Hamas ook wel de Islamitische Verzetsbeweging is een militante Palestijnse beweging en vooral actief in de Gazastrook

Hoe ik op de UvA werd gecanceld vanwege mijn mening over Israël

16 mei 2024 EW

De gewelddadige pro-Palestijnse demonstraties krijgen vat op de universiteit. Zo werd wetenschapsfilosoof Maarten Boudry liefst twee keer in korte tijd gecanceld op de Universiteit van Amsterdam. In dit artikel doet hij zijn verhaal.

Hoe ik op de UvA werd gecanceld vanwege mijn mening over Israël

Ironie is dood: op het laatste moment schrapte UvA-discussieplatform BètaBreak een evenement met de bioloog Jerry Coyne over ideologische bias in de wetenschap, wegens… de politieke standpunten van de sprekers over Israël. Ik was één van die sprekers.

Even recapituleren.

Vorige week was ik uitgenodigd om aan de UvA een gastcollege te geven over klimaatbeleid. Toen ik in Amsterdam aankwam, kreeg ik de mededeling dat mijn lezing niet op de campus kon doorgaan. De reden was ‘de veiligheid niet kon worden gegarandeerd’ (de lezing was niet publiek, dus omwille van de discretie vermeld ik niet de cursus en de docent).

Dat had kennelijk te maken met mijn standpunt over Israël en de oorlog in Gaza, zoals ik dat hier in EW had uiteengezet. Uiteindelijk sprak ik de studenten toe op 100 meter van de campus, vanuit de woning van een collega.

KLIMAATBELEID HEEFT NIETS MET GAZA-OORLOG TE MAKEN

Natuurlijk was ik geschrokken. Want in tegenstelling tot wat sommige activisten beweren, heeft klimaatbeleid absoluut niets met de oorlog in Gaza te maken. Toch kon ik toen nog enig begrip opbrengen voor de beslissing. De universiteit was overrompeld door onverwacht woelige studentenprotesten, en kon misschien niet snel extra capaciteit optrommelen voor beveiliging. Geval van overmacht.

Maar toen ik de week erop moest deelnemen aan een evenement met mijn collega en co-auteur Jerry Coyne, die eveneens bekendstaat om zijn pro-Israëlische standpunten, voelde ik de bui alweer hangen.

Ik had geen zin had om vanuit mijn woonplaats Gent nog een keer naar Amsterdam te reizen, om daar ter plekke te horen dat we niet welkom zijn. Dus lichtte ik deze keer op voorhand de organisatoren in over het eerdere incident, zodat ze voldoende tijd hadden om de situatie te evalueren en eventueel voor beveiliging te zorgen.

UITSLUITING VANWEGE ONZE STANDPUNTEN

Deze keer volgde een ondubbelzinnige uitsluiting vanwege onze politieke standpunten.

Een bericht van Bètabreak: ‘Helaas zullen we het evenement moeten annuleren. Veel leden van ons comité voelen zich niet op hun gemak om dr. Coyne en dr. Boudry een platform te geven, gezien hun standpunten over het Palestina/Israël-conflict. Een andere angst is hoe dit op ons zou afstralen, en dat we misschien op een zwarte lijst worden gezet bij de UvA of het Amsterdam University College.’

BètaBreak verschuilde zich deze keer niet eens achter de smoes van ‘veiligheid’. Het maakte zich enkel zorgen om de eigen reputatie, en de mogelijke repercussies voor zichzelf.

Opnieuw had het onderwerp van het evenement absoluut niets te maken met Israël en Palestina. We zouden een artikel van Jerry Coyne bespreken over sluipende ideologische bias in wetenschap, in het bijzonder als het gaat om seksualiteit en gender.

STUDENTEN BANG VOOR UITSLUITING EN INTIMIDATIE

Mijn bedoeling is niet om BètaBreak aan de schandpaal te nagelen. De groep wordt geleid door studenten, en enige mildheid is daarom op zijn plaats.

Veel belangrijker en verontrustender is de sociale dynamiek die op de achtergrond speelt, en die de studenten van BètaBreak wellicht correct aanvoelden. De studenten zijn niet bang voor fysiek geweld, maar voor uitsluiting en intimidatie door medestudenten en door de universiteit zelf.

