De Italiaanse politie heeft met een bliksemoperatie in het holst van deze maandagnacht zo’n honderd leden van ’Ndrangheta opgepakt, een van de grootste en machtigste criminele organisaties van Europa. Het vizier staat vooral gericht op de Molè-clan, een gezichtsbepalende familie binnen de maffiastructuur.
Dat melden Italiaanse media waaronder het persbureau ANSA.
De aanhoudingen vonden plaats tijdens gecoördineerde invallen in Milaan, Florence, Livorno en Reggio Calabria. De politie heeft beelden gedeeld van enkele invallen.
Justitie ziet de verdachten niet als lievertjes. Zij worden verdacht van lidmaatschap van een maffiaorganisatie, afpersing, illegaal wapenbezit, witwassen van geld, belastingfraude, corruptie en drugshandel.
Bij de invallen is een grote hoeveelheid cocaïne uit Zuid-Amerika in beslag genomen, volgens ANSA ruim een ton.
Molè-familie
Bij het onderzoek is vooral de Gioia Tauro-clan ontmanteld, een syndicaat in de gelijknamige havenstad in het zuidelijke puntje van de ’laars’ van Italië, met vertakkingen in Lombardije en Toscane, aldus ANSA. Het zijn groepen met ’een zekere autonomie’, maar ze opereren in ’nauwe synergie’, aldus het persbureau.
Centraal in het onderzoek staat de Molè-familie. De bekende crimineel Girolamo Molè (60) zit meerdere levenslange celstraffen uit, terwijl zijn vader Antonio Molè wordt gezien als een historische leider van de Gioia Tauro-clan.
Broedermoord
De Molé-clan opereerde lang samen met de Piromalli-clan, waarmee familieverbindingen ontstaan. Vaak werden ze in een adem genoemd (Piromalli-Molè-clan) en samen hebben de twee families een ijzeren grip op de lokale economie gekregen. „De Molè-familie is de militaire tak van de Piromalli-clan”, zo verwoordde voormalig voorzitter van de Italiaanse parlementaire anti-maffiacommissie Francesco Forgione het.
Maar en kwam een kink in de kabel. Een ruzie over een contract voor transport in de haven escaleerde en Rocco Molè, broer van de brommende Girolamo, werd doodgeschoten.
De derde broer, Domenico, wilde wraak nemen en alle leden van de rivaliserende Piromalli-clan uitmoorden, maar Girolamo was voorzichtiger. Hij wilde vreedzame onderhandelingen. „We hebben honderd jaar geschiedenis en familiebanden, dat kunnen we niet uitwissen”, zei hij vanuit de cel tegen zijn broer.
30 juni 2021 Cecilia Anesi (IrpiMedia), Margherita Bettoni en Giulio Rubino (IrpiMedia)
Met logistieke steun van een telg met de bijnaam ‘Little Kiss’, gebruikte de Giorgi-Boviciani-clan van de misdaadgroep ‘Ndrangheta Noordwest-Europa als cocaïne- en belastingontduikingsparadijs.
Belangrijkste bevindingen
Volgens onderzoekers heeft de Giorgi-Boviciani-clan geholpen toezicht te houden op een cocaïnepijplijn van meerdere miljoenen dollars van Latijns-Amerika naar Europa.
Geholpen door een Braziliaanse gevangenisbende verscheepten de ‘Ndrangheta drugs naar Antwerpen, Rotterdam en Hamburg, vaak via West-Afrika.
De Giorgi’s speelden een belangrijke overbruggingsrol door deze cocaïne van verre kartels te kopen en te verkopen aan Europese kopers, die het vervolgens filterden aan straatdealers.
Naast het verspreiden van cocaïne in heel Europa, zeggen functionarissen dat de Giorgis de opbrengst via de voedsel- en restaurantindustrie naar de legale economie hebben verplaatst.
Op een oktoberavond in 2018, toen Sebastiano Giorgi en een Roemeense medewerker huppelden en heen en weer zwaaiden in een chique uitgaansgelegenheid in Stuttgart, waren ze zich er gelukkig niet van bewust dat elke beweging door de politie in de gaten werd gehouden. De politie had gezien hoe het paar een maaltijd klaarmaakte voordat ze hen en hun ‘dates’ de dansvloer op volgden, in de veronderstelling dat de gangsters elkaar ontmoetten om over drugs te praten. Sterker nog, ze waren bezig met de sekswerkers die ze in de stad hadden uitgezet.
