Belgische justitie eist zeven jaar cel tegen Maruf “Paja” Mrzic voor heroïnesmokkel

22 januari 2022 Crimesite

In Antwerpen is door het Openbaar Ministerie zeven jaar cel geëist tegen de Nederlander Maruf “Paja” Mrzic (65, links op de foto) voor zijn aandeel in een heroïnesmokkel via de Antwerpse haven. In de zaak is tegen een groep havenwerkers tot 12 jaar cel geëist wegens uithalen van vooral cocaïne, onder meer op de kaai van International Car Operators (ICO) in de Antwerpse haven, aldus de Gazet van Antwerpen. Het onderzoek komt voor het onderzoek naar de groep rond Martien Reuvers uit Oss.

Belgische justitie eist zeven jaar cel tegen Maruf “Paja” M. voor heroïnesmokkel

Schuur

De Belgische aanklager betoogde dat de dokwerkers vooral in opdracht werkten voor de organisatie van Martien Reuvers maar ook hun eigen invoerlijn op probeerden te zetten. Tijdens een observatie op een woonwagenkamp in Oss zag de Nederlandse politie een aantal onbekende figuren opduiken. Dat waren havenarbeiders Mario P. uit Zwijndrecht (B) en Kristof S. uit Kapellen. De politie luisterde ook een schuur af waar R. en zijn handlangers vergaderden. Onder meer die gesprekken zijn voor justitie het bewijs dat de havenwerkers cocaïne voor R. uit de haven haalden.

Schroot

De groep havenarbeiders zou als een soort criminele onderaannemer voor de Nederlanders hebben gewerkt. Martien Reuvers had een aantal dekmantelfirma’s laten opzetten die schroot transporteerden, en ook werden gebruikt om geld wit te wassen. In een van de zendingen met schroot vond de douane 315 kilo cocaïne. Er was verder een Brusselse firma die parkethout invoerde. In een lading hout is ook cocaïne gevonden. Verder meent het Openbaar Ministerie dat de groep op de kaai van ICO betrokken was bij de invoer van tenminste 1.800 kilo cocaïne.

Martien Reuvers wordt in België niet vervolgd voor deze smokkel. Hij is vorig jaar veroordeeld tot 16 jaar cel door de rechtbank in Den Bosch als leider van een criminele organisatie (die zaak loopt nu in hoger beroep). Eerder werd R. vrijgesproken van de A73-moord. Hij kwam ook voor in het grote Nederlandse cocaïne-project “Dagger” (over mega-transporten via de Antwerpse haven). Dat onderzoek had raakvlakken met een groot Belgisch onderzoek naar hackers die cocaïnesmokkel faciliteerden in de Antwerpse haven (een hoofdverdachte in dat onderzoek is in 2020 in Turkije geliquideerd).

Paja

Er was volgens de aanklager ook een link met een groep heroïnesmokkelaars, onder de verdachten is Maruf “Paja”Mrzic . Het Antwerpse parket ziet ­Paja als opdrachtgever van heroïnetransporten. Paja ontkent alle betrokkenheid en houdt vol dat hij door zijn naam in het onderzoek is gefietst.

Paja is een van oorsprong Bosnische Nederlander die in Den Haag een restaurant uitbaat. Hij behoorde tot de inner circle van onder meer de (vermoorde) Amsterdamse criminelen Sam Klepper en John Mieremet, en ook van Willem Holleeder.

In het strafproces tegen Holleeder werd hij als “De Allesweter” aangeduid, een man die in 1996 had bemiddeld in een conflict tussen Cor van Hout aan de ene kant en Stanley Hillis (en Servische criminelen) aan de andere kant.

Maruf Mrzic is ook nog steeds verdachte in de slepende rechtszaak voor de rechtbank in Haarlem over de aanslag op Cor van Hout in 2000 in Amstelveen, samen met  Nico Visser John Mieremet was voor zijn dood ook verdachte in die zaak.