De website van BètaBreak werd enkele uren afgeschermd, wellicht omdat de organisatie in paniek schoot na de (voorspelbare) tegenreactie op de cancelling.

In een officiële reactie op zijn website kwam BètaBreak daarna toch met de smoes van de fysieke veiligheid aanzetten, waarover de organisatie oorspronkelijk niets had gezegd. Maar een paar zinnen verder kwam de ideologische aap alweer uit de mouw: ‘Sommige sprekers hadden zeer publieke standpunten die niet overeenkwamen met die van de demonstranten. Aan hen een podium geven, zou de toch al vijandige en onveilige sfeer op de campus nog verder vergroten.’

GEEN RUIMTE VOOR ANDERE STANDPUNTEN

Dat is de enige echte reden: aan de UvA-campus wordt nog slechts één orthodox standpunt gedoogd. En dat is het radicale pro-Palestijnse standpunt dat alle schuld van het huidige conflict bij Israël legt – liefst nog met obscene verwijten over ‘genocide’.

Studenten en docenten die andere standpunten erop nahouden – en die zijn er ongetwijfeld bij bosjes – moeten hun mond houden.

De beslissing om sprekers van de campus te weren die te veel aan de pro-Israëlische kant zitten (daarbij aangetekend dat ik veel kritiek heb op premier Benjamin Netanyahu en zijn extreem-rechtse coalitiepartners) zendt een duidelijk signaal uit naar anderen die het in hun hoofd zouden halen om vergelijkbare standpunten te verspreiden, delen of verdedigen.

OPEN DEBAT NIET MEER MOGELIJK

Een universiteit hoort een vrijplaats te zijn waar ideeën mogen botsen: van fervent pro-Israëlische (nog radicaler dan mijn eigen standpunt) tot fervent pro-Palestijnse, en alles daartussenin. De laatste jaren zijn er steeds meer signalen dat aan de universiteit een open debat over deze kwestie (net als over seksualiteit en gender, de erfelijkheid van iq en de negatieve gevolgen van migratie) niet langer mogelijk is.

Hoe meer ideologische scherpslijpers hun meningen opleggen aan de academies, hoe meer ze het vertrouwen in de wetenschap ondermijnen. Hoog tijd dat academici én studenten de moed hebben om dit verstikkende eenheidsdenken te doorbreken.

17 mei 2024 In het Nieuws

Bijna driekwart van de Palestijnse bevolking staat nog steeds achter de aanval van de terreurgroep Hamas op zaterdag 7 oktober 2023.

Volgens leden van Hamas en Hezbollah heeft de Iraanse Revolutionaire Garde sinds augustus 2023 samengewerkt met Hamas om invallen op 7 oktober 2023 op Israël over land zee en lucht voor te bereiden.

Details van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 werden uitgewerkt in Beiroet door de Iraanse Revolutionaire Garde en vier door Iran gesteunde groeperingen waaronder Hamas en Hezbollah.

De VS hebben Iran beschuldigd van het ‘actief faciliteren’ van raket- en drone-aanvallen door door Iran gesteunde proxygroepen op zijn strijdkrachten in Irak en Syrië.

David Katz: de getuige vertelde over de aanval van Hamas op een feest en had gezien dat een vrouw slachtoffer was van een groepsverkrachting en daarna werd neergeschoten

De Israëlische politie opent een onderzoek naar “meerdere gevallen” van seksueel geweld die zouden zijn gebeurd op zaterdag 7 oktober 2023.

Op zaterdag 7 oktober 2023 even voor 06.30 uur vuurde Hamas vanuit de Gazastrook vele raketten af op Israël.

Er duikt steeds meer bewijs op dat de Hamas Israëlische vrouwen seksueel misbruikt en verminkt heeft tijdens de aanval op op zaterdag 7 oktober 2023.

Hamas wordt onder meer door de EU als een terroristische organisatie beschouwd.

Nissim Abu Ajina zou de Hamas-terrorist zijn die achter de aanslagen op de kibboetsen Erez en Moshav Nativ.

Noord-Korea heeft mogelijk artillerie en raketgestuurde granaatwerpers geleverd aan Hamas voorafgaand aan de terroristische aanval op Israël.

Ook een Europese functionaris en adviseur van de Syrische regering gaf net als leden van Hamas en Hezbollah aan dat Iran bij de aanloop van de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 betrokken waren.