Duitse autoriteiten en Italiaanse antimaffia-politie hielden Giorgi – bekend als “Bacetto” of “Kleine Kus” – jarenlang in de gaten. Hij was een opkomend figuur in de Italiaanse criminele organisatie ‘Ndrangheta. Hij was gevestigd op twee uur rijden in het pittoreske stadje Überlingen aan het meer, waar hij een Italiaans eetcafé runde dat veel toeristen bezochten. Hoewel Bacetto’s restaurant niet altijd de beste recensies van dineergasten heeft gekregen, krijgt hij hoge cijfers van onderzoekers voor zijn andere zaken: het beheren van een cocaïnepijplijn van meerdere miljoenen euro’s van Latijns-Amerika naar Europa.
Deze tweedelige serie, gebaseerd op twee jaar onderzoek door verslaggevers van IrpiMedia en OCCRP, onderzoekt hoe het netwerk van ‘Ndrangheta’s werkt. Het eerste deel concentreert zich op de groep in Europa en laat zien hoe een goed verbonden clan cocaïne over het continent pendelt en de opbrengst naar de legale economie verplaatst. Het tweede deel duikt in de Latijns-Amerikaanse kant van de operatie en laat zien hoe de topmakelaars en leveranciers van de ‘Ndrangheta werken vanuit een reeks havens waar corruptie de cocaïnehandel laat bloeien.
Terug in San Luca, het spirituele huis van de ‘Ndrangheta, in de zuidelijke regio van Calabrië, hadden de Giorgis – bekend als ‘Boviciani’ om hen te onderscheiden van andere lokale Giorgis – allianties aangegaan met de beste ‘Ndrangheta-families om een kartel van drugskopers te vormen. Vanuit zijn basis in Zuid-Duitsland breidde Bacetto het netwerk uit met internationale bendes die mee wilden doen aan de actie.
Het bereik van de ‘Ndrangheta’s strekt zich uit tot ver buiten Europa, tot Colombiaanse en Mexicaanse kartels. Via makelaars in Paraguay en Uruguay – met logistiek verzorgd door een gevreesde gevangenisbende in Brazilië – vervoeren ze drugs naar de havens van Antwerpen in België, Rotterdam in Nederland en Hamburg in Duitsland, vaak via West-Afrika. Zodra de cocaïne Noordwest-Europa bereikt, nemen de Italianen de controle over.
IrpiMedia en OCCRP gebruikten gerechtelijke en politiedocumenten en interviews met wetshandhavingsbronnen om een jarenlang politieonderzoek te reconstrueren naar een netwerk van Albanezen, Roemenen, Colombianen, Mexicanen en Brazilianen, die niet alleen de havens van Europa, maar ook de criminele knooppunten van Latijns-Amerika en West-Afrika.
Op 5 mei van dit jaar culmineerde het onderzoek dat bekend staat als “Operatie Platinum” met ongeveer 800 politie- en belastinginspecteurs die 32 vermeende gangsters in Italië en Duitsland arresteerden. Een Duitse aanklager noemde het “een slechte dag voor de donkere kant van de macht”.
Bacetto’s slechte dag was negen maanden eerder al gebeurd.
Een familielid beschreef hem ooit gekscherend als lui en zei dat hij ’s morgens vroeg wakker wordt, een kop koffie drinkt en dan weer naar bed gaat’. En in juli 2019 slaapwandelde de gezochte gangster regelrecht in hechtenis nadat hij langs een controlepost van de militaire politie in de buurt van zijn woonplaats was gereden en werd aangehouden omdat hij getinte ramen had, volgens een bericht in de lokale media. De militaire politie arresteerde hem vervolgens voor eerdere misdrijven.
Bacetto en andere hoofdpersonen in de volgende zaak wachten nog steeds op hun proces, en beschuldigingen die door politiebronnen en in officiële aanklachten zijn geschetst, zijn nog niet bewezen in de rechtbank. Meerdere pogingen om contact op te nemen met een juridisch team waarvan bekend is dat het de Giorgis heeft vertegenwoordigd, zijn onbeantwoord gebleven.
Operatie Platinum vond zijn oorsprong in de verklaringen van Domenico Agresta, een eenmalige ‘Ndrangheta-baas die in 2016 staatsgetuige werd en het jaar daarop vorm begon te krijgen.
In september 2017, toen Agresta’s neef en drie andere aan ‘Ndrangheta gelieerde narco’s hun weg naar München begaven, zogenaamd om de vieringen van het Oktoberfest bij te wonen, veronderstelden onderzoekers dat de reis eigenlijk bedoeld was om hen te laten kennismaken met leden van de Giorgi-clan die in Duitsland woonden. Vanaf oktober 2017 begon een van deze leden, Domenico Aspromonte, telefonisch te communiceren met een Duits nummer dat werd gebruikt door een neef van de Giorgis.
Nadat de neef een bochtige roadtrip tussen Duitsland en Italië had gemaakt, begonnen Italiaanse onderzoekers en de Duitse federale politie informatie uit te wisselen. Het gevoel was op dat moment dat de familie Giorgi, gevestigd in San Luca, Überlingen en Baden Baden, cocaïne vervoerde en geld witwaste.
