.
Tetraethylpyrophosphate/TEPP (CAS 107-49-3): deze chemische stof is verboden in de EU en is beperkt tot beperkt gebruik in de VS. Gerhard Schrader werkte aan het in de jaren ‘ 30 terwijl het leiden van het onderzoek dat tot de ontwikkeling van de militaire zenuw agenten leidde. Het is zeer effectief tegen bladluizen, mijten, spinnen, en soortgelijke plagen. Het is een vloeistof bij kamertemperatuur. Het is gevaarlijk door inademing, inslikken en dermale absorptie. Het is niet zo algemeen beschikbaar als sommige van de andere chemicaliën op deze lijsten.
Amiton: (CAS 78-53-5) Amiton is eigenlijk een zeer dodelijke chemische stof. Het is, chemisch, een dichte neef van de militaire zenuw agent VX, zo veel zelfs dat het ook een chemische oorlogvoering benoeming van “VG” door NAVO werd gegeven. Het werd ontwikkeld door het Britse bedrijf ICI, maar was ook bekend in de USSR als Tetram. Het is het enige pesticide op de lijst om een volledig verbod door het Verdrag inzake chemische wapens te beoordelen. Er zijn geen fabrikanten van het, die volledig uit de markt om veiligheidsredenen in de jaren ‘ 50 zijn teruggetrokken. Het is uiterst gevaarlijk. Het heeft sommige kwesties met ontvlambaarheid die zijn nut voor bepaalde types van chemische wapensystemen beperkten, en was minder giftig dan VX, vandaar werd het niet ernstig nagestreefd als chemische oorlogvoerings agent. Hoewel zeer nuttig als een GIF, het is veel minder beschikbaar dan de andere chemicaliën op de lijst.
Demeton (CAS 126-75-0): net als Amiton, demeton werd onderzocht voor gebruik als een insecticide en is zeer effectief in die rol. Echter, het is giftigheid bij de mens is te hoog en het is stopgezet. Het is chemisch gelijkaardig aan enkele V-reeksen militaire zenuw agenten. Verscheidene nauw verwante verbindingen zijn betrokken bij toevallige vergiftigingen in landbouw montages. Van de stoffen op de geverifieerde lijst, demeton en Amiton moet worden beschouwd als de minst waarschijnlijke door zijn slechte beschikbaarheid. Echter, een faciliteit geschikt voor het synthetiseren van VX is waarschijnlijk in staat zijn om Amiton synthetiseren indien zij dat wenst.
Elk van deze chemicaliën had kunnen worden gebruikt om voedsel of drank vergiftigen. Dit was een actieve hoek op het moment. Opgemerkt moet worden dat het verslag van de verificateur gevonden hippuric zuur in de urine monster, die had kunnen zijn een indicator van tolueen of een soortgelijk oplosmiddel. Dergelijke oplosmiddelen kunnen worden gebruikt met veel van de chemicaliën op deze lijst.
Informatiebronnen gebruikt in dit document omvatten, maar zijn niet beperkt tot de Amerikaanse Environmental Protection Agency, PubChem op de nationale bibliotheek van de geneeskunde (VS), de extensie toxicologie netwerk aan de Cornell University (USA) en de uitstekende pesticiden eigenschappen Database aan de Universiteit van Hertfordshire (VK).
4 september 2020 In het Nieuws
Op zondag 4 maart 2018 zijn Sergei Skripal en zijn dochter Yulia Skripal in de stad Salisbury Groot-Brittanië in contact waren gekomen met het zenuwgas Novichok.
Op 28 april 2015 werd Emilian Gebrev opgenomen in het ziekenhuis na instorten bij een receptie in Sofia. Op 28 april 2015 werden een volwassen zoon en een van de leidinggevenden bij het bedrijf van Emilian Gebrev plotseling ziek.
Emilian Gebrev en twee anderen werd op 28 april 2015 opgenomen met symptomen van ernstige vergiftiging.
Team 29155 zou in 2015 ook in Bulgarije zijn geweest toen de wapenhandelaar Emilian Gebrev werd vergiftigd
In het Nieuws 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.