Yahya Sinwar die ook bekendstaat als de ’slachter van Khan Younis’ maakte carrière als bikkelharde commandant van Hamas.

De Houthi-rebellen krijgen steun uit Iran.

De inlichtingen die Iran heeft verstrekt stellen de Jemenitische Houthi-beweging in staat de schepen aan te vallen.

De inlichtingendiensten van Iran zijn gevreesd en opereren wereldwijd en maken deel uit van het ministerie van Inlichtingen en Veiligheid.

De VS is ervan overtuigd dat Iran “nauw betrokken” is bij het plannen van operaties tegen commerciële schepen in de Rode Zee.

Iran gebruikt een smokkelroute door het Midden-Oosten om wapens te leveren aan Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever.

Iran noemt zijn coalitie die zich verzet tegen Amerikaanse belangen in de regio de “As van verzet”.

Iran plande moord op tegenstander regime in Denemarken.

Iran steunt groepen om verschillende redenen maar wel met één helder doel: zoveel mogelijk macht vergaren in de regio en de stabiliteit van de tegenstander ondermijnen.

Iran voorziet de Palestijnse Islamitische Jihad van trainingen expertise en geld.

Iran zou via de Antwerpse haven bommen en raketten hebben vervoerd die bedoeld zijn voor de Libanese gewapende groepering Hezbollah.

Iran zou wapens via Irak naar Hezbollah hebben gesmokkeld zodat de Libanese groepering die kon inzetten tegen Israël.

AIVD vermoedt samenwerking Iran en Mocro-maffia.

Naoufal Fassih alias Noffel uit Amsterdam is een kopstuk van de ’Mocro-maffia’.

De AIVD heeft sterke aanwijzingen dat Iran de hand in de liquidaties van Ali Motamed in 2015 in Almere en op Ahmad Mola Nissi in 2017 in Den Haag.

De AIVD geeft toe dat informatie over een mogelijke moordaanslag op Ahmad Mola Nissi had moeten worden gedeeld met het Openbaar Ministerie.

Ahmad Mola Nissi werd op woensdag 8 november 2017 op klaarlichte dag voor zijn huis op straat van dichtbij doodgeschoten op straat voor zijn huis in de wijk Bezuidenhout.

Ali Motamed werd in de vroege dinsdagochtend van 15 december 2015 voor zijn woning aan de Hendrik Marsmanstraat in Almere op straat met één gericht schot door het hoofd doodgeschoten

Waar komt antisemitisme universiteiten vandaan?

19 februari 2024 EW

Demonstratie bij de Universiteit van Maastricht

Een giftig antisemitisme heeft de universiteiten geïnfecteerd. Filosoof Maarten Boudry legt uit waar precies dat perfide idee vandaan komt dat Joden ‘onderdrukkers’ zijn en waarom de Hamasterreur in academisch

Waar komt antisemitisme universiteiten vandaan?

‘Het ligt aan de context.’ Deze onsterfelijke woorden sprak de rector van Harvard, Claudine Gay, tijdens een hoorzitting in het Amerikaanse Congres in december. De vraag die haar werd gesteld door een Republikeinse afgevaardigde, net als aan haar collega’s van MIT en de Universiteit van Pennsylvania: ‘Is het oproepen tot een genocide op het Joodse volk in strijd met de gedragscodes van uw universiteit?’ Het lijkt de makkelijkste vraag ter wereld, maar alle drie weigerden bevestigend te antwoorden, met een minachtend monkellachje op de lippen, en hulden ze zich in ontwijkend en nietszeggend ‘managerees’. Een expliciete oproep tot het uitmoorden van alle Joden? Goh, het ligt eraan.

VRIJE MENINGSUITING OP HARVARD? STUITENDE HYPOCRISIE

Ter verdediging van haar antwoord beweerde Gay dat haar universiteit ‘zeer toegewijd is aan het beschermen van vrije meningsuiting’ in de geest van het Amerikaanse Eerste Amendement. Dit getuigt van een stuitende hypocrisie: Harvard is óók de universiteit waar studenten en personeel sancties riskeren voor het gebruik van de verkeerde voornaamwoorden of denigrerende opmerkingen maken over zijn of haar gewicht. Toen Harvard ontdekte dat enkele van haar studenten een aantal aangebrande grappen en memes hadden gedeeld in een gesloten Facebookgroep, werden ze onmiddellijk geschorst.