Na voorbereidende gesprekken openden Duitse aanklagers een onderzoek naar de Giorgis en op 8 mei 2018 werd een gezamenlijk onderzoeksteam opgericht tussen de Italianen en de Duitsers. Dit teamwork culmineerde uiteindelijk in de Platinum-invallen en arrestaties van 5 mei 2021.
De Giorgi-Boviciani-clan
Ondanks de pittoreske locatie aan het water aan het Bodenmeer in het stadscentrum van Überlingen, oogst het Ristorante Paganini matige recensies. Klanten online klagen over de “vreselijke salade”, spaghetti die “te gaar en smakeloos” is en “een vlieg in de tortellini”, hoewel men toegeeft dat het Italiaanse personeel “vriendelijk genoeg” is.
Paganini beoordeelt een lage 61e van de 62 restaurants in Überlingen op Tripadvisor. Maar voedsel is waarschijnlijk niet de grootste zorg van de Giorgi-Boviciani-clan: de ‘Ndrangheta-cel, zeggen onderzoekers, heeft het afgelopen decennium een crimineel leengoed gevestigd in Überlingen, gesteund door belangrijke narco-families thuis in San Luca.
In het bijzonder zijn de Giorgi’s verbonden met de ‘Ndrangheta’s Romeo-Staccu-clan, die op zijn beurt werkt onder de Pelle-Gambazzas, ‘Ndrangheta-royalty’s die heersen over een van de drie gebieden waarin de groep de Italiaanse provincie Reggio Calabria heeft verdeeld.
De ‘Ndrangheta werd opgericht in de jaren 1860 in Calabrië, maar groeide aan macht door families via kettingmigratie over de hele wereld te sturen. Tegenwoordig is het een wereldwijde instelling die bestaat uit aangesloten clans die werken onder een hiërarchische structuur. Met grote voetafdrukken in Italië, Duitsland, Canada, de VS en Latijns-Amerika, kan de misdaadgroep de prijs van cocaïne over de hele wereld beïnvloeden.
Het ‘Ndrangheta-systeem is onderverdeeld in doti, of rangen. ‘Ndrangheta-leden kunnen pas in contact komen met andere misdaadbazen en leidende figuren uit de politieke en zakelijke wereld als ze een van de hogere doti-echelons bereiken.
De ‘Ndrangheta verhult haar illegale activiteiten vaak onder de vlag van legitieme zaken: ze beginnen echte bedrijven in een bepaald gebied en gebruiken die legitimiteit om over de grenzen uit te breiden.
“Door de activiteiten per land op te splitsen, wil het maffianetwerk juridische verschillen tussen strafrechtelijke jurisdicties uitbuiten en aan de aandacht ontsnappen, aangezien elk misdrijf, indien alleen afzonderlijk onderzocht, kan lijken op een geïsoleerde handeling in plaats van onderdeel van een internationale operatie”, aldus de Europese Commissie. Dat zei het Agentschap van de Unie voor justitiële samenwerking in strafzaken (Eurojust) in december 2018.
In december 2018, tijdens een mislukking die de voorbode was van Operatie Platinum, werden 84 ‘Ndrangheta-leden in heel Europa vastgehouden bij een operatie van Eurojust, genaamd “Pollino”. Bijna vier ton cocaïne, aanzienlijke hoeveelheden andere drugs en twee miljoen euro aan contant geld werden in beslag genomen.
Volgens Europol begon die zaak toen de Nederlandse autoriteiten in 2014 in contact kwamen met Eurojust over vermoede witwaspraktijken waarbij partners in Italiaanse eetgelegenheden in Nederland betrokken waren en hun connecties met de Duitse regio Noordrijn-Westfalen.
De Giorgi’s zijn geen ‘Ndrangheta-aristocraten, maar onder deze rigide structuur speelden ze een cruciale overbruggingsrol door cocaïne te kopen bij Italiaanse makelaars in Latijns-Amerika, ervoor te zorgen dat het naar Europa werd verscheept en het vervolgens aan kleinere kopers verkocht, die het distribueerden aan straatdealers. Als dekmantel gebruikten ze restaurants en een import-exportbedrijf. Uit politiedossiers blijkt hoe ze foodtrucks gebruikten om cocaïne van Nederland en Spanje over het continent naar Italië te vervoeren.
In Überlingen werden de Giorgi’s vertegenwoordigd door Bacetto en zijn zwager Sebastiano Signati, terwijl Bacetto’s drie broers – Domenico, Francesco en Giovanni – in Italië bleven. Domenico en Francesco woonden in San Luca, en Giovanni woonde in Alghero, Sardinië.