Hoe Cor van Hout de fiscus afkocht en zijn Heineken-vermogen buiten schot bleef

2 november 2021 Wim van de Pol Crimesite

Heineken-ontvoerder Cor van Hout sloot een deal met de Belastingdienst en betaalde 900.000 gulden (ruim 408.000 euro) over de periode 1993 tot en met 2000. Een onbekend bedrag werd hem kwijtgescholden. Dat blijkt uit de overeenkomst die Cor van Hout in 2001 sloot met de Belastingdienst, die Crimesite heeft ingezien. Het te betalen bedrag lijkt niet al te hoog, de rechtbank vond dat Van Hout een grote criminele organisatie runde. Bovendien was Van Hout al door een eerdere deal, met toenmalig officier van justitie Fred Teeven, ontsnapt aan een ontnemingsvordering.

Hoe Cor van Hout de fiscus afkocht en zijn Heineken-vermogen buiten schot bleef

De Heineken-ontvoerder was in de jaren 1996-1998 hoofdverdachte in een groot politieonderzoek (“City Peak”) onder leiding van toenmalig officier van justitie Fred Teeven. Van Hout leidde volgens de rechtbank een criminele organisatie die over een voorraad oorlogswapens beschikte en op grote schaal in hasj had gehandeld.

Dat gehele strafproces is voor Van Hout echter bijzonder gunstig uitgepakt.

Hoerenpanden

Ten eerste pakte Fred Teeven niet door op de (aan het begin van het onderzoek geformuleerde) verdenking dat het deel van het Heineken-losgeld van Van Hout was belegd in hoerenpanden in Alkmaar. Dat Heineken-vermogen werd met rust gelaten.

Ten tweede bleef een verdenking over een grote partij heroïne buiten het proces, en er werd maar 4.000 kilo hasj gepakt, veel minder dan in andere grote hasjzaken in die tijd.

En ten derde veroordeelde de rechtbank Van Hout enkel tot 4,5 jaar cel, en niet tot de door Teeven geëiste 6 jaar en een miljoen gulden boete.

Teeven-deal

Van Hout had direct na het vonnis op 18 mei 1998 een grote mond. Hij riep dat hij in hoger beroep zou gaan. Zijn advocaat Bram Moszkowicz was gematigder. Hij zei zich nog te beraden over een eventueel advies aan Van Hout over het hoger beroep. Nadien werd er over een hoger beroep nooit meer iets vernomen. Van Hout, noch zijn 15 medeverdachten, gingen in hoger beroep. De reden?

Moszkowicz en officier van justitie Fred Teeven waren in het diepste geheim aan het onderhandelen over een deal. Deze deal had geheim moeten blijven maar lekte in 1999 toch naar de Volkskrant.

Razend

Wat stond er in die deal?

Teeven staakte het onderzoek naar het criminele kapitaal van Cor van Hout, er kwam dus geen ontnemingszaak. En Van Hout en medeverdachten gingen niet in hoger beroep. Verder verhuisde Van Hout in zijn detentie veel eerder dan gebruikelijk naar een halfopen inrichting. In 1999 stond hij weer buiten.

In het boek Fred en de Wet zegt een toenmalig leidinggevende bij de politie over de Van Hout-deal ‘razend’ geweest te zijn omdat een financieel team al zoveel werk voor de ontnemingszaak had klaarliggen – inclusief een onderzoek naar het Heineken-vermogen in Alkmaar. Dat ging de prullenbak in. Alleen Van Hout’s vrijstaande huis (‘het clubhuis’) in de Haarlemmermeerpolder werd verbeurd verklaard.

Het plukken van Van Hout werd aan de fiscus overgelaten. De Volkskrant citeerde indertijd een anonieme bron die sprak over een plan voor een afrekening van drie miljoen gulden.

Daar kwam het niet van.

‘Woont hier niet’

In tegenstelling tot zijn maat Willem Holleeder betaalde Cor van Hout jarenlang helemaal geen cent belasting, volgens het strafdossier. Holleeder werkte in de jaren negentig als beveiliger in loondienst op de Wallen en gaf ieder jaar een modaal jaarsalaris op. Over Van Hout was helemaal niets bekend. Post van de Belastingdienst kwam tussen 1993 en 1997 steevast ongeopend terug met op de envelop de mededeling: ‘Retour afzender. Woont hier niet’, zo rapporteerden belastingmedewerkers in het City Peak-dossier.