De ‘vrijheid van meningsuiting’ die Harvard beweert te koesteren, is er zelfs zo slecht aan toe dat de universiteit de allerlaagste score kreeg in de index van de Foundation for Individual Rights and Expression. Als je aan een Ivy League- universiteit nog maar het n-woord zou uitspreken, zelfs in een educatieve context, word je onverwijld geschorst en met pek en veren overladen. Laat staan als je zou oproepen tot ‘genocide op Afrikanen’.

ACHTER ACADEMISCH ANTISEMITISME GAAT EEN PERFIDE IDEOLOGIE SCHUIL

Hebben we hier te maken met loepzuiver antisemitisme? Deels, maar de echte verklaring ligt dieper. De robotische antwoorden van de drie rectoren waren een logisch uitvloeisel van een perfide ideologie die al jaren aan een opmars bezig is op universiteiten en daarbuiten, en die vooral wordt uitgedragen door de massieve DEI-bureaucratie (Diversity, Equity & Inclusion).

Deze ideologie deelt de hele wereld telkens op in twee netjes afgebakende groepen: onderdrukkers en onderdrukten. Ze maakt de identiteit van ieder individu ondergeschikt aan zijn lidmaatschap van deze groepen, en ze hanteert voor elk twee volstrekt verschillende standaarden: slachtoffergroepen kunnen niets verkeerd doen, dadergroepen mogen alleen deemoedig hun schuld en privileges erkennen en verdienen geen enkele bescherming of mededogen. De eerste en allerbelangrijkste tweedeling is die tussen ‘wit’ en ‘zwart’, andere dimensies zijn westers/niet-westers, man/vrouw, hetero/lhbt, enzovoort.

Elke tweedeling komt overeen met haar respectieve systeem van onderdrukking: racisme en witte suprematie, heteronormativiteit, transfobie, enzovoort. Als je tot een van deze slachtoffergroepen behoort, heb je recht op bescherming, medeleven en het privilege der lage verwachtingen. Als je tot de andere groep behoort, krijg je niets van dat alles.

DE MARXISTISCHE IDEOLOGIE VAN SLACHTOFFERS VERSUS ONDERDRUKKERS

In zijn recente boek The Identity Trap reconstrueert de Duits-Amerikaanse politieke wetenschapper Yascha Mounk de intellectuele wortels van deze ideologie van slachtoffer versus onderdrukker: het is een mengelmoes van de theorieën van de Franse denker Michel Foucault over machtsstructuren en onderdrukking, het postkolonialisme van denkers als de Palestijn Edward Said, het concept van ‘intersectionaliteit’ zoals ontwikkeld door Kimberlé Crenshaw – dat de kruispunten van verschillende dimensies van onderdrukking beschrijft – en de Critical Race Theory zoals ontwikkeld door Derrick Bell en anderen.

Wat Mounk onderbelich laat, is dat deze ideologie ook opvallende parallellen vertoont met marxistische denkschema’s, behalve dat ze hier buiten de economische sfeer worden toegepast. Marx reduceerde de hele samenleving tot een onontkoombaar nulsomspel tussen twee groepen – proletariërs en kapitalisten – die hij definieerde in termen van hun economische positie en belangen, en die elk hun eigen klassenbewustzijn vertonen. De moderne ideologie in Harvard verplaatst deze binaire verdelingen van de economische sfeer naar het domein van raciale, seksuele en culturele identiteit.

Maar de gevaren blijven dezelfde. Net zoals marxisten er blind voor waren dat proletariërs elkaar ook konden uitbuiten of misbruiken, of dat sommige fabrieksbazen gedeelde belangen hebben met hun arbeiders, negeert de tegenstelling tussen zwart en blank dat niet-blanke mensen ook racistische opvattingen kunnen hebben, over elkaar of over blanken. En net zoals marxisten spraken over ‘vals bewustzijn’ wanneer arbeiders zich niet gedroegen conform hun groepsidentiteit, krijgen gekleurde mensen die niet in de ideologische pas lopen, te horen dat ze ‘wit denken’ of lijden aan ‘geïnternaliseerd racisme’.