Volgens onderzoekers importeerden de Giorgis voedsel uit Italië en verkochten het aan andere Italiaanse restaurants in Duitsland, hetzij rechtstreeks, hetzij via detailhandelaren, waarbij ze de verkoopbelastingen negeerden en kennelijk illegale winsten naar huis sluisden. Sommigen kochten de goederen uit angst toen ze de naam “Giorgi” hoorden, zei een politiebron. Anderen kochten ze gewoon omdat ze goedkoop waren.
Krediet: IrpiMedia/OCCRP
Het Ristorante Paganini wordt gezien in Überlingen, Duitsland.
Hoewel hij sinds 2012 in Italië wordt gezocht, opereerde Bacetto vrij in Duitsland, waar hij de geldstroom voor zijn gezin moest verzekeren, omdat zijn Italiaanse arrestatiebevel nooit onder de aandacht van de internationale wetshandhavers werd gebracht, zei de bron.
Volgens de onderzoekers van Operatie Platinum en het bijbehorende Italiaanse bevel tot bewaring, zou de familie Giorgi voedselproducten kopen in Italië en deze verkopen aan Italiaanse restaurants in Duitsland via bedrijven die ze daar hadden opgericht, zonder omzetbelasting te betalen. Dan zouden de Duitse bedrijven worden gesloten. Op een recente persconferentie schatte de Duitse hoofdofficier van justitie Johannes-Georg Roth dat ze in totaal meer dan twee miljoen euro aan belastingen hebben ontdoken.
Verslaggevers konden het eten niet proeven tijdens een bezoek aan de Paganini in januari 2020 omdat het eetcafé wegens de winter gesloten was. Maar aanwijzingen over de Europese partners van de Giorgis waren gemakkelijk te vinden. Een brievenbus aan de linkerkant van het gebouw bevatte een lange reeks namen; sommigen waren Giorgis en hun Calabrische medewerkers, maar drie met Roemeense achternamen maakten ook de lijst.
De politie heeft een pauze
Ondanks hun indrukwekkende inspanningen om illegale activiteiten binnen de legale economie te verbergen, lieten de Giorgi’s zichzelf in de steek op andere cruciale gebieden – vooral als het ging om hun interne communicatie. Ze zouden ook worden ondermijnd door voormalige bondgenoten die hadden besloten met de politie te praten.
Operatie Platinum vernauwde de Giorgis in 2017, toen de antimaffiapolitie in Turijn een familielid zag stoppen in hun stad terwijl ze op weg waren naar het noorden van Calabrië naar Überlingen. Bij het onderzoek was al snel de Duitse politie betrokken van de stad Friedrichshafen, op 30 minuten rijden langs het Bodenmeer van Überlingen, die de Italiaan op de terugreis naar het zuiden volgde.
De Giorgi’s gebruikten versleutelde EncroChat-telefoons, waardoor het onmogelijk was om hun communicatie te onderscheppen. Maar de onderzoekers van Turijn kregen halverwege 2018 een pauze toen Bacetto’s broer Giovanni, die in San Luca onder huisarrest had gestaan, toestemming kreeg om naar een huis op Sardinië te verhuizen. Bij het afluisteren van dit eigendom konden onderzoekers Giovanni’s gesprekken afluisteren met familieleden en vrienden, die pelgrimstochten zouden maken vanuit Calabrië of Piemonte om de familieleider Giorgi te ontmoeten.
Bacetto bleef meestal in Überlingen en sloot cocaïnedeals in België, Nederland en elders met de Roemeense, Albanese en Colombiaanse bendes die een sleutelrol spelen in de drugshandel rond de havens van Antwerpen en Rotterdam.
Het lijkt erop dat de high-stakes-industrie de familierelaties vaak onder druk zet.
In een afgeluisterd gesprek met zijn neef Antonio, berispte Giovanni Bacetto omdat hij te veel van zijn verdiensten voor zichzelf en zijn medewerkers in Duitsland hield, terwijl er meer naar de cassa comune had moeten gaan, een familiekat die werd gebruikt om drugsaankopen te financieren.
Antonio beschuldigde zijn familieleden in Duitsland van het jatten van 3.000 tot 4.000 euro per dag elke keer dat ze ‘werkten’ – zijn eufemisme voor het omgaan met drugs. Hij klaagde ook dat Bacetto zei dat hij geen geld had voor de cassa comune vanwege onkosten voor het Paganini-restaurant.
Krediet: IrpiMedia/OCCRP
De straten van Überlingen. De stad was de afgelopen jaren een veilige haven geworden voor ‘Ndrangheta-agenten.
Hoewel hij door zijn eigen familie werd gekleineerd in de afgeluisterde chats, was Bacetto in feite de ‘ziel’ van de cocaïnehandel van Giorgis, volgens een oude onderzoeker van de ‘Ndrangheta die om anonimiteit verzocht om de lopende operaties te beschermen.