Cassatie

Los van het strafproces leidde het niet betalen van zijn belastingen tot veroordelingen in fiscale strafzaken tegen Van Hout, die hij iedere keer beantwoordde met hoger beroep, inclusief vertragingstactieken, bij het gerechtshof.

Op 3 april 2001 veroordeelde het gerechtshof Van Hout in al zijn fiscale zaken. Maar Van Hout ging in cassatie.

‘Een onderhoud’

Uit de ‘vaststellingsovereenkomst’ blijkt nu dat er op 22 juni 2001 ‘een onderhoud’ is geweest op het kantoor van de Belastingdienst in Amsterdam. Na enige onderhandelingen over de inhoud van de tekst zette Van Hout op 13 oktober 2001 zijn handtekening.

In de overeenkomst staat:

De heer Van Hout zal een bedrag van f. 900.000 betalen. Dit bedrag zal afgeboekt worden op de aanslagen voor de jaren 1993 tot en met 1997.

Hoe groot het totale bedrag was dat de Belastingdienst van Van Hout had willen opeisen over de jaren 1993-1997 blijft onbekend. Het bedrag dat boven de 900.000 gulden werd dus kwijtgescholden.

Er staat ook in de overeenkomst dat:

De voorlopige aanslag over 1998 zal worden vernietigd. De belastbare inkomens en vermogen voor de jaren 1998, 1999 en 2000 zullen op nihil worden vastgesteld.

Tot medio 1999 zat Van Hout in de gevangenis. Al met al betaalde hij over de jaren 1993-2000 totaal 900.000 gulden belasting.

In ruil zegde Van Hout in de overeenkomst toe dat hij alle cassaties zal intrekken en geen enkele aanspraak op beroep, herziening of herberekening over de genoemde jaren meer zal maken. Als hij op tijd de 9 ton betaalde kwamen ‘alle beslagen’ die er nog waren op vermogen van Van Hout te vervallen.

Van Hout beloofde verder zich per 2001 in te schrijven in Nederland. Hij zou voortaan ieder jaar een belastingformulier ‘uitgereikt’ krijgen.

Heineken-vermogen

Of Van Hout over 2001-2002 belasting heeft betaald weten we niet. Hoe dan ook, de crimineel is financieel de dans danig ontsprongen: zijn criminele winsten werden afgekocht met ruim 4 ton euro en hij betaalde tussen 1993 en 2000 verder geen cent aan aan inkomsten- of vermogensbelasting.

Bovendien: zijn zeer winstgevende Alkmaarse vastgoed (en bedrijven) in de rosse buurt – zeg maar zijn Heineken-vermogen – waren nog (verhuld) in zijn bezit (en ook daarover betaalde hij natuurlijk geen belasting). En waarschijnlijk zou deze ‘Achterdam’ verder buiten bereik van justitie kunnen blijven omdat Van Hout immers hiervoor al onderzocht en vervolgd was in de City Peak-zaak.

Net als met andere deals die Teeven met criminelen sloot, zoals die met Cees Helman en Mink Kok, is het de vraag wat de Nederlandse staat er nu eigenlijk mee opschoot.

De Staat schoot er in deze zaak in ieder geval financieel bij in.

Collega van Teeven

De fiscus-deal van Van Hout kwam een slordige drie jaar na het overeenkomen van de eerste geheime deal met Fred Teeven tot stand. Maar Teeven zelf was volgens het document niet betrokken bij deze fiscale deal (Teeven zat in 2001 niet meer op de zware criminaliteit. Hij was in verband zijn geheime gesprekken met Mink Kok binnen het OM op een zijspoor gezet).

Voor de Belastingdienst plaatste G. J. K. Bakker zijn handtekening. Toevallig was deze Bakker in de wilde tijd die voorafging aan de IRT-affaire, begin jaren negentig, een directe collega van Fred Teeven bij de toenmalige douanerecherche in Amsterdam.

Panama

Financiële zorgen had Cor van Hout in de laatste jaren van zijn leven niet. Hij kon de transactie uit de overeenkomst met de fiscus prima betalen.