JODEN GELDEN ALS ONDERDRUKKERS

Nu ontbreekt er nog één element om de schertsvertoning in het Amerikaanse Congres te begrijpen: Joden gelden als onderdrukkers. Joden worden namelijk geassocieerd met Israël, een bondgenoot van de Verenigde Staten en Europa en daarom een exponent van kolonialisme, blanke suprematie en imperialisme. Bovendien gelden Joden in de VS als een succesvolle ‘modelminderheid’, die behoorlijk wat invloedrijke en prestigieuze posities bekleden. Publieke enquêtes bevestigen dit: van jonge Amerikanen (18-24 jaar) is 67 procent het eens met de stelling dat ‘Joden als klasse onderdrukkers zijn en als zodanig behandeld moeten worden’. De Palestijnen daarentegen – als slachtoffer van Israël – zijn per definitie onderdrukt.

Dat er honderdduizenden sefardische en zwarte Joden in Israël wonen, naast ook honderdduizenden Arabische Israëli’s, dat de Joodse ‘kolonisatoren’ helemaal geen thuisland hebben om naar terug te keren, dat Joden zowat de meest belaagde en gehate groep ter wereld zijn (met 2,3 procent van de bevolking in de VS zijn ze slachtoffer van 60 procent van de haatmisdrijven), dat Joden bijna werden uitgeroeid juist omdat ze niet als ‘blank’ golden, dat Israël de enige liberale democratie in de regio is en met een mandaat van de VN gesticht, dat Palestijnen en Israëli’s etnisch niet te onderscheiden zijn, dat Israël momenteel tegen een expliciet genocidale organisatie vecht – het maakt allemaal niets uit. In dit infantiele wereldbeeld zijn Joden ‘wit’, dus kolonisten, dus racisten.

TERUG NAAR DE NASLEEP VAN DE ZESDAAGSE OORLOG

Deze verschuiving bij academisch links vond volgens historicus Jeffrey Herf plaats in de nasleep van de Zesdaagse Oorlog in 1967. Nadat ze aanvankelijk de oprichting van Israël steunden, en het zionisme zelfs bewonderden als een nationale bevrijdingsbeweging voor het Joodse volk, begonnen linkse academici vanaf de jaren zestig het zionisme te zien als een racistische en koloniale ideologie.

De invloed van de communistische propaganda tegen het westerse ‘fascisme’ en ‘imperialisme’ was hier niet vreemd aan. De vaak gehoorde beschuldiging dat Israël met de Palestijnen doet wat de nazi’s destijds met de Joden deden – een perverse vorm van Holocaust-omkering – klonk ook al in de Sovjetpropaganda tijdens de Koude Oorlog. Tegen de tijd dat de beruchte ‘Zionisme is racisme’-resolutie in 1975 werd aangenomen door de VN (gesteund door een blok van communistische en Arabische landen) had de grote omkering zich voltrokken: Joden golden voortaan als onderdrukkers, niet langer als slachtoffers.

Deze ideologische achtergrond helpt niet alleen de getuigenissen van de drie rectoren, maar ook andere bizarre oprispingen in de academische wereld te begrijpen. Aan talloze universiteiten stonden studentengroepen en academici op om de terreuraanslag van Hamas te vergoelijken, te verheerlijken of – zoals op Harvard – om het zionistische ‘apartheidsregime’ als ‘enige schuldige en verantwoordelijke’ aan te wijzen. Op campussen werden joodse studenten op agressieve wijze belaagd, ook op Harvard, doorgaans zonder sancties.

Niet minder dan 120 departementen genderstudies namen de tijd om Israël te veroordelen luttele dagen na 7 oktober, maar geen enkele repte met een woord over de slachtoffers van het gruwelijke geweld van Hamas. Het officiële VN-orgaan voor vrouwenrechten, UN Women, draalde bijna 50 dagen om één van de meest brute schendingen van vrouwenrechten uit de moderne geschiedenis te veroordelen, in een tweet die ze enkele uren later weer verwijderde met een belachelijke uitvlucht.

OBSCENE VERHEERLIJKING VAN TERRORISME, OOK AAN ONZE UNIVERSITEITEN

Aan de UGent, mijn universiteit, ondertekenden honderden academici een obscene open brief, drie dagen na de grootste antisemitische massamoord sinds de Holocaust, waarin ze expliciet weigerden om Hamas te veroordelen, alle schuld afschoven op de ‘Zionisten’ en de Palestijnen prezen voor hun ‘vasthoudendheid en fel verzet tegenover racisme en koloniaal kolonialisme’, wat ze enorm ‘inspirerend’ vonden.