Onderzoekers denken dat de Giorgi’s via Bacetto in contact kwamen met een belangrijke contactpersoon: Denis Matoshi, een van de hoofden van het Albanese Kompania Bello-kartel. Matoshi leidde een bende Albanezen in Rotterdam en Antwerpen en hield toezicht op de cocaïne die via Latijns-Amerika naar Europa werd verscheept.
Giuseppe Tirintino, een oude ‘Ndrangheta-smokkelaar die in 2015 begon samen te werken met de autoriteiten, zei dat Bacetto, gewapend met een fruitkopersvergunning, een gekoelde vrachtwagen had gebruikt om cocaïne die via Rotterdam werd verscheept te verbergen tussen fruitzendingen.
Tirintino zei dat zijn neef Bacetto “de goederen” leverde, wat cocaïne betekent, waarvoor de Giorgis 32.000 tot 33.500 euro per kilogram betaalden. Hij zei dat hij talloze ontmoetingen had met Bacetto, die heinde en verre reisde om deals te sluiten, waaronder reizen naar Rome en Rosarno, in Calabrië, maar ook naar Duitsland en Spanje.
Hij zei dat de twee elkaar ook ontmoetten in de Italiaanse kustplaats Genua, waar “de vrachtwagen was geladen met cocaïne die over zee kwam, in containers.” “Zij [de Giorgis] hadden grote financiële middelen”, zei hij. “Ze kochten nooit minder dan 30 kilo cocaïne per keer.”
Bacetto leek zichzelf ook als een grote speler te zien. In een onderschept gesprek in een afgeluisterde Audi A3 in november 2018 schepte hij op tegen zijn broer en neef dat ze 400.000 euro per jaar “netto” verdienden en zei dat het “ballen” kostte om te bereiken wat hij in Duitsland had.
“Niemand heeft me geholpen dit op te zetten”, zegt hij. “Wie anders dan ik zou het kunnen?”
De Antwerpse Verbinding
Jaarlijks worden meer dan 750 miljoen zeecontainers over zee vervoerd, goed voor 90 procent van de wereldwijde vrachthandel. Minder dan twee procent hiervan wordt ooit gescreend. In 2017 behandelde Antwerpen tot 3,5 miljoen inkomende zeecontainers, waarvan ongeveer één procent werd gecontroleerd.
Als grootste fruitverwerkingshaven van Europa heeft Antwerpen directe vrachtlijnen vanuit Colombia, Ecuador, Guatemala en Panama. Verse producten moeten snel worden verwerkt, wat betekent dat douane- en wetshandhavers vaak moeite hebben om zendingen grondig te screenen. Dit maakt de haven een populaire toegangspoort tot Europa voor drugshandelaren. In 2017 werd in de haven bijna 42 ton cocaïne in beslag genomen en in 2018 zo’n 50 ton. In 2020 was dit opgelopen tot ongeveer 65 ton. Elk jaar worden er nog tientallen tonnen onderschept voordat ze de haven zelfs maar kunnen bereiken.
Mensenhandelaars worden ook aangetrokken door de gemakkelijke toegang van Antwerpen tot Nederland, een belangrijke Europese markt waar grote hoeveelheden drugs worden verwerkt en versneden voordat ze naar kleinere distributeurs in heel Europa worden verzonden.
Gedurende 2018 volgden onderzoekers Bacetto en andere Giorgis op verschillende reizen naar Nederland. Tijdens deze reizen ontmoette Bacetto verschillende vermoedelijke drugshandelaren, waaronder de Roemeen Adrian Bogdan Andrei, alias “Andy”, die door de politie werd geïdentificeerd als Bacetto’s “footman”.
Andy liet Bacetto slapen in zijn appartement in Rotterdam en het als logistieke basis gebruiken terwijl hij tussen Amsterdam en Rotterdam verhuisde om Colombiaanse leveranciers te ontmoeten. Al die tijd waren onderzoekers op hun spoor en brachten ze het pad in kaart van ten minste één grote verdachte zending.
Krediet: Alamy
Containers worden gezien op een dok in de haven van Antwerpen.
In oktober 2018 hoorde Giovanni Giorgi een medewerker vertellen dat Bacetto te maken had met “buitenlanders” in Nederland die een lading van ongeveer 170 of 180 kilogram cocaïne verwachtten. Vervolgens, in een afgeluisterd gesprek van een Audi A3 die op 18 november 2018 tussen Überlingen en Amsterdam reed, bespraken Bacetto en zijn broer en neef hoe de Nederlandse transactie moest worden afgehandeld.
De Giorgi’s waren ongeveer ‘500’ schuldig, zeiden ze – een vergoeding die volgens de rechtbanken 500.000 euro was. Deze betaling moest worden afgewikkeld vóór 25 november, de dag dat de drugs vanuit Guayaquil, in Ecuador, in de haven van Rotterdam zouden aankomen. In Amstelveen bij Amsterdam zouden ze Andy en twee Colombianen ontmoeten – die niet wisten dat ze werden gevolgd door de Nederlandse politie.