In het lopende moordproces tegen Willem Holleeder is zelfs gebleken dat Van Hout er warmpjes bijzat. Er waren in landen als Zwitserland en Panama rechtspersonen en rekeningen waar hij in ieder geval nog bijna 1,5 miljoen euro had staan (mogelijk gevoed door zijn zwarte inkomen in Alkmaar), nog los van zijn villa in Spanje en zijn vastgoed in Alkmaar. De FIOD zei door de uitgebreide en verhullende offshore-constructies geen volledig beeld van het vermogen te hebben kunnen krijgen.

De FIOD stelde één en ander vast in de jaren nadat Van Hout op 24 januari 2003 was doodgeschoten in Amstelveen. Volgens de FIOD probeerden zijn weduwe Sonja Holleeder, diens zus Astrid en een handjevol anderen Van Hout’s erfenis, c.q. diens vermogen op de Achterdam wit te wassen (Sonja en Astrid Holleeder houden vol dat het Alkmaarse vastgoed al voor Cor’s dood verkocht was, zie hier meer over de erfenis of in het boek Holleeders Onderwereld).

Onbereikbaar

Ondanks hard werken en een zeer gedetailleerd dossier van ruim 25.000 pagina’s leidde dit strafrechtelijke onderzoek “Goudsnip” niet tot veroordelingen maar ook weer tot een opmerkelijke deal met een verdachte. Sonja Holleeder betaalde in 2011 een strafbeschikking van 1,1 miljoen euro.

Het jaar daarop begonnen Sonja en Astrid Holleeder verklaringen af te leggen tegen hun broer Willem Holleeder. Sonja mocht de rest van de miljoenen van Van Hout houden, dus ook het geld waar de FIOD nooit bijkwam. De zaken tegen de andere Goudsnip-verdachten werden geseponeerd.

Het Heineken-losgeld van Cor van Hout was daarmee voor justitie – en voor de Heineken-familie – voorgoed onbereikbaar geworden.

Vier jaar cel en vrijspraak in zaak aanslag Cor van Hout

18 maart 2021 Telegraaf

De rechtbank in Haarlem heeft donderdag vier jaar celstraf opgelegd aan Nico Visser (57) voor zijn rol bij de aanslag eind 2000 op Heinekenontvoerder Cor van Hout en diens kompaan Bas Vermeulen. Medeverdachte Maruf ’Paja’ Mrzic (65) werd vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Het Openbaar Ministerie had vorige maand tegen beiden zes jaar gevangenisstraf geëist.

Vier jaar cel en vrijspraak in zaak aanslag Cor van Hout

Van Hout en Vermeulen werden op 20 december 2000 kort voor middernacht bij de woning van Van Houts toenmalige partner Sonja Holleeder in Amstelveen van afstand beschoten met een scherpschuttersgeweer. Ze lieten zich op de grond vallen, hielden zich minutenlang dood en kwamen met de schrik vrij.

Voor Cor van Hout was de aanslag, de tweede op zijn leven, uitstel van executie. Hij werd begin 2003 samen met een vriend alsnog geliquideerd toen hij een Chinees restaurant in de Dorpsstraat in Amstelveen verliet.

Volgens de rechtbank was Nico V. – eerder al tot twaalf jaar cel veroordeeld wegens moord – de man die eind 2000 tweemaal de trekker overhaalde. Hoewel hij voor en na de aanslag intensief contact onderhield met M. en de twee elkaar na de liquidatiepoging ontmoetten in Amsterdam-Zuid, is de rol die M. vervulde volgens de rechtbank echter te onduidelijk om hem als mededader te bestempelen.

Wel oordeelde de rechtbank dat de aanslag op Van Hout is gepleegd in opdracht van crimineel John Mieremet, zelf eind 2005 vermoord. De rechtbank verwees daarbij naar de verklaringen van kroongetuige Edgar van L., die rond de eeuwwisseling veel optrok met Mieremet. Van L. heeft onder meer verteld over een bijeenkomst in Maastricht in november 2000, waar Mieremet de daadwerkelijke moordopdracht zou hebben verstrekt.