Een gelijkaardige brief aan de UvA een week na het bloedbad, ondertekend door honderden academici, jubelde dat 2023 ‘zonder twijfel het jaar zal zijn dat bewonderd en bestudeerd zal worden omwille van hoe de Palestijnen zich standvastig verzetten tegen het kolonialisme en de bezetting’. De brief sprak van ‘apartheid’ en ‘kolonialisme’ (het begrip valt 17 keer) en riep zelfs op het programma Holocaust and Genocide Studies aan de UvA af te schaffen, wegens ‘medeplichtig’ door hun stilzwijgen over ‘de genocide op de Palestijnen’.

De afgelopen jaren zagen we dat de identiteitsideologie garant staat voor een onuitputtelijke bron van onnozelheden. Een genderfluïde witte schrijver die een zwarte dichteres niet mag vertalen, jaarlijkse verontwaardiging en woede over Halloweenkostuums, romanschrijvers die worden gecanceld en kruiperige excuses moeten schrijven omdat ze zich aan ‘culturele toe-eigening’ bezondigden, en complete woordenboeken die in de ban worden gedaan wegens ‘stigmatiserend’ of ‘onderdrukkend’ (‘blank’, ‘zwart’, ‘vrouw’, ‘allochtoon’, enzovoort). Mijn favoriete voorbeeld van deze waanzin: de Universiteit van Zuid-Californië , die het woord ‘veldwerk’ uit het curriculum schrapte omwille van de mogelijke associatie met plantageslavernij.

VAN EEN ZWARTE VROUW WORDT ZELFS PLAGIAAT GOEDGEPRAAT

Ook aandoenlijk was hoe het bestuur van Harvard zich in de weken na de hoorzitting in allerlei bochten wrong om hun president te verdedigen, zelfs toen haar uitgebreide geschiedenis van plagiaat aan het licht kwam. Iedere Harvard-student weet dat plagiaat een ernstige academische zonde is en dat iedereen die wordt betrapt op plagiaat strenge sancties riskeert, waaronder uitsluiting van de universiteit. Maar omwille van Claudine Gay – een zwarte vrouw en daarom op het snijvlak van minstens twee aangewezen slachtoffergroepen – bedacht Harvard lachwekkende orwelliaanse eufemismen zoals ‘dubbele taal zonder passende bronvermelding’ terwijl ze ‘onze steun’ aan hun president bleven ‘bevestigen’. Pas toen bleek dat niemand hun belachelijke smoesjes geloofde, en zeker hun rijke donateurs niet, en pas na nog meer onthullingen over academisch wangedrag, gaf Harvard toe aan de druk van het publiek en dwong Gay af te treden (hoewel ze nog steeds een voltijds professoraat bekleedt en haar presidentieel salaris van bijna 1 miljoen dollar behoudt).

Zoals de zwarte Amerikaanse taalkundige John McWhorter in The New York Times, heeft de universiteit, door de indruk te wekken dat Harvard lagere standaarden hanteert voor zwarte vrouwen, niet alleen haar eigen reputatie geschaad, maar ook die van Afrikaanse Amerikanen overal ter wereld. Toch is dit gewoon de keerzijde van dezelfde ideologie: wie tot een officieel erkende slachtoffergroep behoort, kan zich zo goed als alles veroorloven.

We kunnen ons vrolijk maken over de eerder onnozele uitingen van ‘woke’, maar het lachen vergaat me snel als het over terrorisme en gruwelijk geweld gaat. De reactie van de ‘linkse‘ westerse academici en intellectuelen na 7 oktober – die in werkelijkheid verraad plegen aan alles waar progressief denken voor staat – zal de geschiedenis ingaan als een morele schandvlek. Die is vergelijkbaar met de verheerlijking en vergoelijking van Stalins terreur en de genocide van de Rode Khmer in de vorige eeuw. Iedereen heeft nu met eigen ogen gezien tot welke morele obsceniteiten dat binaire zwart-witdenken over onderdrukkers vs. onderdrukten leidt.

K(Een kortere versie van dit stuk verscheen eerder in De Standaard).