Uit getapte gesprekken tussen Andy en de Giorgi’s bleek hoe de veilige aankomst van de zending zou worden gegarandeerd door de aanhouding van een man die banden had met de Colombiaanse leveranciers – een onderpandsysteem dat vaak in de onderwereld wordt gebruikt.
“Een van hen blijft bij ons”, hoorde Domenico Giorgi zeggen.
“We komen hier, we houden hem bij ons, en we zoeken naar een huis,” vervolgde Bacetto.
“We geven ze eerst het geld en als de spullen in de haven zijn -” antwoordde Domenico voordat Bacetto weer inbrak: “Hij blijft bij ons en pas als de spullen zijn geladen kunnen we aan de telefoon praten, oké?”
En dat is volgens de politie ook gebeurd: een jonge man uit Medellín werd tot 29 november door Sebastiano Signati vastgehouden in een B&B in Rotterdam, toen hij werd teruggebracht naar Amsterdam en samen met een rugzak aan zijn Colombiaanse medewerkers werd overhandigd. Uit de telefoontaps van de politie blijkt dat er in de rugzak 300.000 euro contant geld zat.
In plaats van de verwachte zending van 170-180 kilogram, denken onderzoekers dat het uiteindelijke totaal 124 kilo was, verdeeld over het midden tussen de Giorgis en hun Roemeense medewerkers. Onderzoekers geloven dat Bacetto en de Giorgi’s 62 kilo cocaïne hebben gekocht van de Colombianen in Nederland, waarvan er 12 vermoedelijk in december 2018 naar Italië zijn vervoerd.
Een paar maanden later hoorden Duitse onderzoekers Bacetto praten in zijn appartement in de stad Seelfingen – die ook was afgeluisterd – over een andere cocaïnedeal met een Albanees en een Roemeen die allebei in België woonden. Deze deal, vermoedt de politie, betrof een zending van 240 pakjes cocaïne van één kilogram. Zowel de Albanees als de Roemeen zijn vermoedelijke mensenhandelaars in België, terwijl de Roemeen daar een handvol logistieke bedrijven beheert.
Krediet: Edin Pasovic/OCCRP
Enkele van de belangrijkste locaties in het Europese netwerk van Giorgis.
Toen deze zendingen eenmaal veilig in Europa waren aangekomen, gingen de Giorgis aan de slag. Terwijl ze cocaïne en geld in hun fruittrucks vervoerden, zegt de politie, wordt aangenomen dat ze eerst door Duitsland zijn verhuisd en later naar Turijn zijn gegaan, waar ze door familieleden werden geholpen met de logistiek.
Het was bij deze tussenstop in Turijn dat de Italiaanse politie in 2017 voor het eerst de geur van het spoor van Giorgis had gekregen.
De ‘Cassa Comune’ voeren
Politiedocumenten en OCCRP-bronnen in Italië en Duitsland laten zien hoe de Giorgis aan beide kanten van de cocaïnehandel werkten.
Het bewijsmateriaal biedt een duidelijk overzicht van de drugshandel van de familie, van overeenkomsten met grote spelers die in Latijns-Amerika tonnen cocaïne verhandelden, tot handlangers die snelle highs verkochten in de bars van Europa.
Eenmaal in Italië aangekomen, ging de cocaïne van de Giorgis naar retailers in Turijn, Milaan, Sardinië en Sicilië voor 30.000 tot 48.000 euro per kilo, afhankelijk van de relatie van de kopers met de Giorgis. Deze klanten waren voornamelijk andere Calabriërs, voor wie de familie de grootste porties van hun zendingen reserveerde.
De Giorgi verkochten vervolgens een kleiner deel aan gemiddelde dealers, zoals caféhouders in Turijn, Sicilië en Sardinië. In deze gevallen liep de prijs op tot 57.000 euro per kilo, of tussen de 5.000 en 7.000 euro per 100 gram, blijkt uit afgeluisterde gesprekken tussen Giorgi-familieleden.
Volgens het arrestatiebevel van Operation Platinum hadden de Giorgis voldoende logistieke capaciteit om hun cliënten wekelijks van drugs te voorzien. Maar niet alle deals en leveringen verliepen soepel en de Giorgi’s waren niet krachtig genoeg om controle uit te oefenen over de havens, die het rijk waren van grotere spelers.
Om illegale lading te lossen, moesten ze vertrouwen op Latijns-Amerikaanse leveranciers, hun hoger geplaatste Calabrische bondgenoten of andere bendes zoals de Albanezen. Vaak werden drugs verscheept met behulp van de “rip-off”-techniek , wat betekent dat het bedrijf dat de containers vervoerde geen idee had dat hun zendingen werden gebruikt om drugs te vervoeren.