V. en M. waren in 2001 al verdachten, maar gingen toen vrijuit bij gebrek aan bewijs. In 2008 belandden ze alsnog voor de rechter, maar werd het OM na een eis van acht jaar celstraf niet ontvankelijk verklaard. In 2011 bepaalde het gerechtshof dat het proces overnieuw moest. Vanwege de verstreken tijd matigde het OM de oorspronkelijke eis vorige maand met twee jaar. Hoewel de rechtbank daar in de zaak van V. nog een schepje bovenop deed, liet het OM donderdag direct na de uitspraak weten niet ontevreden te zijn met de uitkomst.

Voor de (voltooide) liquidatie van Van Hout in 2003 staat diens vroegere ’bloedgabber’ Willem Holleeder momenteel in hoger beroep terecht. Justitie meent dat hij de opdrachtgever van de moord is geweest. Holleeder ontkent en wijst naar Mieremet. Holleeder en Van Hout behoorden in 1983 tot de groep criminele die biermagnaat Freddy Heineken ontvoerden.

Nico Visser en Maruf “Paja” Mrzic alsnog voor rechtbank om liquidatiepoging Cor van Hout

14 februari 2021 Crimesite

Voor de rechtbank op Schiphol dient op maandag, dinsdag en donderdag de rechtszaak van de mislukte moordaanslag op Heineken-ontvoerder Cor van Hout en zijn vriend Bas Vermeulen. Zij werden op 20 december 2000 in Amstelveen onder vuur genomen met een scherpschuttersgeweer. Het Openbaar Ministerie ziet Nico Visser (56) en Maruf Mrzic (65) als de daders. Dat schrijft de Leeuwarder Courant.

Nico V. en “Paja” alsnog voor rechtbank om liquidatiepoging Cor van Hout

Niet ontvankelijk

V. en M. werden in 2001 al aangehouden, maar kwamen vlak daarna op vrije voeten wegens gebrek aan bewijs. In 2008 kwam het alsnog tot een zaak en eiste het OM acht jaar cel tegen de twee, maar verklaarde de rechtbank het OM niet ontvankelijk. In 2011 bepaalde het gerechtshof dat de zaak overgedaan moest worden. Daarna bleef het, op enkele inleidende zittingen in 2012 na, stil. Een woordvoerder van het OM kan niet zeggen waarom de zaak zo lang stil heeft gelegen.

Cor van Hout en Bas Vermeulen werden bij de aanslag ruim 20 jaar geleden van afstand beschoten, maar bleven ongedeerd doordat ze zich plat op de grond lieten vallen. Van Hout werd in januari 2003 alsnog geliquideerd. In juli 2019 veroordeelde de rechtbank in Amsterdam Willem Holleeder tot levenslang voor onder meer het opdracht geven van die moord.

Moord in bomvol café

V. en M. zijn bekenden in het criminele milieu. Nico V. was een boezemvriend en bodyguard van de in oktober 2000 doodgeschoten Sam Klepper en werd in 2003 veroordeeld tot twaalf jaar celstraf voor een koelbloedige moord in een bomvol Hoorns café. Yab Yum-portier Bert Bons werd in januari 1996 geliquideerd voor de deur van de Amsterdamse seksclub. Hij overleefde een eerdere moordpoging die werd uitgevoerd door Nico V. Justitie kreeg echter het bewijs niet rond dat V. de opdrachtgever voor de liquidatie was.

Vorige week nog werd Nico V. vrijgesproken in een afpersingszaak. Wel kreeg hij acht weken cel voor hypotheekfraude.

‘De Allesweter’

Bosniër Maruf “Paja” Mrzic werd in 2007 veroordeeld voor de afpersing van Willem Endstra, in een strafzaak waarin Willem Holleeder als hoofdverdachte negen jaar cel kreeg. Ook was hij verdachte van betrokkenheid bij de liquidatie van van de Amsterdamse Montenegrijn Srdjan “Sergio” Miranovic (41) in Montenegro in 2006. Verschillende media wezen “Paja” in 2018 aan als ‘de Allesweter’. Ook Holleeder verwees naar hem, maar noemde zijn naam niet.

Volgens het OM wordt maandag o.a. getuige Edgar van L. verhoord. Die verklaarde 20 jaar geleden dat Holleeder de opdracht voor de aanslag op Van Hout had gegeven. De strafeisen volgen waarschijnlijk dinsdag.