Eenmaal door de havens begon de cocaïne zijn kronkelende vrachtwagenroutes. Chauffeurs – één kreeg 3.000 euro per rit, volgens het bevel van Operation Platinum – moesten de routes van legitieme voedselbezorgdiensten nabootsen volgens vooraf geplande GPS-coördinaten om te voorkomen dat de politie achterdochtig werd. Onderweg zouden chauffeurs in andere voertuigen de vrachtwagen naderen op een vooraf afgesproken locatie en de drugs verwijderen voordat de vrachtwagen zijn route vervolgde.
Krediet: JLBvdWOLF/Alamy
Containers en kranen in de haven van Rotterdam.
De familie Giorgi werkte als een bedrijf, waarbij elk van de vier broers het verdiende geld in de cassa comune stopte, beheerd door Francesco. Hun wekelijkse winst bedroeg zo’n 200.000 euro, zo blijkt uit afgeluisterde gesprekken.
Bacetto leunde zwaar op familieleden en andere Calabriërs om zijn Duitse operaties te helpen beheren. Sebastiano Signati, Bacetto’s zwager, nam de Paganini voor het eerst over in 2010, samen met een andere Calabriër. De eigenaar van het restaurant wisselde in de loop der jaren vaak van eigenaar, maar bleef altijd binnen dezelfde kliek van Italianen. Calabrische medewerkers hadden ook twee Duitse bedrijven, waarvan er één, GSG Food, eigenaar was van de Paganini van 2016 tot 2018, evenals het importeren en exporteren van kruidenierswaren. De andere, G&S Gastro, nam in 2019 het eigendom van het bedrijf over.
‘Ndrangheta-geld werd thuis ook heel letterlijk verborgen. In een afgeluisterd gesprek gaf Giovanni, op Sardinië, Francesco, in San Luca, opdracht om 400.000 euro contant te begraven. Uit verdere gesprekken blijkt dat de broers fortuinen verstopten in begraven vaten, terwijl ze altijd minstens 500.000 euro bij de hand hadden voor reguliere uitgaven.
Giovanni waarschuwde zijn broer om de bundels contant geld te verspreiden in plaats van ze allemaal in hetzelfde gat te kopen: “Beter twee tot drie uur graafwerk te verliezen dan een heel leven aan werk te verliezen”, zei hij.
Belangrijkste verbindingen met Zuid-Amerika
Operation Platinum-documenten laten zien dat de Giorgis één belangrijke leverancier hadden: Giuseppe Romeo, bijgenaamd “Maluferru”. Vrij vertaald duidt de bijnaam op iemand die gewapend en gevaarlijk is. De Giorgi’s hadden hun eigen denigrerende bijnaam voor hem – The Dwarf – maar ondanks zulke scheldwoorden wisten Bacetto en zijn bemanning dat ze de diensten die hij kon bieden hard nodig hadden.
Maluferru is de zoon van een van San Luca’s meest gevreesde bazen, de gevangengenomen Antonio Romeo, alias “Centocapelli”, een vooraanstaand lid van de Romeo-Staccu ‘Ndrangheta-clan. Onderzoekers zeggen dat Maluferru – die cruciale connecties lijkt te hebben gehad in drie Europese havens – de Giorgis “de constante verzending van enorme hoeveelheden drugs” vanuit Zuid-Amerika garandeerde.
In de telefoontaps klaagde Giovanni Giorgi dat Maluferru de “goederen” vaak tegen hoge prijzen aan de Giorgis doorverkocht. Op 26 november 2018 vertelde Giovanni aan Walter Cesare Marvelli, een neef van Giorgi uit Turijn: “Toen The Dwarf ons vertelde dat hij met ons geld voor 27 kocht, kocht hij het voor 24 en stal hij drie punten.”
Omdat Maluferru zo goed was in wat hij deed, beten de Giorgis op hun tong. Hij leverde zowel hasj als cocaïne en “heeft [toegang tot] alles in Nederland”, kan Giovanni horen zeggen.
Maluferru bleef lange tijd een spook voor de autoriteiten. De Giorgis, die al sinds 2018 cocaïne bij hem bestelden, wisselden onderling geruchten uit dat hij in Brazilië, Nederland en Mexico was gesignaleerd en zich mogelijk zelfs als priester had vermomd.
Via Marvelli hadden de Giorgi’s een band opgebouwd met twee nog machtigere leveranciers: het Italiaanse vader-en-zoonduo Nicola en Patrick Assisi, twee ‘Ndrangheta-megasmokkelaars die al jaren op de vlucht waren in Brazilië en bondgenoten waren van het land. First Capital Command (PCC) in de gevangenis gebaseerde misdaadgroep. Marvelli had er alles aan gedaan om het vertrouwen van de familie Assisi te winnen, wetende dat ze hun deuren slechts voor een select aantal mensen openden.
Er begonnen echter scheuren te verschijnen toen de politie in augustus 2018 weer een pauze ving. De Giorgi’s gebruikten nog steeds hun versleutelde EncroChat-telefoons. Maar ze hadden de subtiliteiten van de nieuwe technologie niet begrepen – inclusief het belangrijkste principe dat wachtwoorden geheim moeten worden gehouden – gesprekken vanuit Giovanni’s afgeluisterde Sardijnse huis onthulden.
Krediet: IrpiMedia/OCCRP
De Giorgi’s waren, tot verbazing van de autoriteiten, begonnen EncroChat-berichten hardop voor te lezen.
In één gesprek zei Giovanni tegen Francesco dat hij een EncroChat-telefoon moest ontgrendelen met het wachtwoord ‘pecora’, wat ‘schapen’ betekent. Terwijl hij zijn eigen telefoon instelde, zei een andere medewerker dat hij “hetzelfde wachtwoord als de vorige keer” zou gebruiken – “Maria”.
Opmerkelijk was dat Giovanni en Marvelli later hun EncroChat-gesprekken met Patrick Assisi hardop begonnen voor te lezen, waarbij ze de logistiek van de operaties in detail beschreven.
“We hebben de uitgang [de cocaïne die vertrekt] zowel uit Peru als uit Venezuela”, schreef Assisi in één bericht, zoals voorgelezen door Marvelli aan Giovanni.
Assisi wilde dat het lossen in Hamburg zou gebeuren, vervolgde het bericht, en vroeg Marvelli om “een Chinees” persoon te sturen om de zending op te halen.
“Hij zegt dan tegen mij … ‘Stuur een paar jongens, dus het is van jou, ten goede of ten kwade en we zijn ontspannen, ten goede of ten kwade, en we zijn kalm … we weten dat de verantwoordelijkheid van jou is'”, las Marvelli voor , Assisi citerend.
De afgeluisterde chats onthulden dat de Assisis – waarvan bekend is dat ze meestal cocaïne in vloeibare vorm hebben verzonden – een zending zouden sturen in zakken van 2,5 kilo verborgen in een zending van een niet nader genoemd mineraal. Omdat de Assisis niet instonden voor het lossen in Europese havens, waren de Giorgi’s genoodzaakt om The Dwarf bij het proces te betrekken.
De Assisis zeiden dat ze een zending van 500 kilo zouden sturen, volgens de gesprekken, die onderzoekers aan OCCRP vertelden omdat de logistieke kosten en steekpenningen die nodig waren voor elke lading kleinere ladingen onpraktisch maakten. Import-exportbedrijven of de “rip-off” techniek boden dekking.
Met behulp van het spoor dat door de Giorgis en hun handlangers was uitgezet, identificeerde de Duitse politie containers die pasten in het profiel van de toekomstige Assisi-zending. Maar bij inspecties in Hamburg in oktober 2018 werden geen drugs gevonden. De rechercheurs hadden een maand later, op 8 november, meer geluk toen ze een container overvielen die verdacht werd van het vervoeren van Assisi-cocaïne op weg naar de Giorgis, en 300 kilo cocaïne ontdekten die was verstopt in pakken wattenstaafjes.
In oktober 2018 werden de Latijns-Amerikaanse connecties van de Giorgis echter bedreigd.
Rond deze tijd begonnen hun overeenkomsten met de Assisi op een wegversperring te stuiten en Marvelli was van plan naar Brazilië te gaan om Patrick Assisi persoonlijk te ontmoeten. Maluferru had echter andere plannen, deed een poging om de Giorgi’s uit te schakelen en begon direct met Assisi af te rekenen. Het bleek dat Assisi de voorkeur gaf aan Maluferru, die betrouwbaar en onzichtbaar was en de sleutels had om enkele grote Europese havens te ontsluiten.
De Giorgi’s, die voortdurend op het slappe koord liepen tussen machtige leveranciers wier grillen ze konden maken of breken, leken voorbestemd om effectieve cocaïnedistributeurs te blijven met weinig vooruitzicht om op te klimmen naar de hogere regionen van de ‘Ndrangheta. Ze wisten echter niet dat er ook donkere wolken begonnen te hangen boven zowel Maluferru als de Assisis, en de pijpleiding waarmee ze hun eigen fortuin hadden verdiend.
Luis Adorno, Nathan Jaccard, Benedikt Strunz en Koen Voskuil droegen verslaggeving bij.
Dit verhaal is mede mogelijk gemaakt door subsidies van Journalismfund.eu en Reporters in the Fields.
:quality(50)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/65e2bfba-46c2-11ec-ab59-0217670beecd.jpg)
In het Nieuws 